به گزارش مشرق، کوه دهان باز کرده و قبرهایی سفید، مثل دندان، مرتب در آن چیده شده اند. از ماشین پیاده می شوم. خبری از باران نیست و هوا با خیال، بازی می کند. خنک و مطبوع و شیرین.

آفتاب هم با اینکه وسط آسمان است اما برای گرما بخشیدن تعارف دارد انگار. دم به دقیقه رو می گیرد پشت ابرهای پفکی و ناز دارد؛ نورش اما ملایم است و اشعه هایش نه خیلی کوتاه و نه خیلی بلند.

دستم را سایه بان چشم هایم می کنم و سرم را بالا می گیرم. از پایین کوه، آن بالا چقدر صاف و ساده و رازآلود به نظر می آید.