به گزارش خبرگزاری تسنیم از کوهدشت، بهار که آمد با سیلاب تحویل شد. آوار آب از سر خانه ها گذشت و پلدختر و معمولان را بی تاب کرد. خشت به خشت خانه ها که زیرآب رفت، زندگی مردم را با خود برد. کشت ها زیر خروارها آب به گل نشست. روستاها تخلیه شد و هزاران نفر آواره آب .

آوارگان آب، شبیه گنجشکان هراسیده از طوفان بی ملک و خانه شدند و چشم به آسمان. دشت ها و دست سیل زدگان که خشکید، مردم رومشکان زانو به خاک نزدند. یکه تازی های باران های بهاری را تاب آوردند.

آفتاب که بالا می آید آن ها دل و صبر دادند به کوه های صعب. با طناب و چوب بر دست از پیچ وخم کوهستان می روند. ۳۰کیلومتر با پای تاول، با دست سخی. می رسند به شهر ویران از سیل. جاده را آب برده. هیچ ممری نیست برای نجات و حیات. تنها آسمان است که پناه داده نظارگان و آمدگان ویرانی سیلاب را.

انتهای پیام/ن