آیا فرانسیس، اولین پاپِ پرونیست بود؟
به گزارش مشرق،کانال تلگرامی اندیشکده مرصاد در مطلبی باعنوان آیا فرانسیس، اولین پاپ پرونیست بود نوشت:
پاپ فرانسیس که در جهان به عنوان «پاپ فقرا» شناخته می شد، در زادگاهش آرژانتین نام دیگری داشت: «پاپ پرونیست». این عنوان بسته به دیدگاه سیاسی افراد، یا افتخارآمیز بود یا مایه سرزنش.
پرونیسم، جنبشی ملی گرایانه و مردمی بود که در دهه ۱۹۴۰ به رهبری «خوآن پرون» شکل گرفت و از آن زمان، جامعه آرژانتین را به شدت دو قطبی کرده است. فرانسیس نیز بی نصیب از این کشمکش ها نبود.
او بسیاری از اولویت های اجتماعی پرونیست ها مانند عدالت اجتماعی و مبارزه با فقر را پذیرفته بود و همین امر، محبوبیتش را در میان برخی رهبران پرونیست همچون کریستینا فرناندز دکرشنر بالا برده بود.
ایگناسیو زولتا، نویسنده کتاب «پاپ پرونیست»، می گوید: «پاپ جوان در کلیسایی رشد کرد که به پرون احترام نهادی و قدردان حمایت های او از آموزش مذهبی بود.»
در دورانی که کلیسای واتیکان آشکارا با الهیات رهایی بخش (ترکیبی از مذهب و انقلاب) مخالفت می کرد، پرونیسم راهی برای فرانسیس فراهم کرد تا بتواند در راستای عدالت اجتماعی فعالیت کند بدون اینکه به مارکسیسم متهم شود.
با این حال، این گرایش باعث دشمنی با محافظه کاران و لیبرال های آرژانتینی شد که پرونیسم را مسئول سقوط اقتصادی کشور و فساد گسترده می دانند.
فرانسیس همیشه در انظار عمومی ارتباط خود با پرونیسم را انکار می کرد و می گفت: «هرگز عضو یا حتی هوادار رسمی پرونیسم نبوده ام.» اما در محافل خصوصی، گاهی با شوخی خودش را «اولین پاپ پرونیست» می نامید.
پس از مرگ فرانسیس، پرونیست ها در آرژانتین عزادار شدند. کریستینا کرشنر گفت: «اندوهمان بی پایان است.» در مقابل، خاویر میلی، رئیس جمهور آنارکوکاپیتالیست، که پیش تر فرانسیس را «چپ گرای کثیف» خوانده بود، بعد از مرگ او اختلافاتشان را «جزئی» توصیف کرد!
جالب آنکه فرانسیس هرگز به آرژانتین بازنگشت. او نگران بود که سفرش بهانه ای برای درگیری های سیاسی داخلی شود.
*بازنشر مطالب شبکه های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.
پاپ فرانسیس که در جهان به عنوان «پاپ فقرا» شناخته می شد، در زادگاهش آرژانتین نام دیگری داشت: «پاپ پرونیست». این عنوان بسته به دیدگاه سیاسی افراد، یا افتخارآمیز بود یا مایه سرزنش.
پرونیسم، جنبشی ملی گرایانه و مردمی بود که در دهه ۱۹۴۰ به رهبری «خوآن پرون» شکل گرفت و از آن زمان، جامعه آرژانتین را به شدت دو قطبی کرده است. فرانسیس نیز بی نصیب از این کشمکش ها نبود.
او بسیاری از اولویت های اجتماعی پرونیست ها مانند عدالت اجتماعی و مبارزه با فقر را پذیرفته بود و همین امر، محبوبیتش را در میان برخی رهبران پرونیست همچون کریستینا فرناندز دکرشنر بالا برده بود.
ایگناسیو زولتا، نویسنده کتاب «پاپ پرونیست»، می گوید: «پاپ جوان در کلیسایی رشد کرد که به پرون احترام نهادی و قدردان حمایت های او از آموزش مذهبی بود.»
در دورانی که کلیسای واتیکان آشکارا با الهیات رهایی بخش (ترکیبی از مذهب و انقلاب) مخالفت می کرد، پرونیسم راهی برای فرانسیس فراهم کرد تا بتواند در راستای عدالت اجتماعی فعالیت کند بدون اینکه به مارکسیسم متهم شود.
با این حال، این گرایش باعث دشمنی با محافظه کاران و لیبرال های آرژانتینی شد که پرونیسم را مسئول سقوط اقتصادی کشور و فساد گسترده می دانند.
فرانسیس همیشه در انظار عمومی ارتباط خود با پرونیسم را انکار می کرد و می گفت: «هرگز عضو یا حتی هوادار رسمی پرونیسم نبوده ام.» اما در محافل خصوصی، گاهی با شوخی خودش را «اولین پاپ پرونیست» می نامید.
پس از مرگ فرانسیس، پرونیست ها در آرژانتین عزادار شدند. کریستینا کرشنر گفت: «اندوهمان بی پایان است.» در مقابل، خاویر میلی، رئیس جمهور آنارکوکاپیتالیست، که پیش تر فرانسیس را «چپ گرای کثیف» خوانده بود، بعد از مرگ او اختلافاتشان را «جزئی» توصیف کرد!
جالب آنکه فرانسیس هرگز به آرژانتین بازنگشت. او نگران بود که سفرش بهانه ای برای درگیری های سیاسی داخلی شود.
*بازنشر مطالب شبکه های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «آیا فرانسیس، اولین پاپِ پرونیست بود؟» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.