به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، توکل و اعتماد بر خدای متعال، یکی از مکارم اخلاق و مظاهر ایمان و از ارکان آن به شمار می رود و قرآن کریم آن را یکی از ویژگی های افراد با ایمان می داند. در رابطه با این بحث ممکن است سؤال شود که وقتی خلقت و تدبیر نظام عالم و همه ی کارها به دست خداست و او مسبب الاسباب است و ما موظف به توکل و اعتماد بر اوییم، دیگر جایی برای تلاش و کوشش و برنامه ریزی نیست؛ زیرا با توکل بر خداوند حکیم و توانا، آنچه به خیر و صلاح انسان هاست به آن ها می رسد؛ در حالی که پیمودن مسیر توسعه، تنها با برنامه ریزی صحیح و منطقی همراه با تلاش جدی و نظم و انضباط امکان پذیر است.

علامه محمد تقی جعفری یکی از برجسته ترین فیلسوفان معاصر ایرانی است که با نگرشی عقل-بنیاد به بازخوانی و بازشناسی مفهوم توکل در چشم انداز دینی پرداخته است. به باور این حکیم متأله توکل به معنای «اعتماد کردن و واگذاری» تمام امور به خداوند است یعنی در انجام کارها تنها به ذات اقدس الهی تکیه کنیم و به یاری و فضل او امیدوار باشیم.

او با نفی هرگونه تضاد میان «توکل» با «تدبیر و تکاپو»ی بشری، از خطاهای معرفتی «مردم پندارگرایی که مغز خود را با تخیلات بی اساس و ضدحیات آکنده اند» پرده برمی دارد و می گوید: کسی که از روی آگاهی و با فروغ ربانی که دل او را روشن کرده است، در هر کاری که انجام خواهد داد می گوید ان شاء الله، مقصودش این است که با نظر به نظام باز طبیعت، برای آن که در موقع بروز رویدادها ضربه نخورد و در نظم هستی به تردید نیفتد، قضیه را به مشیت خداوندی می سپارد و می گوید: ان شاء الله!

در فیلم زیر بخشی از آراء حکمی و معرفتی علامه جعفری را که متکی و مستند به فرمایشات حضرت علی (ع) در نهج البلاغه است، می بینیم:

انتهای پیام/