به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره شعراء بیست و ششمین سوره جزء نوزدهم و از سوره های مکی قرآن است. این سوره به موضوع شاعران در آیات ۲۲۴ تا ۲۲۶، نهضت انبیاء از حضرت نوح (ع) تا حضرت محمد (ص) و یادآوری سرانجام دشمنان آنان پرداخته است و بیشتر روی اصول اعتقادی، توحید، معاد، دعوت پیامبران و اهمیت قرآن تاکید می کند.

هدف اصلی سوره شعراء را دلداری به پیامبر (ص) در برابر تکذیب ها و تهمت های قومش دانسته اند.

آیه انذار که در آن، خدا از پیامبر (ص) می خواهد تا خویشان نزدیکش را به اسلام دعوت کند، از آیات مشهور سوره شعراء است. در فضیلت تلاوت این سوره آمده است هر کسی سوره شعرا را بخواند، به ازای هر فردی که ایمان به نوح، هود، شعیب، صالح، ابراهیم، عیسی و محمد آورده و هر فردی که آن ها را تکذیب کرده، ده پاداش داده می شود.

فایل صوتی تلاوت آیات ۱۰۵ تا ۱۲۲ سوره شعراء با صدای منصور قصری زاده

متن آیاتی از سوره شعراء همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

کذبت قوم نوح المرسلین ﴿١٠٥﴾

قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند.

إذ قال لهم أخوهم نوح ألا تتقون ﴿١٠٦﴾

آنگاه که برادرشان نوح به آن ها گفت: آیا پروا نمی کنید؟

إنی لکم رسول أمین ﴿١٠٧﴾

من برای شما پیامبری امین هستم.

فاتقوا الله و أطیعون ﴿١٠٨﴾

از خدا بترسید و از من اطاعت کنید.

و ما أسألکم علیه من أجر إن أجری إلا علی رب العالمین ﴿١٠٩﴾

من از شما در برابر هدایت خود مزدی نمی طلبم مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانیان است.

فاتقوا الله و أطیعون ﴿١١٠﴾

پس، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید.

قالوا أنؤمن لک و اتبعک الأرذلون ﴿١١١﴾

گفتند: آیا به تو ایمان بیاوریم و حال آنکه فرومایگان پیرو تو هستند.

قال و ما علمی بما کانوا یعملون ﴿١١٢﴾

گفت: دانش من به کار هایی که می کنند نمی رسد.

إن حسابهم إلا علی ربی لو تشعرون ﴿١١٣﴾

اگر می فهمید، حسابشان تنها با پروردگار من است.

و ما أنا بطارد المؤمنین ﴿١١٤﴾

و من مؤمنان را طرد نمی کنم.

إن أنا إلا نذیر مبین ﴿١١٥﴾

جز بیم دهنده ای آشکار نیستم

قالوا لئن لم تنته یا نوح لتکونن من المرجومین ﴿١١٦﴾

گفتند: ای نوح، اگر بس نکنی، سنگسار می شوی.

قال رب إن قومی کذبون ﴿١١٧﴾

گفت: ای پروردگار من، قوم من مرا تکذیب می کنند.

فافتح بینی و بینهم فتحا و نجنی و من معی من المؤمنین ﴿١١٨﴾

میان من و آن ها راهی برگشای و مرا و مؤمنان همراه مرا رهایی بخش.

فأنجیناه و من معه فی الفلک المشحون ﴿١١٩﴾

او و همراهانش را در آن کشتی انباشته، نجات دادیم.

ثم أغرقنا بعد الباقین ﴿١٢٠﴾

و باقی را، غرقه کردیم.

إن فی ذلک لآیة و ما کان أکثرهم مؤمنین ﴿١٢١﴾

هر آینه در این عبرتی است، و بیشترینشان ایمان نیاوردند.

و إن ربک لهو العزیز الرحیم ﴿١٢٢﴾

هر آینه پروردگار تو پیروزمند و مهربان است.

انتهای پیام/