معرفی کتاب؛

«فواصل سینما» نوشته ژاک رانسیر و به ترجمه ی اسدالله غلامعلی، از مجموعه «نقد های نابهنگام» نشر ورا به سرپرستی محمد میلانی است ، این کتاب که نظرات ژاک رانسیر، فیلسوف و منتقد فرانسوی را درباره هنر سینما منعکس کرده است، در سه بخش «بعد از ادبیات»، «مرز های هنر» و «سیاست در فیلم» تنظیم شده است.

شیفتگی رانسیر به سینمابه گونه ای است که ریزترین جنبه های فیلم، از نظرش پنهان نمی ماند. از هیچکاک، ورتوف، نیکلاس ری و ژان لوک گدار به عنوان یکی از رادیکال ترین و پیشروترین سینماگران جهان تا وینسنت مینلی که آثار کلاسیک متفاوت و به نامی در کارنامه هنری خود دارد. از روبر برسون -که سینما را سینماتوگراف نامید و اقتباس های سینمایی اش از ادبیات، نه تنها معنای سینما را خدشه دارد نکرد، بلکه ماهیت آن را بیشتر نشان داد- تا میزوگوچی، روسلینی، بلاتار، پدرو کاستا و ….

رانسیر در این کتاب، در کنار بازگویی خاطرات و رویارویی اش با سینما به نکته جالبی اشاره می کند. او معتقد است که مواجه اش با سینما به عنوان یک منتقد و پژوهشگر نیست؛ بلکه سینما برای او نشان از فواصل بین سینما- هنر-، سینما- سیاست و سینما- نظریه دارد.

فصل نخست این کتاب شامل دو مقاله «سرگیجه سینمایی؛ هیچکاک تا ورتوف و پس از آن» و همچنین «موشت و پارادوکس های زبان تصویر» است. فصل دوم نیز شامل دو مقاله «هنر برای هنر؛ فنون شاعری مینلی و پیکر فیلسوف» و «فیلم های فلسفی روسلینی» است. فصل آخر نیز به جایگاه سیاست و رویکرد سیاسی در فیلم می پردازد و شامل مقاله «مکالمه پای آتش؛ اشتراب و دیگران» و مقاله «سیاست پدرو کاستا» است.