به گزارش خبرگزاری تسنیم از کوهدشت، بهار از میان داغ های هزارساله سر می کشد و اردیبهشت صورت کوهدشت را گلگون می کند. بعد دختران آبادی پابه پای رمیدگی اسب های وحشی در میان چشمه های تازه جوشیده می دوند و بخت شقایق ها از آبشخور حنای دست های آن ها سفید می شود.

بهار برای دشت های ترک خورده کوهدشت حکایت آب مراد است در طلب های تشنگی، حکایت وصل طبیعت است در بی تابی های فراق. حکایت نان است در خوشه چین های بی بر.

اردیبهشت در اینجا چونان یال های سرکش در میان حیرانی بهار می لولد و بعد از قدم او گره از دشت های گندمگون باز می شود. اردیبهشت در اینجا سرخوشی تازه برات است در رودهای چشم به راه ماهی ها.

عکس از فاطمه نیازی

انتهای پیام/۶۴۴/.