به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا با آعاز غیبت امام عصر (عج)، شیعیان فصل جدیدی از زندگی اجتماعی خویش را تجربه کردند که طی آن قرار است جامعه اسلامی بدون حضور جسمانی امام معصوم اما در عین حال بر اساس آموزه های ایشان و تحت اشراف فقها اداره شود.

سوای از فلسفه ها و حکمتهایی که در ورای مسئله غیبت وجود دارد، از یک دیدگاه قرآنی و روایی این امر آزمونی برای شیعیان محسوب می شود تا از یک سو اعتقاد عملی آنان به جریان امامت سنجیده شود و از دیگر سو برترین آن ها، در کوران وقایع دشوار آخرالزمانی اعتقادات و ایمانیات شان با بهره از هدایتهای قرآن پولادین شود.

در این باره امام کاظم(ع) فرمود: «هنگامی که پنجمین فرزند وصی هفتم از دیدگان ناپدید شود، شما را به خدا نسبت به دینتان مواظب باشید، مبادا کسی شما را از دینتان جدا کند. پسر جان ناچار صاحب الامر غیبتی کند که معتقدین به امامت هم از آن برگردند، همانا امر غیبت یک آزمونی از جانب خدای عز و جل است که خلقش را به وسیله آن بیازماید. اگر پدران و اجداد شما (امامان و پیغمبران پیشین) دینی درستتر از این دین سراغ داشتند، از آن پیروی می کردند؛ إذا فقد الخامس من ولد السابع فالله الله فی أدیانکم لا یزیلکم عنها أحد یا بنی إنه لا بد لصاحب هذا الأمر من غیبة حتی یرجع عن هذا الأمر من کان یقول به إنما هی محنة من الله عز و جل امتحن بها خلقه لو علم آباؤکم و أجدادکم دینا أصح من هذا لاتبعوه قال فقلت یا سیدی من الخامس من ولد السابع فقال یا بنی عقولکم تصغر عن هذا و أحلامکم تضیق عن حمله و لکن إن تعیشوا فسوف تدرکونه.» (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج۱، ص۳۳۶)

همچنین حضرت در روایتی دیگر در دشواری آزمون عصر غیبت امام عصر(عج) به یکی از اصحاب خویش به نکات قابل ملاحظه ای اشاره فرمود. راوی می گوید به ابی الحسن(ع) عرض کردم: فدایت شوم، پدرم در حالی که بر این امر بود مرد و من پیر شدم، از دنیا می روم و به من چیزی خبر ندادی. حضرت فرمود: ای ابو اسحاق! تو شتاب می کنی. عرض کردم: بله به خدا، شتاب می کنم و چرا شتاب نکنم؟ ملاحظه می کنی که به چه سن و سالی رسیده ام؟ حضرت فرمود: ای ابو اسحاق، به خدا سوگند، این قضیه اتفاق نمی افتد تا آنکه شما از یکدیگر متمایز شده و مورد امتحان و آزمایش قرار گیرید و از شما جز اندکی باقی نمانده باشد، و سپس کف دستش را متمایل کرد؛ ما یکون ذلک حتی تمیزوا و تمحصوا و حتی لا یبقی منکم إلا الأقل …» (الغیبة للنعمانی، ص۲۰۸)

امام کاظم(ع) همچنان که از دشواری آزمون غیبت برای شیعیان سخنانی بیان فرمود، ضمن تبیین برخی راهکارهای عملی، به تشویق و تمجدید شیعیانی که از آزمون این دوران دشوار سرافراز بیرون می آیند، اشاره دارند. به عنوان نمونه امام(ع) در حدیثی در تمجید آن دسته از شیعیانی که در دوران غیبت بر حب و دوستی خاندان وحی و نیز برائت از دشمنان ایشان ثابت قدم هستند، فرمود: « … خوشا به حال شیعه ما، کسانی که چنگ انداختند به ریسمان ما در غیبت قائم ما. ثابت قدمان بر دوستی ما و دوری از دشمنان مان. آنها از ما و ما از آنها هستیم. قطعا به امام بودن ما راضی هستند، و ما نیز به شیعه بودن آنها راضی هستیم؛ پس خوشا به حال آنها. [باز هم] خوشا به حال آنها و آنها به خدا سوگند همراه ما هستند در درجه های ما روز قیامت؛ طوبی لشیعتنا المتمسکین بحبنا فی غیبة قائمنا الثابتین علی موالاتنا و البراءة من أعدائنا أولئک منا و نحن منهم قد رضوا بنا أئمة فرضینا بهم شیعة فطوبی لهم ثم طوبی لهم هم و الله معنا فی درجتنا یوم القیامة.» (کفایة الأثر فی النص علی الأئمة الإثنی عشر، ص۲۶۹)

انتهای پیام/