به گزارش خبرنگار حوزه فن آوری گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان،چشم ورزشی ها به مدال المپیک ۲۰۲۰روشن شد .مدالهایی که تابستان آینده آویز گردن قهرمان ها می شود ،از زباله های ژاپن ساخته شده اند ؛زباله های الکترونیکی .

این خبریست که کمیته بین المللی المپیک ۲۰۲۰ دوسال پیش اعلام کرد .

جایگاه هایی برای جمع آوری گوشی تلفن همراه ،دوربین و ابزارهای کوچک الکترونیکی که دیگر قابل استفاده نبودند برپاشد .

ژاپنی ها ازین جایگاه ها استقبال کردند و دورریز های الکترونیکی را به بازیافتی ها سپردند.

یک سال و نیم بعد طلا،نقره و برنز کافی برای تهیه همه مدال های المپیک و پارالمپیک ۲۰۲۰ازین زباله ها تامین شده بود .

بر اساس گزارش سازمان ملل هرسال حدود ۵۰میلیون تن زباله الکترونیک در دنیا تولید می شود،که البته حکایت سرنوشت همه آنها به قدر زباله های ژاپنی شنیدنی نیست .

در آفریقا در حاشیه شهر آکرا؛پایتخت غنا بزرگترین گورستان الکترونیکی دنیاست که به جهنم روی زمین معروف است .

بر اساس اعلام اتحادیه اروپا حدود ۴۰هزار تن رایانه ،تلفن همراه، دوربین ،لامپ ،یخچال و ابزار الکترونیکی اسقاطی ،تحفه ایست که هر ساله بار کانتینر ها می شود و از کشور های اروپایی به اینجا می رسد .

صادرات زباله الکترونیکی ممنوع است

صادرات زباله های الکترونیک از سال ۱۹۸۹در دنیا غیر قانونی اعلام شد .

پیمان بازل را ۱۹۰کشور امضا کردند و متعهد شدند زباله های الکترونیک را در کشور خودشان بازیافت کنند . موسسه های بازیافت کارشان را شروع کردند ،اما فقط کمتر از ۲۵درصد زباله های الکترونیک به دست آنها می رسید .

به گزارش محققان اروپایی؛اصل کار ،کماکان دست قاچاقچی هاست و باله ها همان راهی را می روند که آن ها می خواهند .اروپایی ها آفریقا را ترجیح می دهند و آمریکا خلیج هنگ کنگ را.

آمریکا،بزرگترین تولید کننده زباله های الکترونیکی در دنیاست ،که زیر بار پیمان بازل هم نرفت و زباله هایش را به شرق آسیا می فرستد

البته آفریقا و آسیا فرقی نمی کند، چراکه میزبان این زباله ها ،ساکنان فقیرترین محله های حاشیه شهرها هستند .

جویندگان طلا،نقره ،نیکل و نواد ارزشمند دیگر، از میان خطرناک ترین پسماندهای تولید بشر.

اما درایران ،سرفصل زباله های الکترونیکی پیشینه بلندی ندارد.

قانون مدیریت پسماندهای الکترونیکی سال ۸۹در کشور تصویب شد کارگروهی متشکل از نماینده های چند وزارت خانه و سازمان دولتی به عنوان بررگترین تولید کننده این پسماند ها ،مامور به قانون گذاری و اجرا شدند .

۹سال بعد از تصویب این قانون حالا جایگاه دریافت زباله های الکترونیک در برخی از شهرها فعال است، اما عدد مرکز های بازیافت این زباله ها در کشور،کمتر از انگشتان یک دست است .

و حالا تا بالا دستی ها عزمی کنند و قدم های اصلی را بردارند سهم ما ظاهرا مراعات خرده رفتار هاست .

تفکیک زباله ها و چشم پوشی از دنیایی که هرروز برای مان برگ جدید رو می کند .

انتهای پیام/