به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، به نقل از روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، محمد فرجامی صبح امروز در جمع خبرنگاران، اظهار داشت: از لحاظ حجم داده فرهنگی بیش ترین حجم داده این فصل کاوش مربوط به سفال است که به دو دسته عمده تقسیم بندی می شوند.

مسئول ثبت محوطه های تاریخی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی بیان کرد: سفال های بدون نقش و سفال های منقوش با نقش کنده یا با نقوش رنگی قرمز رنگ. سفال های به دست آمده از لحاظ قدمت، سفال های شاخصی مربوط به دوران هخامنشی، اشکانی و ساسانی است که شامل گونه سفالینه های معمولی، شیاردار، داغدار، منقوش و زورقی است.

وی افزود: بیشتر فرم های سفالی به دست آمده از این کاوش شامل خمره، کاسه و تنگ های کوچک است. با این وجود بیش ترین سفال ها از لحاظ قدمت متعلق به دوره اشکانی است. محوطه گبری مود در دوره اشکانی دارای بیشترین وسعت استقراری بوده و این دوره مهم ترین دوره استقراری است و این مدعا با کشف نمونه های سفالین منقوش، داغدار و شیاردار که قابل مقایسه با فرهنگ های همجوار به ویژه سیستان بوده است، تأیید می شود.

فرجامی بیان کرد: کشف این نمونه ها گویای ارتباطات گسترده این منطقه با سیستان در دوره اشکانی است. بر این اساس استقرار این دوره در اواخر دوره ساسانی متروک شده است و وجود محوطه های اسلامی در نزدیکی محوطه گبری مود از جمله تپه قلعه کهنه مود، نشان از جابه جایی ساکنین این محوطه بعداز این دوران دارد.

مسئول ثبت محوطه های تاریخی اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان جنوبی متذکر شد: تشابه کانی شناسی اجزای تشکیل دهنده سفال ها و خاک های محوطه گبری مود با کانی های سازنده واحدهای زمین شناسی منطقه نشان می دهد که مواد تشکیل دهنده سفال ها از همین منطقه تأمین می شده اند.

وی تصریح کرد: وجود سرباره های کوره سفالپزی در محدوده پنج فصل کاوش صورت گرفته در محوطه گبری مود و تراکم سرباره در محدوده غربی تپه مود، نشانگر وجود کوره سفال پزی در این محدوده تاریخی است.

مسئول ثبت محوطه های تاریخی اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان خاطر نشان کرد: این محوطه در سال ۱۳۸۱ با شماره ۶۳۶۴ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

انتهای پیام/ ۲۵۲/