به گزارش خبرنگار جامعه خبرگزاری فارس؛«مصطفی شریعتی» میهمان برنامه رمضانی «مثل ماه» مهم ترین کمبود بشر را فقدان خودباوری و عزت نفس می داند> اینکه انسان ها از خود رضایت ندارند و می گوید: تعاریفی که در زندگی داریم هم می تواند به ما ضربه بزند، مثلا ما یک تعریف در خصوص معلولیت داریم که به معنی علیل است اما به نظر من ما تنها یک تفاوت جسمی با هم داریم ناتوانی هم معنای متفاوتی دارد، مثلا شما نمی توانید یک چهره را در ۲۰ دقیقه به طور زنده طراحی کنید، اما من می توانم، پس شما معلول هستید.

وی ادامه داد: واقعیت است که من نه با این تفاوت کنار آمدم و نه اینکه آن را پذیرفتم بلکه من عاشق آن هستم، من عاشق این انگشتم هستم و آن را با دنیا عوض نمی کنم، من لذت می برم و با آن حال می کنم، این یک تعریف است، من از کودکی از لحظه های زندگی ام لذت بردم، از من پرسیدند از خدا گله نمی کنی؟ می گویم چرا، از خدا می پرسم چرا من، مگر چه کار خوبی کرده بودم که مرا این قدر زیبا آفریدی؟ این را واقعیت می گویم.

شریعتی در پاسخ به این مطلب که شاید مردم فکر کنند که شعار می دهی، یادآور شد: من آن قدر این باور را دارم که اطرافیان من فراموش کردند که من با آنها تفاوت دارم، یعنی مرا باور کردند، من از جسمم لذت می برم و البته رفتار پدر و مادر در اینکه این عزت نفس را داشته باشم هم بی تأثیر نبوده، چون به نظر من شما فقط متراژ دست و پایتان بیشتر از من است، چون من هم تمام کارهایی که شما انجام می دهید انجام می دهم، اما آن چیزی که ما بابتش آمدیم و من بابتش آنقدر زیبا آفریده شدم نشان دادن این زیبایی است، این احساس مسؤلیت را دارم که به بهترین نحو این زیبایی را نشان دهم، چون خدا زیباآفرین است.

میهمان برنامه «مثل ماه» با اشاره به اینکه این تفاوت من مادرزادی است، تصریح کرد: من در اولین کتابم به این نکته اشاره کردم که عزت نفس ما حتی قبل از اینکه به دنیا بیائیم در ما شکل می گیرد، زمانی که من به دنیا آمدم پدرم مجروح شده و بستری بودند، بزرگان فامیل پس از دیدن من به مادرم پیشنهاد می دهند که مرا به آسایشگاه بفرستد و مادرم قبول نمی کند، وقتی پدرم متوجه می شود، می گوید اگر این کار را می کردید روزگارتان را سیاه می کردم، خداوند این بچه را به من داده تا مرا امتحان کرده و اتفاقات بزرگ در زندگی ام رقم بزند و این افتخاری که پدر و مادر به من می کردند به من اجازه نمی داد ضعیف باشم.

وی با تأکید بر اینکه عزت نفس از همین جا شروع می شود، گفت: چطور خیلی راحت به بچه می گویند ناخواسته بودی، به بچه هایی که به دنیا می آیند افتخار کنید، چون می توانند در آینده انسان های بزرگی شوند، خانواده ها چطور سقط جنین می کنند. خدا را شکر در آن زمان این چیزها نبود، ما گاهی دچار بازی های کوچک زندگی می شویم.

این هنرمند در خصوص دوره تحصیل خود نیز این چنین توضیح داد: من دوره ابتدایی را در مدارس توان خواهان گذراندم و با تلاش پدر و مادر که مدیون آنها هستم از دوره راهنمایی در مدارس عادی تحصیل کردم که اتفاق بهتری بود و نقطه عطفی در زندگی من شد و از همان زمان در کلاس های نقاشی، کلاس های تابستانی و کانون رشد هم شرکت می کردم، از همان دوران با فلسفه هنر آشنا شدم و به صورت حرفه ای و جدی از سال ۸۱ نقاشی را آغاز کردم، از همان سال های دهه ۸۰ من آموزش نقاشی نیز می دادم و چهره های زنده می کشیدم که امروز بسیاری از شاگردان من استاد شدند و حتی برخی از آنها از این راه امرار معاش می کنند.

شریعتی گفت: یکی دیگر از نقاط عطف من زمان ۱۳ سالگی ام بود که به من گفتند فکر می کنی اگر پدرت نباشد بتوانی خرجت را درآوری؟و اتفاقا این جمله آیا می توانی یکی از حساسیت های من است که باید به دنبالش بروم تا حتما بتوانم، لذا از همان زمان بود که با کارهایی مثل فروختن نقاشی و خرید و فروش به کسب درآمد پرداختم.

وی این چنین ادامه داد: در آن زمان المپیاد جهانی نقاشی در هندوستان برگزار شد و چون قرار بود نفرات اول در آن شرکت کنند من هشت ماه زحمت کشیدم تا رتبه اول رنگ و روغن را کسب کنم و به این مسابقات اعزام شوم که موفق شدم و در آن مسابقات نیز در بین ۲۵ کشور رتبه نهم شدم، پس از آن در بسیاری از شهرهای ایران نمایشگاه داشتم و از قبل از دوران کرونا یک سری از تابلوهای من در سوئد، کره و دیگر کشورهای اروپایی به نمایش گذاشته شده، من نقاشی را به صورت تخصصی و مجموعه ای کار کردم و در کشورهای مختلف آن را ارائه داده و به فروش می رسانم که تا الان نیز همه آثارم فروش رفته است.

انتهای پیام/