فخری را به امریکایی ها دادیم تا نهم شویم / سقوط شمشیربازی با فراری دادن سرمایه ها!
کد خبر: ۷۰۳۵۲۸ | ۱۴۰۳/۱۲/۲۰ ۱۱:۵۵:۰۵
تیم ملی شمشیربازی ایران در جام جهانی ایتالیا به جایگاهی بهتر از نهمی در بخش تیمی نرسید. خبری کوتاه و شاید برای بسیاری بی اهمیت، اما برای اهالی ورزش و به ویژه شمشیربازی هشداردهنده. در واقع این نتیجه برای تیمی که در المپیک خودش را شانس مدال می دانست و تا آستانه کسب آن هم پیش رفت زنگ هشداری بلندتر از صدای شمشیرها در سالن مسابقات است!
به گزارش روزنامه اعتماد، این نهمی درحالی رقم خورد که تا همین چند وقت پیش سکان هدایت این تیم در دست مردی بود که کارنامه اش مملو از افتخار و اعتبار بود؛ یعنی پیمان فخری. پیمان فخری، سرمربی ای که با دانش و تجربه خود شمشیربازی ایران را به سطح جدیدی رساند و نام ورزشکاران ایرانی را در عرصه بین المللی طنین انداز کرد. اما پس از المپیک به دلایلی نامشخص فدراسیون شمشیربازی ایران مسیر جدایی را از او برگزید و حالا فخری در ینگه دنیا مشغول تربیت نسل جدیدی از شمشیربازان است.
فخری قبل از المپیک پاریس و در زمانی که تیم ملی شرایطی کاملا آشفته داشت دوباره هدایت ملی پوشان را برعهده گرفت و در عرض دو ماه تیمی رقابتی ساخت که روی سکوی چهارم المپیک قرار گرفت. تمام شمشیربازان تیم ملی اذعان داشتند که اگر فخری زودتر آمده بود قطعا مدال به ایران می رسید. علی پاکدامن ستاره شمشیربازی ایران و کاپیتان تیم ملی بعد از المپیک فاش کرد که رییس فدراسیون هر کار می توانسته کرده تا فخری به تیم ملی برنگردد. پاکدامن که با یک مربی خارجی کار می کرد و اعتقاد داشت این مربی علیه تیم ملی ایران کار می کند به ایسنا گفته بود: «حتی به رییس فدراسیون آقای پورسلمان هم گفتم این فرد نمی خواهد که ما موفق شویم و او دشمن ماست. در جام جهانی گرجستان زمانی که من با ساندرو بازادزه شاگرد دیگرش مسابقه داشتم، علیه من سه بار کارت گرفت اما رییس فدراسیون گفت که هیچ کس متوجه این ماجرا نشود و زمانی هم که به او گفتم می خواهم از فرانسه برگردم پاسخ داد، تحمل کنم. فکر می کنم تمام این اتفاقات برای این بود که پیمان فخری برنگردد. باید از آقای خسروی وفا و کیومرث هاشمی تشکر کنم که کمک کردند پیمان فخری برگردد. اگر او زودتر برمی گشت شرایط بهتر می شد و ما راحت مدال المپیک می گرفتیم.»
با این حال اختلافات رییس فدراسیون شمشیربازی کاری کرد که فخری مدت ها از تیم ملی دور بماند و بعد از مدت کوتاهی از بازگشتش یعنی پایان المپیک دوباره برود؛ این بار به ایالات متحده!
فخری بعد از المپیک در مصاحبه های مفصل اقدامات غیرسازنده فدراسیون شمشیربازی را برشمرد و در بخشی از اظهاراتش گفت: «بازگشت من به اصرار خود بازیکنان بود و فدراسیون هیچ علاقه ای به بازگشتم نداشت.» این درحالی بود که شمشیربازی ایران با کمک فخری برای نخستین بار صاحب نشان طلای آسیا و برنز جهان شده بود.
درست در همان زمان که تیم ملی ایران در ایتالیا برای کسب رتبه های بالاتر مسابقات شمشیربازی تلاش می کرد و در نهایت به جایگاه نهم بسنده کرد، شاگردان پیمان فخری در مسابقات پان امریکن، با درخشش و کسب مدال های رنگارنگ بار دیگر نام او را بر سر زبان ها انداختند. در مسابقات شمشیربازی قهرمانی جوانان پان امریکن که به میزبانی پاراگوئه برگزار شد تیم جوانان امریکا با سرمربیگری پیمان فخری که در امریکا مربیگری می کند موفق به کسب دو مدال شد. در بخش انفرادی سابر جوانان، نیکولاس وانگ و کارتر بریئو که شاگردان پیمان فخری هستند، مدال طلا و برنز گرفتند.
این تضاد آشکار، سوالی تلخ را در اذهان عمومی تداعی می کند که چرا در کشورمان قدر سرمایه هایی که برای آنها هزینه هم کردیم را نمی دانیم و به راحتی امثال پیمان فخری ها را پس می زنیم؟
تیم ملی شمشیربازی ایران با ترکیب علی پاکدامن، فرزاد باهر، نیما زاهدی و محمد فتوحی (به عنوان نیروی تعویضی)، در بخش تیمی در رقابت های جهانی به میدان رفت و در بخش انفرادی همگی از دور رقابت ها کنار رفتند. این عملکرد اگرچه نمی تواند به طور کامل به جانشین فخری یعنی محمد رهبری نسبت داده شود اما به خوبی نشان می دهد که جای خالی پیمان فخری، مربی کاربلد و باانگیزه که سال ها در کنار این بچه ها بود، در تیم ملی ایران به شدت احساس می شود.
رهبری که پس از فخری هدایت تیم را در شرایطی عجیب برعهده گرفته قطعا تلاش خود را برای ارتقای سطح شمشیربازی ایران به کار بسته است، اما واقعیت این است که ساختن یک تیم بزرگ و حفظ آن در اوج نیازمند زمان تجربه و دانش فنی بالایی و ارتباط خوب و حرفه ای بین اعضای تیم است که پیمان فخری به خوبی از آن برخوردار بود.
نهمی ایران در جام جهانی ایتالیا، تنها یک عدد نیست. این نهمی نمادی است از فرصت هایی که به سادگی از دست می روند. نمادی است از بی توجهی به سرمایه های انسانی که می توانند ورزش ایران را به قله های افتخار برسانند. نمادی است از اینکه گاهی اوقات به جای حفظ و حمایت از افراد موفق راه جدایی را انتخاب می کنیم و بعد افسوس گذشته را می خوریم. این اتفاق در رشته های دیگر و حتی خارج از ورزش هم رخ می دهد، اما مشخص نیست چرا یک بار برای همیشه از این اشتباه درس نمی گیریم. البته در فراری دادن نخبه ها ید طولایی داریم و موضوع به امروز و دیروز ختم نمی شود، اما کاش در خط فکری تصمیم گیرندگان تغییری ایجاد شود تا از این پس دقت نظر بیشتری در این خصوص صورت بگیرد.
تیم ملی شمشیربازی ایران در جام جهانی ایتالیا به جایگاهی بهتر از نهمی در بخش تیمی نرسید. خبری کوتاه و شاید برای بسیاری بی اهمیت، اما برای اهالی ورزش و به ویژه شمشیربازی هشداردهنده. در واقع این نتیجه برای تیمی که در المپیک خودش را شانس مدال می دانست و تا آستانه کسب آن هم پیش رفت زنگ هشداری بلندتر از صدای شمشیرها در سالن مسابقات است!
به گزارش روزنامه اعتماد، این نهمی درحالی رقم خورد که تا همین چند وقت پیش سکان هدایت این تیم در دست مردی بود که کارنامه اش مملو از افتخار و اعتبار بود؛ یعنی پیمان فخری. پیمان فخری، سرمربی ای که با دانش و تجربه خود شمشیربازی ایران را به سطح جدیدی رساند و نام ورزشکاران ایرانی را در عرصه بین المللی طنین انداز کرد. اما پس از المپیک به دلایلی نامشخص فدراسیون شمشیربازی ایران مسیر جدایی را از او برگزید و حالا فخری در ینگه دنیا مشغول تربیت نسل جدیدی از شمشیربازان است.
فخری قبل از المپیک پاریس و در زمانی که تیم ملی شرایطی کاملا آشفته داشت دوباره هدایت ملی پوشان را برعهده گرفت و در عرض دو ماه تیمی رقابتی ساخت که روی سکوی چهارم المپیک قرار گرفت. تمام شمشیربازان تیم ملی اذعان داشتند که اگر فخری زودتر آمده بود قطعا مدال به ایران می رسید. علی پاکدامن ستاره شمشیربازی ایران و کاپیتان تیم ملی بعد از المپیک فاش کرد که رییس فدراسیون هر کار می توانسته کرده تا فخری به تیم ملی برنگردد. پاکدامن که با یک مربی خارجی کار می کرد و اعتقاد داشت این مربی علیه تیم ملی ایران کار می کند به ایسنا گفته بود: «حتی به رییس فدراسیون آقای پورسلمان هم گفتم این فرد نمی خواهد که ما موفق شویم و او دشمن ماست. در جام جهانی گرجستان زمانی که من با ساندرو بازادزه شاگرد دیگرش مسابقه داشتم، علیه من سه بار کارت گرفت اما رییس فدراسیون گفت که هیچ کس متوجه این ماجرا نشود و زمانی هم که به او گفتم می خواهم از فرانسه برگردم پاسخ داد، تحمل کنم. فکر می کنم تمام این اتفاقات برای این بود که پیمان فخری برنگردد. باید از آقای خسروی وفا و کیومرث هاشمی تشکر کنم که کمک کردند پیمان فخری برگردد. اگر او زودتر برمی گشت شرایط بهتر می شد و ما راحت مدال المپیک می گرفتیم.»
با این حال اختلافات رییس فدراسیون شمشیربازی کاری کرد که فخری مدت ها از تیم ملی دور بماند و بعد از مدت کوتاهی از بازگشتش یعنی پایان المپیک دوباره برود؛ این بار به ایالات متحده!
فخری بعد از المپیک در مصاحبه های مفصل اقدامات غیرسازنده فدراسیون شمشیربازی را برشمرد و در بخشی از اظهاراتش گفت: «بازگشت من به اصرار خود بازیکنان بود و فدراسیون هیچ علاقه ای به بازگشتم نداشت.» این درحالی بود که شمشیربازی ایران با کمک فخری برای نخستین بار صاحب نشان طلای آسیا و برنز جهان شده بود.
درست در همان زمان که تیم ملی ایران در ایتالیا برای کسب رتبه های بالاتر مسابقات شمشیربازی تلاش می کرد و در نهایت به جایگاه نهم بسنده کرد، شاگردان پیمان فخری در مسابقات پان امریکن، با درخشش و کسب مدال های رنگارنگ بار دیگر نام او را بر سر زبان ها انداختند. در مسابقات شمشیربازی قهرمانی جوانان پان امریکن که به میزبانی پاراگوئه برگزار شد تیم جوانان امریکا با سرمربیگری پیمان فخری که در امریکا مربیگری می کند موفق به کسب دو مدال شد. در بخش انفرادی سابر جوانان، نیکولاس وانگ و کارتر بریئو که شاگردان پیمان فخری هستند، مدال طلا و برنز گرفتند.
این تضاد آشکار، سوالی تلخ را در اذهان عمومی تداعی می کند که چرا در کشورمان قدر سرمایه هایی که برای آنها هزینه هم کردیم را نمی دانیم و به راحتی امثال پیمان فخری ها را پس می زنیم؟
تیم ملی شمشیربازی ایران با ترکیب علی پاکدامن، فرزاد باهر، نیما زاهدی و محمد فتوحی (به عنوان نیروی تعویضی)، در بخش تیمی در رقابت های جهانی به میدان رفت و در بخش انفرادی همگی از دور رقابت ها کنار رفتند. این عملکرد اگرچه نمی تواند به طور کامل به جانشین فخری یعنی محمد رهبری نسبت داده شود اما به خوبی نشان می دهد که جای خالی پیمان فخری، مربی کاربلد و باانگیزه که سال ها در کنار این بچه ها بود، در تیم ملی ایران به شدت احساس می شود.
رهبری که پس از فخری هدایت تیم را در شرایطی عجیب برعهده گرفته قطعا تلاش خود را برای ارتقای سطح شمشیربازی ایران به کار بسته است، اما واقعیت این است که ساختن یک تیم بزرگ و حفظ آن در اوج نیازمند زمان تجربه و دانش فنی بالایی و ارتباط خوب و حرفه ای بین اعضای تیم است که پیمان فخری به خوبی از آن برخوردار بود.
نهمی ایران در جام جهانی ایتالیا، تنها یک عدد نیست. این نهمی نمادی است از فرصت هایی که به سادگی از دست می روند. نمادی است از بی توجهی به سرمایه های انسانی که می توانند ورزش ایران را به قله های افتخار برسانند. نمادی است از اینکه گاهی اوقات به جای حفظ و حمایت از افراد موفق راه جدایی را انتخاب می کنیم و بعد افسوس گذشته را می خوریم. این اتفاق در رشته های دیگر و حتی خارج از ورزش هم رخ می دهد، اما مشخص نیست چرا یک بار برای همیشه از این اشتباه درس نمی گیریم. البته در فراری دادن نخبه ها ید طولایی داریم و موضوع به امروز و دیروز ختم نمی شود، اما کاش در خط فکری تصمیم گیرندگان تغییری ایجاد شود تا از این پس دقت نظر بیشتری در این خصوص صورت بگیرد.
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «فخری را به امریکایی ها دادیم تا نهم شویم / سقوط شمشیربازی با فراری دادن سرمایه ها!» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.