به گزارش خبرنگاردر همایش روز جهانی ایدز پیام احمد المنظری مدیرکل منطقه مدیترانه شرقی سازمان جهانی بهداشت قرائت شد که متن پیام به شرح زیر است:از هنگامی که نخستین نمود های اچ آی وی نزدیک به ۴٠ سال پیش گزارش شدند، تلاش های بسیاری در سطح جهانی، منطقه ای و کشوری برای مبارزه با اپیدمی اچ آی وی شده است. در این مدت شواهد علمی فراوانی درباره مداخلات موثر فراهم شده است که در پیشگیری از عفونت، مراقبت و درمان افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند و مهار گسترش ویروس توان ما را می افزاید.رهبران جهان قول داده اند تا به هدف ٣/٣ توسعه پایدار برای پایان دادن به ایدز تا سال ۲۰۳۰ میلادی در قالب یک تلاش گروهی برای رسیدن به اهداف توسعه پایدار دست یابیم. آن ها همچنین اهداف میان راهی سه گانه ۹۰-۹۰-٩٠ را وضع کرده اند: این که مطمئن شویم تا سال ۲۰۲۰ میلادی ۹۰ درصد از کسانی که با اچ آی وی زندگی می کنند ابتلایشان تشخیص داده شده، ۹۰ درصد این ها درمان دارویی دریافت می کنند و در ۹۰ درصد گروه اخیر ویروس سرکوب شده است.روز جهانی ایدز امسال درست پیش از قرار ۲۰۲۰ فرا رسیده است؛ بنابراین فرصت مناسبی است تا هم دستاورد ها و هم کمبود های خود را در پیشگیری درمان و مراقبت اجرایی بررسی کنیم و بسنجیم.افسوس که در منطقه مدیترانه شرقی شاهد گسترش فزاینده اپیدمی هستیم، در حالی که از سال ۲۰۱۵ تعداد مبتلایان جدید در جهان رو به کاهش داشته در منطقه ما مبتلایان جدید اچ آی وی ۳۲ درصد مرگ و میر مرتبط با ایدز، ۶٣ درصد نسبت به سال ۲۰۱۰ افزایش یافته است.در انجام آزمایش برای رسیدن به نخستین هدف ۹۰ درصدی برای تشخیص مبتلایان به اچ آی وی شکاف بزرگ در منطقه دیده می شود در سال ۲۰۱۸ از بین چهارصد هزا نفری که تخمین شده با اچ آی وی زندگی می کنند، تنها ۱۲۷ هزار نفر است از وضعیت خود خبر داشتند در واقع ۲۷۳ هزار نفر هنوز بی خبرند. اگر خطر سرایت ناآگاهانه ویروس به دیگران را در نظر بگیریم، این دغدغه های بزرگی است، افزون براین، ۷۹ درصد کسانی که با اچ آی وی زندگی می کنند، دارو های ضد ویروسی لازم برای نجات جان شان را دریافت نمی کنند.مهم ترین عامل این بحران درمانی، کمبود خدمات مشاوره و آزمایش است که هنوز خدمات کنونی مشاوره و آزمایش به جمعیت کلی در معرض خطر بیشتر سرایت اچ آی وی، یعنی کسانی که مواد تزریق می کنند، کارگران جنسی، افراد تراجنسیتی و زندانیان نرسیده است.در ضمن جمعیت های کلیدی که بیشتر تحت تأثیر اپیدمی ایدز قرار گرفتند اغلب از عفونت های همزمان نیز رنج می برند، بیماری هایی با راه سرایت مشابه مانند هپاتیت ویروسی بی و سی و عفونت های آمیزشی و یا عفونت هایی مانند سل که مرتبط با شرایط زندگی این جمعیت ها است. افزون بر این، هرکس دیگری که با اچ آی وی زندگی می کند، اغلب نیاز هایی در حوزه سلامت دارند که فراتر از آسیب پذیری و ابتلا به اچ آی وی است.ما برای پشتیبانی از کشور ها در حرکت به سوی پوشش همگانی سلامت و اطمینان از فراموش نشدن هیچ کس، گام های بلندی برداشته ایم. پوشش همگانی سلامت به معنای آن است که هر کسی به درمان و مراقبت موثر و ایمن بدون تحمل دشواری مالی دسترسی دارند. مداخلات ما برای پایان دادن به اپیدمی ایدز باید در این چارچوب دیده شود.خدمات مربوط به اچ آی وی باید کاملا در نظام خدمات بهداشتی اولیه هر کشوری ادغام شده باشد، بدین ترتیب می توان تلاش برای رسیدن خدمت به هر انسان را افزون کرد، از اتلاف فرصت برای تشخیص کسانی که از بیماری خود آگاه نیستند پرهیز کرد، آن ها را به درمان و مراقبت لازم پیوند داد و انگ و تبعیض پیرامون افراد دچار اچ آی وی را کم کرد. ادغام خدمات به معنای آن است که نظام سلامت به جای آن که فقط بر عفونت اچ آی وی آن ها تمرکز کند، می تواند به نیاز های سلامت هر کسی به شکلی منسجم و جامع پاسخ دهد.هنگام آن است که پیشگیری، تشخیص، درمان و مراقبت اچ آی وی را از انزوا خارج کنیم، کسانی که با اچ آی وی زندگی می کنند و آن هایی که بیشتر در معرض خطر هستند، حق دارند تا مانند دیگران از یک نظام خدمات رسانی و مراقبت سلامت جامع، یکپارچه و به سادگی در دسترس برخوردار باشند. در راستای چشم انداز سازمان جهانی بهداشت در منطقه مدیترانه شرقی که «سلامت برای همه، همه برای سلامت» است، من، همه همکاران خود، کشور های عضو، شرکای ملی، بین المللی و جامعه مدنی را برای حرکت به سوی خدمت رسانی یکپارچه برای اچ آی وی در نظام مراقبت های بهداشتی اولیه فرا می خوانم.