به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام محمود ریاضت، مدرس حوزه علمیه و کارشناس دینی در برنامه تلویزیونی «روبه راه» گفت: خروجی اربعین حسینی باید رسیدن به آرزویی باشد که در پایان زیارت عاشورا گفته می شود. این معیت هم در قالب درخواست و هم در قالب آرزو مطرح شده است؛ چرا که در زیارت اربعین می گوییم فمعکم معکم. نمی گوییم درخواست و آرزو است. می گوییم رسیدیم. این رسیدن از طریق ایجاد تشابه با کسانی است که به این جایگاه رسیده اند.

وی تصریح کرد: سیدالشهداء یک آیه قرآن کنار بدن هر شهیدی تلاوت می کرد که شما قرآن را به فعلیت رساندید. دو ویژگی مهم صداقت و وفای به عهد و پیمان نشکستن باعث می شود که انسان در معیت امام زمانش قرار بگیرد و به فوز عظیمی که آن ها رسیدند، برسد. زیارت باید با تعریف اهل بیت باشد. در زیارت عاشورا ۱۷ عهد با سیدالشهداء می بندیم. اگر در چله حسینی تمرین کنیم که این عهدها وفا شود معیت حاصل می شود.

کارشناس دینی افزود: اربعین پروسه ای است که باید کل روزها و شب های من را به معیت برساند. نه اینکه فقط در این روز بگویم فمعکم معکم و بعد دوباره فاصله ایجاد شود. این معیت باید مداوم باشد. اگر کسی از پیغمبر(ص)و خداوند تبعیت کند این معیت حاصل می شود. اگر کسی می خواهد همنشین با پیامبر(ص)، علی (ع) و فاطمه زهرا(س) و امام مجتبی(ع) و سیدالشهدا(ع) داشته باشد باید زیارت امام حسین(ع) را ترک نکند. یعنی زیارت امام حسین(ع) یک خروجی دارد. من را به خدا نزدیک می کند. باید تقرب و معیت حاصل شود و این معیت دائمی خواهد بود.

وی خاطرنشان کرد: امام سجاد(ع) در یکی از مناجات های خمسه عشر، می فرماید خدایا چه کسی است که لذت و گوارایی لقمه معیت با تو را بچشد و بعد لقمه دیگری به دهنش مزه کند. چه کسی است که به معیت با سیدالشهدا و دیگر اهل بیت مشرف شود و بعد دنبال چیز دیگری برود. اصلا چنین چیزی نیست.

این کارشناس دینی همچنین درباره اینکه چه کنیم به معیت دائمی برسیم، بیان کرد: ویژگی هایی که در زیارت حضرت عباس(ع) مطرح است اگر در ما ایجاد شود به معیت می رسیم. عباس رشادت و غیرت را از امیرالمومنین (ع) دارد. او مطیع خداوند و رسولش و حسن(ع) و حسین(ع) بوده است. این عبودیت صالحانه از بصیرت، معرفت، شناخت و آگاهی می آید. ما چقدر از علم اهل بیت استفاده می کنیم. چقدر از خودمان درباره اهل بیت حرف می زنیم چقدر از اهل بیت حرف می زنیم درباره اهل بیت. ما اگر بخواهیم عالمانه درباره اهل بیت حرف بزنیم باید از کلام معصوم حرف بزنیم. اما معمولا در برنامه های رسانه ای و مؤسسات فرهنگی می بینیم که هیچ وقت این مسابقه را نمی گذارند که امام حسین(ع) را از زبان پیامبر تعریف کنید. می گویند دلنوشته بنویسید. یعنی هرکس خودش تعریف کند.

ریاضت تصریح کرد: ما علم و معرفت مان ناقص است. برای تعریف کسی باید یا هم رده اش باشیم یا بالاتر از او باشیم. اطاعت یعنی دین را با تعریف پیامبر(ص) تعریف کردن! مشکلی که امروز داریم این است که هرکسی براساس سلیقه خودش دین را تعریف می کند. تعاریف ما از امام حسین(ع) غیرعالمانه است. چون هرکسی برای خودش تعریفی دارد. به ما امام حسین (ع) و امام رضا (ع) داده شده تا دل هایمان حسینی، فاطمی، علوی، رضوی و مهدوی شود. اتفاقی افتاده و برعکس شده است؛ مهدی، حسین،فاطمه و رضای ما دلی شده است. این خیلی فرق می کند.

این مدرس حوزه علمیه یادآور شد: اگر تعریف ما با تعریف اهل بیت یکی باشد معیت را حاصل می کند اما اگر با تعریف اهل بیت نباشد اصلا اتصالی در کار نیست. توهم است! در روایت داریم که ابلیس به حضرت داوود(ع) گفت بگو لااله الا الله . حضرت داوود فرمود بلند شو برو. ابلیس گفت می دانم تو پیامبری و من را شناختی. اما من تو را به گناه دعوت نکردم. من تو را به کلمه اخلاص دعوت کردم. گفتن کلمه لااله الا الله درختی در بهشت است. حضرت داوود فرمود: لااله الا الله زمانی اخلاص است که اطاعت خداوند باشد. الان اطاعت شیطان است.

او تأکید کرد: مراقب باشیم مسیر کربلا حجاب رسیدن به سیدالشهداء نشود. اگر من با تعریف اهل بیت جلو آمدم هیچ مشکلی پیش نمی آید. عبودیت اگر با تعریف صاحب دین باشد عبادت است. عبودیت یعنی با تعریف صاحب دین جلو بیاییم. قدمی که ما باید برداریم تا معیت حاصل شود اگر برداشته شود دعاهایمان سریع اجابت می شود. اگربخواهیم بیماران شفا بگیرند باید گام عملی هم جهت رسیدن به خواسته برداشته شود. اگر واقعا دنبال معیتیم دعایمان مستجاب می شود. امام زمان(عج) به ما التماس دعا دارند. حضرت اباعبدالله وقتی روی گودال قتلگاه افتاد همه کسانی که به دردش می خورند را دوباره صدا زد. همه کسانی که معیت و عبودیت داشتند و پای ایشان ایستادند را صدا می زند.

همچنین در ادامه برنامه سیداحمد علوی، مداح و شاعر آیینی، مهمان این برنامه تلویزیونی شد و گفت: او گفت: پدرو مادرم را در کودکی و نوجوانی از دست دادم. تا زمانی که مادرم زنده بود تا ۳۰، ۴۰ سال هر هفته یک روز صبح های پنجشنبه در منزل ما روضه خوانی بود. این روضه خوانی فقط متعلق به امام حسن مجتبی(ع) بود. زمان هایی می شد که این پنجشنبه صبح روضه خوانی با روز عاشورا همزمان می شد.

وی افزود: روضه خوان منبری می گفت مادر اجازه هست امروز برای امام حسین(ع) روضه بخوانم. می گفت نه شما امروز هم برای امام حسن(ع) بخوان. چون امام حسن(ع) روضه خوان ندارد. شهادت او را پشت سرگذاشته ایم و حضرت زهرا(س) گریه کردن برای حسن را خیلی دوست دارد.

این شاعر آیینی در پایان از سروده های خود در وصف امام حسن(ع) و حضرت عباس (ع) خواند.

«رو به راه» کاری از گروه علوم قرآنی شبکه قرآن و معارف سیما است که تا اربعین هر شب ساعت ۲۴ تقدیم ارادتمندان به ساحت اهل بیت می شود.

انتهای پیام/