جانباز حادثه تروریستی رژه روز ۳۱ شهریور اهواز در گفت و گو با خبرگزاری فارس از خاطرات آن روز خود و دردها و مشکلاتی سخن گفت که در پی بی توجهی مسؤولان به وعده هایشان برایش به وجود آمده است.

به گزارش خبرگزاری فارس از ایذه، بدون شک تاریخ پر از فراز و نشیب کشورمان پر از خاطرات و رویدادهای حماسی است که سربازان وطن جهت پاسداشت کیان وطن جان فشانی کرده تا ذره ای از این خاک و اقلیم به دست دشمنان و بدخواهان نیافتد.

دوران دفاع مقدس و ایستادگی جانانه رزمندگان در هشت سال پاسداری از کیان این مرز و بوم را می توان به عنوان یکی از درخشان ترین صفحات تاریخ این سرزمین و به عنوان یک سند افتخار دانست تا که نشان دهد مردان این سرزمین برای حفظ ارزش ها و آرمان های خود، متعصب ایستاده اند و دشمن راهی برای رخنه ندارد.

حادثه تروریستی ۳۱ شهریور در هنگام برگزاری رژه اهواز که باعث شهادت و مجروحیت چندتن از سربازان حاضر در این مراسم شد را می توان یکی از توطئه های دشمنان برای ایجاد ناامنی در کشور دانست که با درایت سربازان وطن خنثی شد.

در این حادثه برخی از سربازان حاضر به درجه رفیع جانبازی نائل آمدند که در این بین به مانند تمام افتخارات دفاع و میهن پرستی برای مردم شهرستان ایذه، این بار نیز سربازی از این خطه دلاورپرور، نماینده این افتخار بزرگ و جانبازی برای وطن در این حادثه بود.

ابراهیم بندانی، جوان ایذه ای است که در میانه راه خدمت سربازی خود در اهواز و در رژه ۳۱ شهریور در حمله تروریستی مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به درجه جانبازی نائل گشت و از این رو به مناسبت این روز وی به گفت و گو با خبرنگار این رسانه نشست و به سوالات پاسخ داد.

فارس: یک بیوگرافی از خودتان بگویید.

ابراهیم بندانی ترشکی هستم متولد ۱۰ فروردین ماه ۱۳۷۸ و متولد روستای ترشک، واقع در بخش سوسن از توابع شهرستان ایذه هستم.

فارس: درباره چگونگی وقوع این حادثه برای شما، جانباز شدنتان توضیح بدهید. حادثه ای که اتفاق افتاد و اینکه چرا قطع عضوت شدین؟

من سرباز لشکر عملیاتی ۷ ولیعصر (عج) بودم و به همراه دیگر دوستان سربازم جهت رژه روز ۳۱ شهریور به محل برگزاری رژه رفتیم. ما برای برگزار رژه خود دومین گروهان بودیم و پس از اتمام کار خود، برای عزیمت به محل خدمت به همراه دیگر دوستانم در پارک پشت جایگاه حضور مسؤولان حاضر در مراسم حضور پیدا کردیم.

پس از حضور در پارک به یکباره متوجه حضور دو نفر شدیم که اقدام به تیراندازی کردند، در ابتدا فکر کردیم این کار جز رزمایش بوده و به صورت مانور در حال انجام است و وقتی با برخورد تیر با چند نفر از سربازان مواجه شدیم، متوجه تروریستی بودن حادثه شده و در همین حین دو تیر به پهلوی سمت راستم برخورد کرد و به زمین افتادم و بلافاصله متوجه حضور یکی از تروریست ها در بالای سرم شدم که اقدام به تیراندازی دوباره به من کرد همچنین از ناحیه سمت چپ ۲ تیر و از ناحیه پا نیز مورد اصابت یک تیر واقع شدم که در مجموع پنج تیر به بنده برخورد کرد.

در پی این حادثه به همراه دیگر مجروحان به بیمارستان منتقل شده و عمل جراحی ۱۰ ساعته روی بدنم آغاز شد و در پی این عمل جراحی پزشکان اعلام کردند که به هنگام آغاز عمل جراحی جهت بیرون آوردن تیر از پا، ضربان قلب متوقف و به ناچار کار عمل روی این عضو متوقف شد.

تا ۱۴ روز پس از حادثه نیز پای خود را از دست نداده بودم ولی با گذشت این مدت زمان پایم عفونت پیدا کرده بود و پزشکان اعلام کردند در صورت ادامه این روند حالم به وخامت خواهد رفت و کار دیالیز کلیه هایم را باید آغاز کنم و سرانجام در روز پانزدهم پای خود را از دست دادم و به دلیل سوختگی عصب در حادثه نیز امکان پیوند آن وجود نداشت.

فارس: از شرایط خود و زندگی جدید با این روند بگوئید.

با توجه به از دست دادن پایم و آغاز یک شرایط جدید و پیش بینی نشده در زندگی خود شرایط دشواری را داشته و دارم ولی بر اساس قسمت اتفاقی بود که افتاد و باید با آن کنار بیایم و افتخار رسیدن به درجه جانبازی نصیب بنده شد.

فارس: در حال حاضر چه کاری انجام میدهید و سرگرم چه کارهایی هستید؟

در حال حاضر که دنبال کارهای مطالبات خود هستم. کار دیگری که در شرایط جدیدم آغاز کردم پرداختن به ورزش نیزه بود که آن هم به دلیل بیماری کرونا فعلا تعطیل است.

فارس: مشغول به کار هستید؟

از لحاظ مشغول بودن به کار و داشتن شغل که در بیکاری کامل به سر میبرم و چون از کار افتادگی دارم، منبع درآمدم هم همین حقوقی از کار افتادگی است که با توجه به این شرایط بد اقتصادی و گرانی های موجود نیز راه به جایی نمی برد.

فارس: آیا خواسته و درخواستی از مسؤولان دارید؟

به ما توجه و رسیدگی بیشتری داشته باشند و به وعده هایی که در دوران مجروحیت بنده داده شد عمل کنند، زیرا هنوز مشکل مسکن بنده حل نشده است.

پس از مجروحیت و انتقال بنده به ایذه، به دلیل اینکه خانه ما در روستا قرار داشت و روند درمانی من باید در شهر انجام می شد و از این حیث ما خانه ای در شهر نداشتیم، یک باب منزل مسکونی از جانب برخی از مسؤولان وقت شهرستان به بنده تعلق گرفت که با رسانه ای شدن آن اعلام شد تحت مالکیت بنده است، ولی هیچ گونه سندی برای من تا به امروز صادر نشده و تا به امروز این منزل به نام من ثبت نشده است.

فارس: صحبت پایانی …

از خانوادهام که در این شرایط پیش آمده کنارم هستند، از رسانه هایی که فراموشم نکرده و همواره در صدد یاری و همکاری با بنده هستند و همچنین از شهروندانی که همیشه پیگیری وضعیت هستند تشکر می کنم، از مسؤولانی که برای مشکل خود از جمله مسکن به آنها مراجعه کرده ام نیز تقاضای رسیدگی جدی تر و سریع تر به این مساله را دارم، زیرا با وجود شرایط جسمانی موجود بارها به اداره راه و شهرسازی جهت سند منزل مراجعه کردم و چندین بار من را به اهواز فرستادند و تاکنون نیز هیچ گونه پاسخ مثبتی به بنده اعلام نشده است.

انتظار می رود اداره راه و شهرسازی شهرستان ایذه که در پی واگذاری این ملک به بنده اقدام به رسانه ای کردن آن کرد، اینک هم نشان دهد این حرکت صحت داشته و سند ملکی که در آن ساکن هستم را به بنده تحویل دهد. با توجه به اینکه در پیگیری های خود هیچ امیدی در انجام این کار ندیدم.

انتهای پیام/۷۲۰۲۶/ق