به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره حجرات چهل و نهمین سوره و از سوره های مدنی قرآن است که در جزء ۲۶ جای دارد. حجرات جمع حجره به معنای اتاق است. این واژه در آیه چهارم آمده است. سوره حجرات درباره آداب برخورد با پیامبر(ص) و نیز اخلاق اجتماعی همچون سوء ظن، تجسس و غیبت سخن می گوید. از آیات مشهور این سوره آیه اخوت است که مؤمنان را برادر یکدیگر معرفی می کند و آیه نبأ که می گوید به هر خبرآورنده ای اعتماد نکنید و آیه سیزدهم که گرامی ترین فرد را نزد خداوند کسی می داند که باتقواتر است.

تلاوت آیاتی از سوره حجرات



بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یا أیها الذین آمنوا لا تقدموا بین یدی الله ورسوله واتقوا الله إن الله سمیع علیم ﴿۱﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید در برابر خدا و پیامبرش [در هیچ کاری] پیشی مجویید و از خدا پروا بدارید که خدا شنوای داناست (۱)

یا أیها الذین آمنوا لا ترفعوا أصواتکم فوق صوت النبی ولا تجهروا له بالقول کجهر بعضکم لبعض أن تحبط أعمالکم وأنتم لا تشعرون ﴿۲﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید صدایتان را بلندتر از صدای پیامبر مکنید و همچنانکه بعضی از شما با بعضی دیگر بلند سخن می گویید با او به صدای بلند سخن مگویید مبادا بیآنکه بدانید کرده هایتان تباه شود (۲)

إن الذین یغضون أصواتهم عند رسول الله أولئک الذین امتحن الله قلوبهم للتقوی لهم مغفرة وأجر عظیم ﴿۳﴾

کسانی که پیش پیامبر خدا صدایشان را فرو می کشند همان کسانند که خدا دلهایشان را برای پرهیزگاری امتحان کرده است آنان را آمرزش و پاداشی بزرگ است (۳)

إن الذین ینادونک من وراء الحجرات أکثرهم لا یعقلون ﴿۴﴾

کسانی که تو را از پشت اتاقها[ی مسکونی تو] به فریاد می خوانند بیشترشان نمی فهمند (۴)

ولو أنهم صبروا حتی تخرج إلیهم لکان خیرا لهم والله غفور رحیم ﴿۵﴾

و اگر صبر کنند تا بر آنان درآیی مسلما برایشان بهتر است و خدا آمرزنده و مهربان است (۵)

یا أیها الذین آمنوا إن جاءکم فاسق بنبإ فتبینوا أن تصیبوا قوما بجهالة فتصبحوا علی ما فعلتم نادمین ﴿۶﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید اگر فاسقی برایتان خبری آورد نیک وارسی کنید مبادا به نادانی گروهی را آسیب برسانید و [بعد] از آنچه کرده اید پشیمان شوید (۶)

واعلموا أن فیکم رسول الله لو یطیعکم فی کثیر من الأمر لعنتم ولکن الله حبب إلیکم الإیمان وزینه فی قلوبکم وکره إلیکم الکفر والفسوق والعصیان أولئک هم الراشدون ﴿۷﴾

و بدانید که پیامبر خدا در میان شماست اگر در بسیاری از کارها از [رای و میل] شما پیروی کند قطعا دچار زحمت می شوید لیکن خدا ایمان را برای شما دوست داشتنی گردانید و آن را در دلهای شما بیاراست و کفر و پلیدکاری و سرکشی را در نظرتان ناخوشایند ساخت آنان [که چنیناند] رهیافتگانند (۷)

فضلا من الله ونعمة والله علیم حکیم ﴿۸﴾

[و این] بخششی از خدا و نعمتی [از اوست] و خدا دانای سنجیده کار است (۸)

وإن طائفتان من المؤمنین اقتتلوا فأصلحوا بینهما فإن بغت إحداهما علی الأخری فقاتلوا التی تبغی حتی تفیء إلی أمر الله فإن فاءت فأصلحوا بینهما بالعدل وأقسطوا إن الله یحب المقسطین ﴿۹﴾

و اگر دو طایفه از مؤمنان با هم بجنگند میان آن دو را اصلاح دهید و اگر [باز] یکی از آن دو بر دیگری تعدی کرد با آن [طایفه ای] که تعدی می کند بجنگید تا به فرمان خدا بازگردد پس اگر باز گشت میان آنها را دادگرانه سازش دهید و عدالت کنید که خدا دادگران را دوست می دارد (۹)

إنما المؤمنون إخوة فأصلحوا بین أخویکم واتقوا الله لعلکم ترحمون ﴿۱۰﴾

در حقیقت مؤمنان با هم برادرند پس میان برادرانتان را سازش دهید و از خدا پروا بدارید امید که مورد رحمت قرار گیرید (۱۰)

یا أیها الذین آمنوا لا یسخر قوم من قوم عسی أن یکونوا خیرا منهم ولا نساء من نساء عسی أن یکن خیرا منهن ولا تلمزوا أنفسکم ولا تنابزوا بالألقاب بئس الاسم الفسوق بعد الإیمان ومن لم یتب فأولئک هم الظالمون ﴿۱۱﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید نباید قومی قوم دیگر را ریشخند کند شاید آنها از اینها بهتر باشند و نباید زنانی زنان [دیگر] را [ریشخند کنند ] شاید آنها از اینها بهتر باشند و از یکدیگر عیب مگیرید و به همدیگر لقبهای زشت مدهید چه ناپسندیده است نام زشت پس از ایمان و هر که توبه نکرد آنان خود ستمکارند (۱۱)

یا أیها الذین آمنوا اجتنبوا کثیرا من الظن إن بعض الظن إثم ولا تجسسوا ولا یغتب بعضکم بعضا أیحب أحدکم أن یأکل لحم أخیه میتا فکرهتموه واتقوا الله إن الله تواب رحیم ﴿۱۲﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید از بسیاری از گمانها بپرهیزید که پاره ای از گمانها گناه است و جاسوسی مکنید و بعضی از شما غیبت بعضی نکند آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده اش را بخورد از آن کراهت دارید [پس] از خدا بترسید که خدا توبه پذیر مهربان است (۱۲)

یا أیها الناس إنا خلقناکم من ذکر وأنثی وجعلناکم شعوبا وقبائل لتعارفوا إن أکرمکم عند الله أتقاکم إن الله علیم خبیر ﴿۱۳﴾

ای مردم ما شما را از مرد و زنی آفریدیم و شما را ملت ملت و قبیله قبیله گردانیدیم تا با یکدیگر شناسایی متقابل حاصل کنید در حقیقت ارجمندترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست بی تردید خداوند دانای آگاه است (۱۳)

قالت الأعراب آمنا قل لم تؤمنوا ولکن قولوا أسلمنا ولما یدخل الإیمان فی قلوبکم وإن تطیعوا الله ورسوله لا یلتکم من أعمالکم شیئا إن الله غفور رحیم ﴿۱۴﴾

[برخی از] بادیه نشینان گفتند ایمان آوردیم بگو ایمان نیاورده اید لیکن بگویید اسلام آوردیم و هنوز در دلهای شما ایمان داخل نشده است و اگر خدا و پیامبر او را فرمان برید از [ارزش] کرده هایتان چیزی کم نمی کند خدا آمرزنده مهربان است (۱۴)

إنما المؤمنون الذین آمنوا بالله ورسوله ثم لم یرتابوا وجاهدوا بأموالهم وأنفسهم فی سبیل الله أولئک هم الصادقون ﴿۱۵﴾

در حقیقت مؤمنان کسانی اند که به خدا و پیامبر او گرویده و [دیگر] شک نیاورده و با مال و جانشان در راه خدا جهاد کرده اند اینانند که راستکردارند (۱۵)

قل أتعلمون الله بدینکم والله یعلم ما فی السماوات وما فی الأرض والله بکل شیء علیم ﴿۱۶﴾

بگو آیا خدا را از دین[داری] خود خبر می دهید و حال آنکه خدا آنچه را که در آسمانها و زمین است می داند و خدا به همه چیز داناست (۱۶)

یمنون علیک أن أسلموا قل لا تمنوا علی إسلامکم بل الله یمن علیکم أن هداکم للإیمان إن کنتم صادقین ﴿۱۷﴾

از اینکه اسلام آورده اند بر تو منت می نهند بگو بر من از اسلامآوردنتان منت مگذارید بلکه [این] خداست که با هدایت کردن شما به ایمان بر شما منت می گذارد اگر راستگو باشید (۱۷)

إن الله یعلم غیب السماوات والأرض والله بصیر بما تعملون ﴿۱۸﴾

خداست که نهفته آسمانها و زمین را می داند و خدا[ست که] به آنچه می کنید بیناست (۱۸)

انتهای پیام/