به گزارش مشرق، نگاهی به هفت بازیکنی که در ردۀ ملی عملکردشان قابل قیاس با باشگاهی نبود.

معمولا با توجه به فرصت بیشتر برای حضور در عرصه باشگاهی و تعداد بازی های ملی کمتر، بازیکنان در عرصه باشگاهی افتخارات فردی و تیمی بیشتری به دست می آورند. اما در این مورد، استثنائاتی هم وجود دارد. هستند بازیکنانی که در عرصۀ ملی کارنامه و عملکرد به مراتب بهتری نسبت به عرصه باشگاهی داشته و یا دارند نگاهی می کنیم به این لیست:

۱- لوکاس پودولسکی - آلمان

پودولسکی دوران خیلی خوبی را در بایرن مونیخ و آرسنال سپری نکرد. دوران حضورش در کلن نیز شاید اگر بیشتر طول می کشید، می شد او را از اسطوره های تاریخ باشگاه لقب داد، اما در کلن هم چهرۀ یک اسطوره را نداشت. بنابراین با این توصیفات، نباید او را در لیست برترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان قرار داد. اما اگر به کارنامۀ ملی او نگاهی بیندازیم. اوضاع فرق می کند. پودولسکی با ۱۳۰ بازی ملی و ۴۹ گل زده، در ردۀ سوم بهترین گلزنان ملی و همینطور ردۀ سوم بیشترین بازی برای تیم ملی کشورش قرار دارد. او حتی قهرمان جام جهانی ۲۰۱۴ نیز شد. بنابراین پودولسکی در تیم ملی آلمان چهره ای شاخص بود و نامش در عرصۀ ملی این کشور ثبت شده است.

۲- ادواردو وارگاس - شیلی

وارگاس حتی خود نیز در مصاحبه ای اعتراف کرده است که واقعا نمی داند چرا در عرصه ملی عملکرد بهتری دارد. وارگاس شیلیایی یکی از بازیکنان مشهور و محبوب تیم ملی شیلی است. وارگاس در کوپا آمریکای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ آقای گل مسابقات لقب گرفت و شیلی نیز در هر دو تورنمنت قهرمان شد. او در ۹۱ بازی ملی ۳۸ گل به ثمر رسانده است. اما آمارش در عرصه باشگاهی واقعا فاجعه بوده است. او مدام تیم عوض کرده و بین سالهای ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ به صورت قرضی در سه تیم مختلف بازی کرده است. در باشگاهی که اکنون هم حضور دارد. در ۱۱۳ بازی فقط ۳۳ گل زده است.

۳- آنجلوس کاریستیاس - یونان

کاریستیاس را همه با یونان ۲۰۰۴ و گل قهرمانی به یاد می آورند. بازیکنی که با ضربه سر خود در فینال یورو ۲۰۰۴ قهرمانی شگفت انگیز یورو را برای کشورش به ارمغان آورد. او در مسیر رسیدن به فینال نیز درخشان کار کرد و مقابل فرانسه و اسپانیا نیز گلزنی کرد. او با ۲۵ گل زده بهترین گلزن ملی کشورش به حساب می آید و از این تعداد تنها ۴ گل در بازی های دوستانه بود. کاریستیاس همیشه یک بازیکن قابل اعتماد در عرصه ملی بود. اما در عرصه باشگاهی اوضاع خیلی بد بود. او در برمن در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۳ که آمار به نسبت خوبی داشت، ۹ گل زد! و دوران ناامیدکننده ای در آزاکس، فاینورد، لورکوزن و شالکه سپری کرد.

۴- فابیو گروسو - ایتالیا

خوشحالی بعد از گل گروسو پس از گلزنی مقابل آلمان در نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، سخت از اذهان فراموش می شود. گروسو به عنوان یک مدافع چپ در آن صحنه جلو آمد و آن گل به یاد ماندنی را زد تا زمینه ساز حضور تیمش در فینال شود. چند روز بعد، ماجراجویی او ادامه یافت. گروسو زننده پنالتی حساس و آخر ایتالیا در فینال مقابل فرانسه بود تا او باز هم خوشحال خودش را به منصه ظهور بگذارد. بله، داستان گروسو چنین بود. او در جام جهانی ۲۰۰۶ در حد یک اسطوره ظاهر شد، آن هم در سن ۲۸ سالگی. اما دورانش در عرصه باشگاهی اصلا چنین نبود. تا ۲۳ سالگی او هنوز در سطح پایین تر از سری آ بازی می کرد. بعد از جام جهانی نیز دورانی را در اینتر، یوونتوس و لیون سپری کرد که هیچ یک خوب نبود. واقعا کارنامه باشگاهی او در مقایسه با عملکرد در عرصه ملی، هیچ چیز نیست!

۵- آندرس اسونسن - سوئد

چه کسی بیشترین بازی ملی را برای سوئد دارد؟ زلاتان؟ نه جواب احتمالی شما درست نیست. اسونسن هافبک سختکوش سوئدی بین سال های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۳ توانست ۱۴۸ بار پیراهن تیم ملی کشورش را به تن کند تا اکنون آمار بیشترین بازی را برای تیم ملی سوئد داشته باشد. او ۲۱ گل ملی در کارنامه اش دارد از جمله گل زیبایش مقابل آرژانتین در جام جهانی ۲۰۰۲ که باعث حذف آنها شد. او سابقه حضور در دو جام جهانی و سه یورو را در کارنامه اش دارد. اما در عرصه باشگاهی او هیچوقت حضور در یک تیم بزرگ را تجربه نکرد. اسونسن مدتی در ساوتهمپتون توپ زد و بیشتر عمر فوتبالش را در الفسبرگ سپری کرد که باشگاهی نه چندان شناخته شده است.

۶- آساموا جیان - غنا

جیان بهترین گلزن تاریخ غناست با آمار عالی ۵۱ گل در ۱۰۷ مسابقه ملی. او تجربه و تاثیر زیادی در فوتبال غنا داشت و میتوان نامش را در کنار بزرگانی چون یبوا و عابدی پله قرار داد. هرچند جیان در یک چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۱۰ پنالتی حساسی را از دست داد اما آمارش در جام جهانی نیز درخشان است و هم در جام ۲۰۱۰ و هم در جام ۲۰۱۴ برای تیمش گلزنی کرد. اما در عرصه باشگاهی، جیان توفیقی نداشت. دورانی کم فروغ در اودینزه، ساندرلند و رن. سپس حضور در فوتبال آسیا. که آن هم خیلی درخشان نبود.

۷- سرخیو رومرو - آرژانتین

رومرو از سال ۲۰۱۳ در هر باشگاهی که بوده دروازه بان ذخیره تیم بوده است. او در سمپدوریا، موناکو و یونایتد دروازه بان نیمکت نشین بوده است، اما جایگاهش را در تیم ملی از دست نداده است. او دروازه بان تیمی بود که به فینال جام جهانی ۲۰۱۴، کوپا آمریکای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ رسید. هر چند که در هر سه بازی نهایی باختند. رومرو اکنون با ۹۶ بازی ملی جزو باسابقه های تیم ملی است.