خبرگزاری تسنیم - یاسر یگانه

روز – خارجی – دامنه های کوه بیستون

پدر و پسری، تنبور به دست روی دو سکوی ساده ی آذین شده با «ماشته» نشسته اند. دوربین به آنها نزدیک می شود. ملودی آرامی را می نوازند که به گوش هر اهل موسیقی آشناست. پدر می خواند و پسر هم در نهایت ادب و عشق به پدر، زمزمه می کند:

یاوران مسم

من مس مخمور باده ی ا لسم

لوتف دوس هاما موحکم گرد ده سم

در ادامه دوربین نماهای بازتری را نشان می دهد؛ پدر و پسر در ارتفاعی بلند و بر روی داربست هایی قرار گرفته اند. پشت سر آنها کتیبه ای دیده می شود که مربوط به ۲ هزار و ۵۰۰ سال پیش - دوره ی هخمانشیان است.

آهنگ را آرام آرام پیش می برند. مضراب هایی ساده و البته روان که با شعر در هم آمیخته می شوند.

شوئله ی نار عشق پر چی ﮊه پوسم(شعله اتش عشق از پوستم بیرون زد)

خالی ﮊه خودی مملو ﮊه دوسم(از چیزهای دنیوی خالی شدم و حالا وجودم مملو از دوست است)

عجب آهنگی! ساده، روان، گیرا و به یادماندنی و البته تکرار نشدنی …

شاید اتفاقی نیست که نام پدر کیخسرو است؛ گرد پیری موهایش را سپید کرده و صدایش آنچنان پخته و گیراست که گویی از هزاره های دور برمی آید.

و نام پسر هم گویی اتفاقی سهراب نشده است؛ او هم با شور و شوق جوانی، برای خودش سهرابی است.

باد همچنان می وزد و صدایش به گوش می رسد. باد اما در تصویر هم نقش دارد؛ با پیچیدن در موهای پدر و پسر تصویر را ماورایی کرده است.

ملودی ادامه دارد …

ای دل تا کسی چو خوم نای و جوش(ای دل تا کسی مانند خم نجوشد)

حلقه ی بندگی عشق نه کی و گوش(و حلقه بندگی عشق را به گوش نکند)

محرم نمو هرگز و اسرار (هرگز محرم اسرار نمیشود)

نخل ئومیدش دوسی نایر بار(نخل امیدش میوه دوستی نمی گیرد)

قطعه تمام می شود. دوربین نماهایی باز از پادشاه کوه ها «بیستون» را نمایش می دهد. آهنگ و ویدیو تمام می شوند. اما هیچ چیز در این اثر فراموش شدنی نیست. آن پادشاه کوه ها «بیستون»، آن کتیبه ی ۲ هزار و پانصدساله، آن ملودی برآمده از هزاره های دور، آن پدر که نماد پختگی است و آن پسر که نماد شور و انرژی است. این ها هرگز فراموش شدنی نیست.

پس زیر لب زمزمه می کنم:

یاوران مسم

من مس مخمور باده ی ا لسم

لوتف دوس هاما موحکم گرد ده سم

همه ی این ها را کیخسرو و سهراب پورناظری در دامنه های کوه بیستون ثبت و ضبط کرده اند.

چند نکته:

ماشته: پارچه ای سنتی و یکی از صنایع دستی غرب ایران است

ملودی مربوط به آهنگ معروف «یاوران مسم» اثر جاودانه ی کیخسرو پورناظری است که در دهه هفتاد در قالب آلبوم «حیرانی» با صدای شهرام ناظری منتشر شده است.

پادشاه کوه ها بیستون - توصیفی از سهراب پورناظری درباره این کوه است.

انتهای پیام/