به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، تحقیقات جدید پژوهشگران مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) نشان می دهد که تغییرات اقلیمی می تواند توانایی ما در کنترل آلودگی ازن در سطح زمین را کاهش دهد؛ موضوعی که ممکن است تلاش های جهانی برای بهبود کیفیت هوا و حفاظت از سلامت عمومی را با چالش های جدی مواجه کند.

این مطالعه که با استفاده از مدل های پیشرفته اقلیمی و شیمی جوی انجام شده، هشدار می دهد که گرم تر شدن زمین موجب تغییر در رفتار آلاینده ها می شود و در نتیجه، سیاست های فعلی برای کاهش ازن سطحی ممکن است کارایی سابق را نداشته باشند.

ازن سطحی؛ بازیگر اصلی مه دود شهری

در حالی که ازن در لایه های بالای جو نقش حفاظتی در برابر پرتوهای فرابنفش ایفا می کند، ازن سطحی از آلاینده های خطرناک و عامل اصلی مه دود شهری محسوب می شود. این گاز زمانی تشکیل می شود که نور خورشید به ترکیبات آلاینده ای مانند اکسیدهای نیتروژن و ترکیبات آلی فرار که از منابعی چون خودروها، کارخانه ها، رنگ ها و مواد پاک کننده ساطع می شوند، برخورد می کند.

نتیجه این واکنش شیمیایی، تشکیل لایه ای از آلودگی است که نفس کشیدن را برای شهروندان، به ویژه مبتلایان به آسم و بیماران قلبی، دشوار می سازد.

نتایج این پژوهش نشان می دهد در مناطقی چون شرق آمریکای شمالی و اروپای غربی، برای دستیابی به سطح مطلوب آلودگی هوا در آینده، کاهش بیشتری در انتشار آلاینده ها لازم است. در مقابل، در شمال شرق آسیا کاهش آلاینده ها در آینده می تواند اثرگذاری بیشتری داشته باشد، گرچه به دلیل شدت آلودگی در این منطقه، سطح ازن همچنان بالا باقی خواهد ماند.

امی لو روی، دانشجوی دکتری و نویسنده اصلی این تحقیق، می گوید: معمولا در روزهای گرم و آفتابی، سطح ازن افزایش می یابد و این پدیده به تغییرات اقلیمی نیز وابسته است.

پیچیدگی های کاهش ازن سطحی

برخلاف بسیاری از آلاینده ها، ازن آلاینده ای ثانویه است و به طور مستقیم از منابعی مانند خودرو یا دودکش ها تولید نمی شود. بنابراین کنترل آن پیچیده تر است. در برخی شرایط، حتی کاهش اکسیدهای نیتروژن می تواند به افزایش سطح ازن منجر شود، زیرا رفتار شیمیایی این ترکیبات به شرایط جوی وابسته است.

نوئل سلین، استاد دانشگاه MIT و نویسنده ارشد این مطالعه، تأکید می کند: علاوه بر انتشار آلاینده ها، شرایط هواشناسی نقش کلیدی در شکل گیری ازن دارد. مدل سازی درست رفتار زیستی زمین، برای درک تأثیرات تغییر اقلیم بر کیفیت هوا حیاتی است.

پژوهشگران این پروژه دو سناریوی اقلیمی متفاوت یکی با گرمایش بیشتر و یکی با گرمایش کمتر را با داده های بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ مقایسه کردند. هر سناریو در قالب بازه ای ۸۰ ساله و به بخش های ۱۶ ساله تقسیم شد. سه منطقه هدف این مدل سازی عبارت بودند از شرق آمریکای شمالی، اروپای غربی و شمال شرق چین مناطقی با سطح بالای آلاینده ها و داده های پایش قابل اتکا.

یکی از نکات برجسته این تحقیق، استفاده از داده های سال به سال آب وهوایی (و نه فقط میانگین ها) برای بررسی وضعیت آلودگی است.

لو روی توضیح می دهد: حتی یک روز با سطح بالای ازن می تواند دست یابی به اهداف بهداشتی را به خطر اندازد. برای دستیابی به اهداف کیفی هوا، ممکن است نیاز به کاهش شدیدتر انتشار اکسیدهای نیتروژن داشته باشیم.

پژوهشگران MIT اکنون در تلاش اند مدل های خود را گسترش دهند و عواملی چون آتش سوزی های طبیعی و سوختن زیست توده را نیز در نظر بگیرند. سلین در پایان گفت: «اگرچه وارد کردن این متغیرها به مدل دشوار است، اما نتایج نشان می دهد که نادیده گرفتن نوسانات اقلیمی، می تواند ما را به پیش بینی های اشتباه سوق دهد.»

نتایج کامل این تحقیق در نشریه Environmental Science & Technology منتشر شده است.

انتهای پیام/