از بانویی که در سفر به سوریه به دنبال پیکر همسر شهیدش بود تا جهادگری که برای معتادان خانه می ساخت +فیلم
«یار هفتاد و سوم» قسمت هفتم؛
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، برنامه امشب یار هفتاد و سوم روایتگر حضرت سکینه(س) یکی دیگر از بانوان مرتبط با واقعه عاشورا است.
سکینه دختر امام حسین(ع) از رباب بود. نام او را آمنه، امینه و امیمه ذکر کرده اند و گفته اند به سبب سکون، آرامش و وقاری که داشت، مادرش او را سکینه لقب داده بود. در منابع تاریخی زمان تولد او مشخص نشده اما او را کوچک تر از خواهرش فاطمه معرفی کرده اند. از کتاب های تاریخی برمی آید سکینه در زمان حرکت امام حسین(ع) به کربلا، بالغ و در سن ازدواج بوده است. زیرا زمانی که حسن مثنی یکی از دختران امام حسین را خواستگاری کرد، امام او را در انتخاب بین سکینه و فاطمه مخیر کرد.
بر پایه برخی منابع، امام حسین(ع) حضرت سکینه (س)را زیاد دوست داشت و سروده ای در توصیف دارد:
لعمرک اننی لاحب دارا تحل بها سکینة و الرباب
احبهما و ابذل جل مالی
به جانت سوگند! خانه ای را که سکینه و رباب در آن باشند دوست دارم.
آن دو را دوست دارم و همه ثروتم را در این راه می بخشم.
حضرت سکینه(س) در واقعه عاشورا
در روز عاشورا، امام حسین (ع) برای آخرین وداع، از میدان جنگ به سوی اهل بیت خود بازگشت و با آنان وداع کرد سپس نزد دختر خود سکینه رفت که در گوشه ای نشسته و می گریست. امام حسین (ع) او را به صبوری دعوت کرد و در آغوش کشید، اشک از چشمان او پاک کرد و در ضمن اشعاری به سکینه گفت:
سیطول بعدی یا سکینة فاعلمی منک البکاء إذا الحمام دهانی
لا تحرقی قلبی بدمعک حسرة ما دام منی الروح فی جثمانی
فإذا قتلت فأنت أولی بالذی تبکینه یا خیرة النسوان
ای سکینه! بدان که پس از من، گریه تو طولانی خواهد بود.
تا زمانی که جان در بدن دارم مرا با اشک حسرت بار خود مسوزان. ای بهترین زنان! آنگاه که من کشته شدم، تو برای گریه سزاوارتری.
بر اساس گزارش های موجود در مقاتل، حضرت سکینه (س)در واقعه کربلا حضور داشته است. بنابر نقل این منابع، در روز عاشورا، امام حسین(ع) برای آخرین وداع، از میدان جنگ به سوی اهل بیت خود بازگشت و با آنان وداع کرد سپس نزد دختر خودحضرت سکینه(س) رفت که در گوشه ای نشسته و می گریست. امام حسین(ع)او را به صبوری دعوت کرد و در آغوش کشید، اشک از چشمان او پاک کرد و در ضمن اشعاری به سکینه گفت:
سیطول بعدی یا سکینة فاعلمی منک البکاء إذا الحمام دهانی
لا تحرقی قلبی بدمعک حسرة ما دام منی الروح فی جثمانی
فإذا قتلت فأنت أولی بالذی تبکینه یا خیرة النسوان[۲۲]
ای سکینه! بدان که پس از من، گریه تو طولانی خواهد بود.
تا زمانی که جان در بدن دارم مرا با اشک حسرت بار خود مسوزان.
ای بهترین زنان! آنگاه که من کشته شدم، تو برای گریه سزاوارتری.
این برنامه در ادامه دو مهمان دارد که یکی خانواده شهید انصاری از شهدای مدافع حرم است. همسر و دختران شهید انصاری از حس و حال خود در زمان شهادت شهید انصاری می گویند.
مهمان دوم هم یک نیروی جهادی است که در مناطق محروم حضور می یابد و برای افرادی که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند، خانه می سازد.
مشروح گفتگو با این دو مهمان را می توانید در ویدئو زیر تماشا کنید.
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، برنامه امشب یار هفتاد و سوم روایتگر حضرت سکینه(س) یکی دیگر از بانوان مرتبط با واقعه عاشورا است.
سکینه دختر امام حسین(ع) از رباب بود. نام او را آمنه، امینه و امیمه ذکر کرده اند و گفته اند به سبب سکون، آرامش و وقاری که داشت، مادرش او را سکینه لقب داده بود. در منابع تاریخی زمان تولد او مشخص نشده اما او را کوچک تر از خواهرش فاطمه معرفی کرده اند. از کتاب های تاریخی برمی آید سکینه در زمان حرکت امام حسین(ع) به کربلا، بالغ و در سن ازدواج بوده است. زیرا زمانی که حسن مثنی یکی از دختران امام حسین را خواستگاری کرد، امام او را در انتخاب بین سکینه و فاطمه مخیر کرد.
بر پایه برخی منابع، امام حسین(ع) حضرت سکینه (س)را زیاد دوست داشت و سروده ای در توصیف دارد:
لعمرک اننی لاحب دارا تحل بها سکینة و الرباب
احبهما و ابذل جل مالی
به جانت سوگند! خانه ای را که سکینه و رباب در آن باشند دوست دارم.
آن دو را دوست دارم و همه ثروتم را در این راه می بخشم.
حضرت سکینه(س) در واقعه عاشورا
در روز عاشورا، امام حسین (ع) برای آخرین وداع، از میدان جنگ به سوی اهل بیت خود بازگشت و با آنان وداع کرد سپس نزد دختر خود سکینه رفت که در گوشه ای نشسته و می گریست. امام حسین (ع) او را به صبوری دعوت کرد و در آغوش کشید، اشک از چشمان او پاک کرد و در ضمن اشعاری به سکینه گفت:
سیطول بعدی یا سکینة فاعلمی منک البکاء إذا الحمام دهانی
لا تحرقی قلبی بدمعک حسرة ما دام منی الروح فی جثمانی
فإذا قتلت فأنت أولی بالذی تبکینه یا خیرة النسوان
ای سکینه! بدان که پس از من، گریه تو طولانی خواهد بود.
تا زمانی که جان در بدن دارم مرا با اشک حسرت بار خود مسوزان. ای بهترین زنان! آنگاه که من کشته شدم، تو برای گریه سزاوارتری.
بر اساس گزارش های موجود در مقاتل، حضرت سکینه (س)در واقعه کربلا حضور داشته است. بنابر نقل این منابع، در روز عاشورا، امام حسین(ع) برای آخرین وداع، از میدان جنگ به سوی اهل بیت خود بازگشت و با آنان وداع کرد سپس نزد دختر خودحضرت سکینه(س) رفت که در گوشه ای نشسته و می گریست. امام حسین(ع)او را به صبوری دعوت کرد و در آغوش کشید، اشک از چشمان او پاک کرد و در ضمن اشعاری به سکینه گفت:
سیطول بعدی یا سکینة فاعلمی منک البکاء إذا الحمام دهانی
لا تحرقی قلبی بدمعک حسرة ما دام منی الروح فی جثمانی
فإذا قتلت فأنت أولی بالذی تبکینه یا خیرة النسوان[۲۲]
ای سکینه! بدان که پس از من، گریه تو طولانی خواهد بود.
تا زمانی که جان در بدن دارم مرا با اشک حسرت بار خود مسوزان.
ای بهترین زنان! آنگاه که من کشته شدم، تو برای گریه سزاوارتری.
این برنامه در ادامه دو مهمان دارد که یکی خانواده شهید انصاری از شهدای مدافع حرم است. همسر و دختران شهید انصاری از حس و حال خود در زمان شهادت شهید انصاری می گویند.
مهمان دوم هم یک نیروی جهادی است که در مناطق محروم حضور می یابد و برای افرادی که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند، خانه می سازد.
مشروح گفتگو با این دو مهمان را می توانید در ویدئو زیر تماشا کنید.
انتهای پیام/
پرسش و پاسخ در
از بانویی که در سفر به سوریه به دنبال پیکر همسر شهیدش بود تا جهادگری که برای معتادان خانه می ساخت +فیلم
گفتگو با هوش مصنوعی