حجت الاسلام بهرام دلیر به مناسبت عید قربان در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: تمام مناسک حج مثل طواف، منا و مشعر و قربانی اش برای این است که انسان به یک هوشیاری، بیداری و باخبری برسد. آن گم گشته حقیقی خویشتن خویش را پیدا کند. ما هر چیزی را که گم می کنیم شبانه روز به فکر هستیم که پیدا کنیم ولی در طول عمر خود را گم می کنیم یک بار به صورت جدی به دنبال خود نمی گردیم.

این استاد حوزه و دانشگاه افزود: در عید قربان به ظاهر گوسفندی را ذبح می کنیم، بحث های ظاهری و فقهی همه محترم در شریعت آن چیزی که آمده را عمل می کنیم و لکن اگر این قربانی ما را متنبه نکند و به خویشتن خویش آگاهی پیدا نکنیم و مصداق بارز «من عرف نفسه فقد عرف ربه» که از مسیر خودشناسی و خودیافتگی است که آدم به خدایافتگی می رسد از مسیر خودشناسی به خداشناسی می رسد، ظاهر بحث های شریعت جای خود، اما باطن آن در واقع ذبح کردن رذائل اخلاقی است. ذبح کردن و قیچی کردن وابستگی های نفس به دنیا است.

وی ادامه داد: این که گوسفندی را در عید قربان می کشیم این عمل در حقیقت در لایه زیرینش نفس کشی است. شهوت به ثروت، انباشت سرمایه و دنیاگرایی را داریم ذبح می کنیم و اگر این نباشد به ظاهر حکم عمل کردیم و به اسرار و باطن آن نرسیدیم. من وقتی گوسفندی را ذبح می کنم باید یک به یک ریشه های طمع را ذبح کنم، ریشه های دنیاپرستی را ریشه کن کنم و هر چه ماسوی الله هست و به آن پرستش، دوستی و عشق پیدا کرده ام از آنها فاکتور بگیرم. چرا؟ چون عشق فقط سزاوار حضرت حق است. فقط خداوند سزاوار عشق است و عشق آدمی تا برای خدا وقف نشود مجازی است.

بهرام دلیر اضافه کرد: این هفتاد و دو ملت که به جان هم افتادند چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند. اگر عشق ها را به خداوند منان وقف کنیم و عاشق حضرت حق باشیم و به ماسوی الله به خاطر خدا عشق بورزیم به جان هم نخواهیم افتاد. به این معنا که من محمد و آل محمد (ص) را دوست دارم چون بندگان پاک و برگزیده حضرت حق هستند، انسان های نیک و پاکی هستند، پس عشق به پاکی، نیکی، فضائل اخلاقی و انسان های کامل عشق به پروردگار عالم است. لذا عید قربان بازتاب های سیاسی و اجتماعی فراوانی دارد.

وی سپس گفت: آن هایی که سال می گذرد و گوشت در خانه شان پیدا نمی شود در عید قربان لااقل فقرا هم طعم گوشتی را می چشند. ندارها هم در خانه شان گوشتی دیده شود. حقیقت امر این است که عید قربان برای فقرا است. کما اینکه زکات برای فقراست. منابع مالی اسلام غالبا برای تیشه به ریشه فقر زدن است و اگر به منابع مالی اسلام درست عمل شود من به گمانم خیلی از فقرا مشکل شأن حل می شود. ما شاید به همه امور بپردازیم ولی یادی از فقیر نمی کنیم. دورهمی، خودمانی و میان اقوام و فامیل خودمان و تمام اغنیاء گوسفندی را ذبح می کنیم و دور هم می خوریم. در این میان توجه به فقیر کجاست؟ معلوم نیست.

بهرام دلیر اظهار داشت: عید قربان، قربانی کردن تمام مصادیق نفس پرستی و هوی و هوس است. ذبح کردن تمام رذائل اخلاقی در حوزه اخلاق است. ذبح کردن باورهای نادرست در حوزه اعتقادات و ذبح کردن تمام آسیب های اجتماعی در مسائل اجتماعی است. ذبح کردن تمام بداخلاقی های سیاسی در حوزه سیاسی است. پیوند عمیق و پیوستگی وثیق نهاد خانواده نیز پیام عید قربان است. هر چه به گسست منجر می شود را ذبح کنیم. گسست ها، رذائل اخلاقی، باورهای ناروا، خرافات و خیلی از چیزهایی که ریشه در دین و عقلانیت ندارد را ذبح کنیم. خانواده را حفظ کنیم و باورهای سالم و فضائل اخلاقی را حفظ کنیم.

وی خاطرنشان کرد: خرافه امروز در جامعه ما چقدر است؟ هر خرافه ای که هست. عرفان های قلابی، معنویت های بدون متن، بدون کتاب آسمانی که نه به کتاب آسمانی خود را متعلق می دانند و نه به خدای سبحان باوری دارند دم از معنویت هم می زند. تمام این ها را در عید قربان باید ذبح کرد به آن محور اصلی عید قربان برگردیم که به نوعی ولایت علی بن ابی طالب (ع) و در زمانه ما ولایت امام زمان (عج) است. ببینیم امام ما از چه راضی است آن را بگوییم. به چه راضی است آن را انجام دهیم. به چه درآمدی راضی است از آن درآمد داشته باشیم. به چه زندگی ای راضی است از آن نوع زندگی داشته باشیم. به چه باوری راضی است از آن باور داشته باشیم. به چه اخلاقی راضی است از آن اخلاق داشته باشیم.

بهرام دلیر همچنین گفت: اگر ما به یک خودآگاهی و خودشناسی برسیم در واقع پیام عید قربان را دریافت کردیم. عید قربان و عید فطر بازگشت به اطاعت است. پس اطاعت پروردگار عالم عید دارد. در معصیت عیدی نیست. شادی هایی که عجین با معصیت است شادی نیست. باطنش آتش و افسردگی است. باطنش تمام چیزهایی است که به روح آدم آسیب می رساند. لذا به عنوان مثال یک ماه رمضان را روزه گرفتیم، اطاعت کردیم، این اطاعت پروردگار عالم عید دارد و عید فطر می شود. به مطاف و به عرفات رفتیم، از عرفات به مشعر برگشتیم، از مشعر به منا آمدیم. این همه اطاعت عید دارد و عید قربان می شود.

وی افزود: عید مؤمن زمانی است که اطاعت پروردگار عالم را می کند و ماتم و مصیبت مؤمن زمانی است که حضرت حق را معصیت می کند. پس در عید قربان مطاعی به نام پروردگار عالم، مطیعی به نام عبد حضرت حق و آن مناجاتی که با پروردگار عالم می کند اینها عیدآور است. لذا طول عمر را می توانیم عید قرار بدهیم. به این صورت که در طول عمر فقط اطاعت حضرت حق کنیم. اطاعت حق عید مؤمن است و معصیت در واقع باطنش جهنم است. نه تنها در آخرت، دنیای آدم هم جهنم می شود.

بهرام دلیر سپس عنوان کرد: خیلی از مسائل اقتصادی، تورم، گرانی و … ریشه در غلط رفتن مسیر دارد. از اینها مهم تر گرانی اخلاق، کمبود عاطفه ها، مهرها و محبت هاست. به آسایشگاه ها مراجعه کنیم می بینیم پدرها و مادرها در حسرت دیدن فرزندان و نوه ها هستند و حسرت می کشند یکی به آن ها به سر بزند. این برای جامعه انسانی شکننده تر از هر گرانی است. مهر، محبت، اخلاق و باورهای سالم اگر نباشد آن جامعه، جامعه محل زندگی نیست.

وی در ادامه گفت: یک نکته درباره عید قربان این است که یهودیان سعی کردند تاریخ را تحریف کنند و بگویند حضرت ابراهیم (ع) اسحاق (ع) را برای ذبح برد و نه اسماعیل (ع) را. چرا که پیامبر اسلام از نسل اسماعیل است و پیامبران یهود از نسل اسحاق هستند. کلا یهودی ها در طول تاریخ هر چه را که به ضررشان است تحریف کردند. اگر به جغرافیای سرزمین فلسطین و بیت المقدس را نگاه کنید. هر کجا یک تقویتی برای خود بیابند با تمام مشهورات تاریخی و متواترات خبری می جنگند تا آن را تصاحب کنند و مال خود کنند.

بهرام دلیر یادآور شد: در بحث های تفسیر کتاب مقدس، قرآن کریم و در منابع اسلامی مشهور است و جایی شک و شبهه نیست که اسماعیل (ع) بوده نه اسحاق (ع). در منابع تحریف نشده یهود و در ادیان آسمانی هم قربانی را اسماعیل (ع) معرفی کردند نه اسحاق (ع). در تاریخ یهود فقط دست بردن در قضیه قربانی کردن اسماعیل (ع) را نمی بینیم بلکه در کلیه گزاره های تاریخی دست می برند. حتی در حوزه باستان شناسی هم کارهای بسیاری کرده اند. فیلم می سازند تا القا کنند که ریشه یهودیت در بیت المقدس است و اینجا سرزمین یهودیان است و این تاریخ، تاریخ یهودیان است.

وی ادامه داد: تحریف های این چنینی در کتاب آسمانی شان نیز وجود دارد. امروز برای ما تورات اصلی باقی نمانده است. در بین کتاب های آسمانی انجیل و تورات از تحریف مصون نماندند. فقط در قرآن خود پروردگار عالم فرمود: «إنا نحن نزلنا الذکر و إنا له لحافظون». به قرآن کریم تا به حال نه کلمه ای اضافه و نه کاسته شده است. این فقط در یک مباحثه نمی گنجد کتاب ها دراین باره نوشته اند که قرآن کریم تحریف بردار نبوده است. اما در ادیان دیگر خود اندیشمندان بزرگ مسیحیت و یهودیت ادعا بر تورات و انجیل اصلی ندارند.

بهرام دلیر اضافه کرد: این تحریفات فقط به قصه اسحاق (ع) و اسماعیل (ع) محدود نمی شود. موارد فراوانی است که یهود به نفع خود دست به تحریف برده است و حقایق را عوض می کند. امروز اسرائیل در سرزمین اشغالی چه می کند؟ سرزمینی که از آن ادیان آسمانی و اسلام است. هر کجا رگه ها و تراثی از اسلام باقی است معمولا سعی می کنند به نفع یهودیت مصادره و تصاحب کنند. این بحث ها را با ادعا نمی شود را ثابت کرد. بحث، بحث علمی و تاریخی است. بارها اندیشمندان ما برای مناظره های تاریخی اعلام آمادگی کردند. در تمام زمینه ها، در هر مکانی و رسانه ای خواستند حاضر به مباحثه و مناظره هستند. با مباحثه های علمی سندها ارائه شود که آیا اسحاق (ع) بوده یا اسماعیل (ع)؟ آن چیزی که در آئین ما و در کتاب و سنت ما مشهور است این است که حضرت اسماعیل (ع) بوده و حضرت محمد (ص) از این نسل است. با تحریف کردن این چیزها حقایق عوض نمی شود.

وی در پایان گفت: در بحث ولایت هم همین طور است. در جغرافیای اندیشه مسلمین خیلی از برادرها خواستند آیات ولایت را تحریف کنند که جانشین پیامبر، علی (ع) نبوده و فلان کس بوده است. با این تحریف ها فقط به تاریخ آسیب می رسانیم و ره به جایی نمی بریم. به نظر من این طور می آید که بحث عوض کردن نام اسماعیل (ع) و اسحاق (ع) تحریفی بیش نیست. والا اگر سند درست وحسابی دارند بسم الله ارائه دهند. مشهورات روایی و قرآنی ما و کتاب آسمانی ما شاهد بر این ادعا است که اسماعیل (ع) بود که به قربانگاه رفت و آن قصه معروف اتفاق افتاد.