ایسنا/یزد ویروس کرونا مدت هاست همه دنیا و به تبع آن کشور ما را نیز درگیر خود کرده و وضعیت زندگی مردم را در همه حوزه ها تحت تاثیر قرار داده اما بدون شک یکی از مهمترین تاثیرات آن را می توان به شیوه تحصیل و آموزش دانشجویی با یک عالمه خاطر تلخ و شیرین از قبل و بعد کرونا و تصورات دوران دانشجویی، مرتبط دانست.

۱۶ آذر، هر چند نمادی برای گرامیداشت روز دانشجوست اما هرگز نباید فراموش کرد که حیات یک ملت و بقای یک فرهنگ در گروی دانش جویی دانشجویانی است که بهترین سال های عمر خود را صرف کسب دانش می کنند؛ دانشجوی خفته، جامعه را نیز به خواب می برد و برعکس، به قول مرحوم بهشتی، دانشجو، موذن یک جامعه است و اذان دانشجو، پژوهش و تحقیق و علم آوری است.

و چه نیکو بیان می شود که علم، ارث پیامبران است و دانش کلید گنجی ست که دانشجو می تواند برای پیشرفت کشورش آن را به ارمغان آورد.

هرچند شیوع ویروس کرونا مدت هاست همه دنیا و به تبع آن کشور ما را نیز درگیر خود کرده و وضعیت زندگی مردم را در همه زمینه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی تحت تاثیر قرار داده اما بدون شک یکی از مهمترین تاثیرات آن را می توان به شیوه تحصیل و آموزش به ویژه برای دانشجویان مرتبط دانست.

گسترش ناگهانی این ویروس و اپیدمی آن در دنیا و نبود آمادگی لازم در برخی کشورها مثل ایران در زمینه نواقص زیرساخت های آموزش از راه دور و مجازی، اولین قشری که مستقیم دچار ضربه کرد، محصلین مدارس و دانشگاه ها بودند.

به بهانه ی شانزدهم آذرماه(روز دانشجو) با دانشجویان دانشگاه های اردکان و یزد گفت وگویی ترتیب دادیم تا از حال و هوای گذشته و کنونی روزهای تحصیلی آنها خبر بگیریم و از خوشی ها و ناخوشی های این دوران پرسیدیم.

«فاطمه پایداری» یکی از دانشجویان رشته هنر دانشگاه یزد در گفت وگو با ایسنا می گوید: با توجه به این که در کنار دروس عمومی خیلی از درس ها، عملی هستند و نیاز به آن داریم که یکسری تجربیات را در حضور خود استاد انجام دهیم و از تجربیات کسانی که می شناسیم، استفاده کنیم، این اوضاع کرونایی بسیار ما را محدود کرده و امکان چنین کاری را به ما نمی دهد.

وی افزود: با توجه به پروتکل های بهداشتی و تعطیلی دانشگاه که بستر تعامل و ارتباط با همکلاسی هایمان را به کلی قطع کرده، از اصول آموزشی که باید واقعا به عنوان یک دانشجوی سال اولی از آنها بهره بگیریم، محروم شده و کلا شرایط سختی را برایمان ایجاد کرده است.

این دانشجو با اشاره به شرایط خاص برای گذراندن دروس رشته هنر، خاطرنشان کرد: در کنار اینها، نمی توانیم از امکانات دانشگاه بهره مند شویم و این در حالی است که خیلی کارهای درسی را نمی توان با ابزارهایی موجود در خانه انجام داد در حالی که تا قبل از کرونا، دانشگاه یک سری لوازم و وسایلی را در اختیار دانشجویان قرار می داد تا از آنها استفاده کنند و غالبا منجر به خلق ایده و اثری می شد.

وی افزود: اما از دیگر مشکلات آموزش مجازی ور دوران سخت کرونایی اینترنت است، به هر حال همه اساتید تلاش می کنند تا در زمان مشخص شده سر کلاس حضور یابند و کلیپ های آموزشی خودشان یا آنهایی که از جاهای دیگری دانلود می کنند را برای دانشجویان به اشتراک بگذارند اما متاسفانه با سرعت پایین اینترنت و هزینه های بالای تامین آن برای دانشویان، بازدهی لازم از از آنها را نداریم.

پایداری خاطرنشان کرد: در کنار دروس عملی، واحدهای عمومی نیز به دلیل برپا نشدن کلاس های حضوری باعث شده تا از مفهوم بیشتر نکات دور بمانیم.

این دانشجوی سال آخری گفت: در کنار این مشکلات نباید از اصل موضوع که هر جوانی آرزو دارد تا با پشت سر گذاشتن دوران دبیرستان، وارد دانشگاه شود و دوران دانشجویی را تجربه کند غافل بمانیم، دورانی که دارای سختی، راحتی، شیرینی، تلخی و البته تجربه هی ارزشمند است، دورانی که یک دانشجو با دوستان جدید، مباحث جدید و سبک زندگی جدیدی آشنا می شود ولی با توجه به شرایط کنونی مجبور به تحمل و دور ماندن از آن هستیم.

وی با بیان این که بخش اعظم مشکلات بیان شده مشترک با اکثر رشته هاست گفت: اما با این حال، رشته های شاخه ی هنر یک سری ارتباطات جمعی به صورت صمیمی و نوع دوستانه دارند که این ارتباطات باعث استفاده از تجربیات ترم بالایی ها و آثار خلق شده از گذشته به شمار می رود.

وی افزود: قبل از کرونا در گالری حیاط دانشگاه می توانستیم کارهایمان را به نمایش بگذاریم تا بقیه هم با این کارها آشنا شوند و ژوژمان هایی را که می توانستیم به صورت حضوری داشته باشیم تا دانشجویان دیگر رشته ها نیز از کارها دیدن و نظرسنجی کنند، حتی باعث افتخار بود که دیگر اساتید دانشگاه هم از کارهایمان دیدن می کردند و نظرهایشان باعث می شد، راه را برایمان هموارتر کنند.

این دانشجو تاکید کرد: در کنار اینها یک سری برنامه هایی از قبیل جشن عید نوروز، جشن شب یلدا، شب شعر، مناسبت هایی مثل روز نقاش، روز معمار، روز گرافیک و یا دورهمی هایی که در کنار دوستان و اساتید برگزار می شد و جشن هایی که برای دانشجویانی که تازه به دانشگاه وارد می شدند را در روحیات دیگر دانشجویان نیز تاثیر داشت را از دست دادیم.

«محمد اسلامی» دانشجوی دانشگاه اردکان که امسال در این دانشگاه پذیرفته شده نیز در مورد روز دانشجو به ایسنا گفت: همیشه در رویا و خاطراتم روزهای خوش دانشگاه را ترسیم می کردم، اما چه فکر می کردیم و اولین سال دانشگاه مان چه شد!

وی افزود: همیشه در خاطرات برادر بزرگترم و رفقایی که دانشگاه رفته بودن، روزهای خوش و شیرینی را شنیده بودم اما اکنون باید از پشت گوشی، آن همه تعریف ها را تجربه کنم.

اسلامی بیان کرد: آموزش دوره کرونایی، آموزش سختی است، آموزش در دوران دانشجویی مجازی، آن هم به تجربه نکردن حضور در محیطی که به قولی انسان ساز و هر روزش تجربه ای جدید است.

وی خاطرنشان کرد: هرچند می دانم این روزها، خواهد گذشت و بی خبر رخت بر خواهد بست، همانطور که بی خبر و ساده آمد اما برای رسیدن به روزهای گذشته باید تلاش کنیم، مراعات کنیم و هرروز با رعایت پروتکل های بهداشتی مسیر را برای عادی شدن و بازگشت به روزهای خوش قبل از کرونا و دانشگاه ها و روزهای دانشجویی هموار کنیم.

انتهای پیام