به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره «ممتحنه» شصتمین سوره جزء بیست و هشتم و از سوره های مدنی قرآن است.

این سوره درباره دوستی مومنان با کفار سخن می گوید و به شدت از آن نهی می کند.

امام سجاد (ع) درباره فضیلت سوره «ممتحنه» می فرماید: اگر کسی این سوره را در نماز های واجب و مستحب خود قرائت کند خداوند قلب او را برای ایمان آماده می کند، چشمانش را نورانی کرده، هیچ گاه به فقر و نیازمندی مبتلا نمی کند و قاری این سوره و فرزندان او به بیماری جنون مبتلا نمی شوند.

پیامبر (ص) نیز در این باره فرمودند: هر کس این سوره را قرائت کند فرشتگان بر او درود می فرستند و برای او طلب بخشش می کنند و اگر در همان روز قرائت از دنیا برود شهید از دنیا رفته است و مومنان در روز قیامت شفیع او خواهند بود.

بر اساس روایات، هر کس سوره «ممتحنه» را بخواند، مومنان او را در روز قیامت شفاعت خواهند کرد و از بعضی بیماری ها محفوظ می ماند.

فایل صوتی تلاوت سوره ممتحنه با صدای عباس امام جمعه

متن سوره «ممتحنه» همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان



یا أیها الذین آمنوا لا تتخذوا عدوی و عدوکم أولیاء تلقون إلیهم بالمودة و قد کفر وا بما جاءکم من الحق یخر جون الر سول و إیاکم ۙ أن تؤمنوا بالله ر بکم إن کنتم خر جتم جهادا فی سبیلی و ابتغاء مر ضاتی ۚ تسر ون إلیهم بالمودة و أنا أعلم بما أخفیتم و ما أعلنتم ۚ و من یفعله منکم فقد ضل سواء السبیل ﴿١﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید دشمن من و دشمن خودتان را به دوستی برمگیرید به طوری که با آن ها اظهار دوستی کنید و حال آنکه قطعا به آن حقیقت که برای شما آمده کافرند و پیامبر خدا و شما را از مکه بیرون می کنند که چرا به خدا پروردگارتان ایمان آورده اید اگر برای جهاد در راه من و طلب خشنودی من بیرون آمده اید شما نهانی با آنان رابطه دوستی برقرار می کنید در حالی که من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار نمودید داناترم و هر کس از شما چنین کند قطعا از راه درست منحرف گردیده است (۱)

إن یثقفوکم یکونوا لکم أعداء و یبسطوا إلیکم أیدیهم و ألسنتهم بالسوء و ودوا لو تکفر ون ﴿٢﴾

اگر بر شما دست یابند دشمن شما باشند و بر شما به بدی دست و زبان بگشایند و آرزو دارند که کافر شوید (۲)

لن تنفعکم أر حامکم و لا أولادکم ۚ یوم القیامة یفصل بینکم ۚ و الله بما تعملون بصیر ﴿٣﴾

روز قیامت نه خویشان شما و نه فرزندانتان هرگز به شما سود نمی رسانند خدا میانتان فیصله می دهد و خدا به آنچه انجام می دهید بیناست (۳)

قد کانت لکم أسوة حسنة فی إبر اهیم و الذین معه إذ قالوا لقومهم إنا بر آء منکم ومما تعبدون من دون الله کفر نا بکم و بدا بیننا و بینکم العداوة و البغضاء أبدا حتیٰ تؤمنوا بالله وحده إلا قول إبر اهیم لأبیه لأستغفر ن لک و ما أملک لک من الله من شیء ۖ ر بنا علیک توکلنا و إلیک أنبنا و إلیک المصیر ﴿٤﴾

قطعا برای شما در پیروی از ابراهیم و کسانی که با اویند سرمشقی نیکوست: آنگاه که به قوم خود گفتند: ما از شما و از آنچه به جای خدا می پرستید بیزاریم به شما کفر می ورزیم و میان ما و شما دشمنی و کینه همیشگی پدیدار شده تا وقتی که فقط به خدا ایمان آورید جز در سخن ابراهیم که به نا پدری خود گفت:حتما برای تو آمرزش خواهم خواست با آنکه در برابر خدا اختیار چیزی را برای تو ندارم ای پروردگار ما! بر تو اعتماد کردیم و به سوی تو بازگشتیم و فرجام به سوی توست (۴)

ر بنا لا تجعلنا فتنة للذین کفر وا و اغفر لنا ر بنا ۖ إنک أنت العزیز الحکیم ﴿٥﴾

پروردگارا، ما را وسیله آزمایش و آماج آزاربرای کسانی که کفر ورزیده اند مگردان و بر ما ببخشای که تو خود توانای سنجیده کاری (۵)

لقد کان لکم فیهم أسوة حسنة لمن کان یر جو الله و الیوم الآخر ۚ و من یتول فإن الله هو الغنی الحمید ﴿٦﴾

قطعا برای شما در پیروی از آنان سرمشقی نیکوست یعنی برای کسی که به خدا و روز بازپسین امید می بندد و هر کس روی برتابد بداند که خدا همان بی نیاز ستوده صفات است (۶)

عسی الله أن یجعل بینکم و بین الذین عادیتم منهم مودة ۚ و الله قدیر ۚ و الله غفور ر حیم ﴿٧﴾

امید است که خدا میان شما و میان کسانی از آنان که ایشان را دشمن داشتید، دوستی برقرار کند و خدا تواناست و خدا آمرزنده مهربان است (۷)

لا ینهاکم الله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدین و لم یخر جوکم من دیار کم أن تبر وهم و تقسطوا إلیهم ۚ إن الله یحب المقسطین ﴿٨﴾

اما خدا شما را از کسانی که در کار دین با شما نجنگیده و شما را از دیارتان بیرون نکرده اند باز نمی دارد که با آنان نیکی کنید و با ایشان عدالت ورزید زیرا خدا دادگران را دوست می دارد (۸)

إنما ینهاکم الله عن الذین قاتلوکم فی الدین و أخر جوکم من دیار کم و ظاهر وا علیٰ إخر اجکم أن تولوهم ۚ و من یتولهم فأولٰئک هم الظالمون ﴿٩﴾

فقط خدا شما را از دوستی با کسانی باز می دارد که در کار دین با شما جنگ کرده و شما را از خانه هایتان بیرون رانده و در بیرون راندنتان با یکدیگر همپشتی کرده اند و هر کس آنان را به دوستی گیرد آنان همان ستمگرانند (۹)

یا أیها الذین آمنوا إذا جاءکم المؤمنات مهاجر ات فامتحنوهن ۖ الله أعلم بإیمانهن ۖ فإن علمتموهن مؤمنات فلا تر جعوهن إلی الکفار ۖ لا هن حل لهم و لا هم یحلون لهن ۖ و آتوهم ما أنفقوا ۚ و لا جناح علیکم أن تنکحوهن إذا آتیتموهن أجور هن ۚ و لا تمسکوا بعصم الکوافر و اسألوا ما أنفقتم و لیسألوا ما أنفقوا ۚ ذٰلکم حکم الله ۖ یحکم بینکم ۚ و الله علیم حکیم ﴿١٠﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید چون زنان با ایمان مهاجر نزد شما آیند آنان را بیازمایید خدا به ایمان آنان داناتر است پس اگر آنان را با ایمان تشخیص دادید دیگر ایشان را به سوی کافران بازنگردانید: نه آن زنان بر ایشان حلالند و نه آن مردان بر این زنان حلال و هر چه خرج این زنان کرده اند به شوهران آن ها بدهید و بر شما گناهی نیست که در صورتی که مهرشان را به آنان بدهید با ایشان ازدواج کنید و به پیوند های قبلی کافران متمسک نشوید و پایبند نباشیدو آنچه را شما برای زنان مرتد و فراری خود که به کفار پناهنده شده اندخرج کرده اید از کافران مطالبه کنید و آن ها هم باید آنچه را خرج کرده اند از شما مطالبه کنند این حکم خداست که میان شما داوری می کند و خدا دانای حکیم است (۱۰)

و إن فاتکم شیء من أزواجکم إلی الکفار فعاقبتم فآتوا الذین ذهبت أزواجهم مثل ما أنفقوا ۚ و اتقوا الله الذی أنتم به مؤمنون ﴿١١﴾

و در صورتی که زنی از همسران شما به سوی کفار رفت و کفار مهر مورد مطالبه شما را ندادند و شما غنیمت یافتید؛ پس به کسانی که همسرانشان رفته اند معادل آنچه خرج کرده اند بدهید و از آن خدایی که به او ایمان دارید بترسید (۱۱)

یا أیها النبی إذا جاءک المؤمنات یبایعنک علیٰ أن لا یشر کن بالله شیئا و لا یسر قن و لا یزنین و لا یقتلن أولادهن و لا یأتین ببهتان یفتر ینه بین أیدیهن و أر جلهن و لا یعصینک فی معر وف ۙ فبایعهن و استغفر لهن الله ۖ إن الله غفور ر حیم ﴿١٢﴾

ای پیامبر، چون زنان باایمان نزد تو آیند که با این شرط با تو بیعت کنند که چیزی را با خدا شریک نسازند و دزدی نکنند و زنا نکنند و فرزندان خود را نکشند و بچه های حرامزاده پیش دست و پای خود را با بهتان و حیله به شوهر نبندند و در کار نیک از تو نافرمانی نکنند با آنان بیعت کن و از خدا برای آنان آمرزش بخواه زیرا خداوند آمرزنده مهربان است (۱۲)

یا أیها الذین آمنوا لا تتولوا قوما غضب الله علیهم قد یئسوا من الآخر ة کما یئس الکفار من أصحاب القبور ﴿١٣﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید مردمی را که خدا بر آنان خشم رانده به دوستی مگیرید آن ها واقعا از آخرت سلب امید کرده اند همان گونه که کافران اهل گور قطع امید نموده اند (۱۳)

انتهای پیام/