در آستانه ولادت حضرت مهدی (عج)؛

پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، کتاب «مهدویت و سیاست های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران» اثر رحیم کارگر را در پژوهشکده مهدویت و آینده پژوهی اش تهیه و به همت انتشاراتی اش در ۳۱۴ صفحه منتشرکرد.

مذاهب اسلامی با همه تفاوت ها، اندیشه اصلی اندیشه مهدویت را یک آموزه های اسلامی می شمارند و معتقدند؛ باور داشت مهدویت علاوه بر اینکه خاستگاهی در آیات قرآنی و روایات معصومین (ع) دارد، با مستندات عقلی نیز همراهی و تأیید می شود.

پژوهش حاضر به ترویج و تبلیغ آموزه مهدویت و فرهنگ انتظار می پردازد و هدف از آن را «ارائه سیاست های فرهنگی مطلوب برای ترویج مهدویت در جمهوری اسلامی ایران» بیان می کند. در این راستا ضمن نقد و بررسی مسئله ترویج مهدویت و فرهنگ انتظار در رسانه ها و سیاست های فرهنگی دولت، چالش ها و خلأ های موجود شناسایی و ابعاد مختلف طرح معارف مهدویت بررسی شده است. همچنین در این پژوهش سیاست های فرهنگی مطلوب برای ترویج مهدویت در جهوری اسلامی ایران مطرح می شود.

کتاب «مهدویت و سیاست های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران» در شش فصل تهیه و تألیف شده است؛ فصل اول این اثر به مفاهیم و کلیاتی با عناوین سیاست یا خط مشی، سیاست های کلی نظام، سیاستگذاری فرهنگی، دولت و دولت اسلامی، مهدویت، و ترویج و تبلیغ مهدویت اختصاص یافت.

نویسنده در دومین فصل به «مبانی تبلیغ و ترویج مهدویت» می پردازد و گفتمان های سیاستگذاری فرهنگی و گفتمان منتخب را تبیین می کند سپس، مبانی ترویج مهدویت در آن تشریح می شود.

«اسناد و مبانی سیاستی ترویج مهدویت» عنوان سومین فصل کتاب است که در ابتدا پس از بیان مقدمه ای، ابعاد و جایگاه مهدویت بیان می شود. در ادامه آن اسناد بالادستی ترویج مهدویت اعم از مهدویت و ترویج آن در دیدگاه امام و رهبری، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، سند چشم انداز ۱۴۰۴، نقشه مهندسی فرهنگی و چشم انداز فرهنگی ایران در افق ۱۴۰۴، اصول و سیاست های فرهنگی در برنامه پنجم توسعه، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، و سند دانشگاه اسلامی تشریح می شود.

در فصل چهارم با عنوان «رویکرد دولت ها در جمهوری اسلامی ایران به مهدویت» پس از بیان تحول فرهنگ مهدویت و انتظار در سه دهه گذشته، از برنامه ها و اقدامات دولت در ترویج مهدویت سخن به میان می آید. «نقد و بررسی سیاست های فرهنگی مهدویت در رسانه ها» و «مهدویت و سیاست های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران» از دیگر فصل های کتاب است.

«نقد و بررسی سیاست های فرهنگی مهدویت در رسانه ها» عنوان پنجمین فصل از این کتاب است که رسانه های مهدویت در رسانه های مکتوب و نوشتاری، دیداری – شنیداری (صدا و سیما و سینما)، و دیجیتالی و اینترنتی (بازی و انیمیشن) مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.

نویسنده در ششمین فصل از کتاب «مهدویت و سیاست های فرهنگی ترویج آن در جمهوری اسلامی ایران» به بیان توصیه های سیاستی پرداخته است؛ در این فصل، پس از شناسایی مسائل ترویج مهدویت و نقش رسانه ها در ترویج مهدویت تبیین گردیده و توصیه های سیاستی ترویج مهدویت را تشریح و در ادامه، سیاست های خاص فرهنگی ترویج مهدویت را مورد بحث و بررسی قرار داده است.