موضوع: آیات وحی قرآن در رابطه با گفتگوی پیامبر اکرم حضرت محمد سلام الله علیه با کافران

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وإذا تتلی علیهم آیاتنا بینات قال الذین کفروا للحق لما جاءهم هذا سحر مبین ﴿۷﴾

و چون آیات روشن ما بر ایشان خوانده شود آنان که چون حقیقت به سویشان آمد منکر آن شدند گفتند این سحری آشکار است (۷)

أم یقولون افتراه قل إن افتریته فلا تملکون لی من الله شیئا هو أعلم بما تفیضون فیه کفی به شهیدا بینی وبینکم وهو الغفور الرحیم ﴿۸﴾

یا می گویند این [کتاب] را بربافته است بگو اگر آن را بربافته باشم در برابر خدا اختیار چیزی برای من ندارید او آگاه تر است به آنچه [با طعنه] در آن فرو می روید گواه بودن او میان من و شما بس است و اوست آمرزنده مهربان (۸)

قل ما کنت بدعا من الرسل وما أدری ما یفعل بی ولا بکم إن أتبع إلا ما یوحی إلی وما أنا إلا نذیر مبین ﴿۹﴾

بگو من از [میان] پیامبران نودرآمدی نبودم و نمی دانم با من و با شما چه معامله ای خواهد شد جز آنچه را که به من وحی می شود پیروی نمی کنم و من جز هشداردهنده ای آشکار [بیش] نیستم (۹)

قل أرأیتم إن کان من عند الله وکفرتم به وشهد شاهد من بنی إسرائیل علی مثله فآمن واستکبرتم إن الله لا یهدی القوم الظالمین ﴿۱۰﴾

بگو به من خبر دهید اگر این [قرآن] از نزد خدا باشد و شما بدان کافر شده باشید و شاهدی از فرزندان اسرائیل به مشابهت آن [با تورات] گواهی داده و ایمان آورده باشد و شما تکبر نموده باشید [آیا باز هم شما ستمکار نیستید] البته خدا قوم ستمگر را هدایت نمی کند (۱۰)

وقال الذین کفروا للذین آمنوا لو کان خیرا ما سبقونا إلیه وإذ لم یهتدوا به فسیقولون هذا إفک قدیم ﴿۱۱﴾

و کسانی که کافر شدند به آنان که گرویده اند گفتند اگر [این دین] خوب بود بر ما بدان پیشی نمی گرفتند و چون بدان هدایت نیافته اند به زودی خواهند گفت این دروغی کهنه است (۱۱)

ومن قبله کتاب موسی إماما ورحمة وهذا کتاب مصدق لسانا عربیا لینذر الذین ظلموا وبشری للمحسنین ﴿۱۲﴾

و [حال آنکه] پیش از آن کتاب موسی راهبر و [مایه] رحمتی بود و این [قرآن] کتابی است به زبان عربی که تصدیق کننده [آن] است تا کسانی را که ستم کرده اند هشدار دهد و برای نیکوکاران مژده ای باشد (۱۲)

سوره احقاف ( سوره چهل و ششم ) کتاب آسمانی قرآن، جزء بیست و ششم، آیات هفتم تا دوازدهم.