به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ازدواج بستری برای رشد معنوی هر انسان مؤمنی محسوب می شود و از طرفی، میدان سختی برای رشد فضائل اخلاقی و محک زدن میزان رشد افراد است. در این بین اهل بیت وحی علیهم السلام به عنوان معلمان الهی به برخی قلق های رفتاری و به ویژه در برخورد با همسر اشاره کرده اند که می تواند چراغ راه اصلاح رفتار انسان ها و رشد و تعالی آنها در نهاد مقدس خانواده باشد.

به عنوان نمونه امام صادق علیه السلام در روایتی خطاب به مردان فرمود: «لا غنی بالزوج عن ثلاثة أشیاء فیما بینه و بین زوجته و هی الموافقة لیجتلب بها موافقتها و محبتها و هواها و حسن خلقه معها و استعماله استمالة قلبها بالهیئة الحسنة فی عینها و توسعته علیها»؛ یعنی شوهر در رابطه با همسرش از سه چیز بی نیاز نیست:

۱- سازگاری ای که با آن، سازگاری و محبت زن را به خود جلب کند

۲- خوش اخلاقی با او و دلبری از او با آراستن خودبرای وی

۳- فراهم آوردن امکانات رفاهی او.

شاید منظور از موافقت و سازگاری همان اصطلاح عامیانۀ خودمان یعنی «تفاهم» باشد تا از این طریق خود را با همسر «وفق» دهد؛ همچنان که «وفق» از ریشۀ موافقت و به معنای همراهی کردن در هر شرایطی تا رسیدن به مرز تفاهم است. مرد و زنی که در مسائل ساده زندگی با همدیگر همراه باشند، اولین گام را برای رسیدن به قلۀ محبت و مودت بر می دارند وگرنه اختلاف بر سر هر امر پیش پا افتاده ای، زندگی را به کام هر دو تلخ می کند و نه تنها کمکی به جلب محبت نمی کند بلکه مسیر را برای ورود شیاطین به زندگی باز می کند. بنابراین اظهار محبت زبانی کافی نیست بلکه زوجین باید در میدان عمل اثبات کنند که یکدیگر را دوست دارند که اولین شرط آن، رسیدن به تفاهم در مسائل جزئی زندگی است تا تمرینی باشد برای مراحل دشوار آن.

مسئله آراستن مردان برای همسر نیز از اهمیت بالایی برخوردار است، به گونه ای که طبق حدیثی، همان گونه که مرد دوست دارد زن برایش آرایش کند، زنان هم دوست دارند مردان خود را آراسته ببینند؛ طبق روایت نبوی، عدم آراستگی مردان، یکی از عوامل فساد زنان بنی اسرائیل شد.

همچنین منظور از فراهم آوردن امکانات رفاهی، تلاش به اندازه وسع انسان است؛ آموزه های دین و سایر روایات ما گویای آن است که انسان باید به اندازه ای که در مسائل مالی رشد می کند، به همان میزان امکانات رفاهی خانواده را فراهم کند و بخل نداشته باشد که از مذموم ترین خصلت هاست. از دیگر سو زنان نباید همسر خود را مجبور کنند بیش از اندازۀ وسع مالی اش، امکانات رفاهی فراهم کند که این امر برای مردان مفسده به بار می آورد و مجبور می شود از طرق غیر شرعی کسب درآمد کند. زن سازگار و همراه، هیچ گاه به خاطر مادیات حاضر نیست زندگی خود را به تباهی بکشاند و دنیا و آخرت را برای خود تبدیل به جهنم اعمال کند.

و در ادامه خطاب به زنان فرمود: «لا غنی بالزوجة فیما بینها و بین زوجها الموافق لها عن ثلاث خصال و هن صیانة نفسها عن کل دنس حتی یطمئن قلبه إلی الثقة بها فی حال المحبوب و المکروه و حیاطته لیکون ذلک عاطفا علیها عند زلة تکون منها و إظهار العشق له بالخلابة و الهیئة الحسنة لها فی عینه.» یعنی زن نسبت به شوهر سازگار خود از سه چیز بی نیاز نیست:

۱- حفظ کردن خود از هر پلیدی و آلودگی تا دل شوهرش در هر شرائطی- خوشایند یا ناخوشایند- نسبت به او مطمئن باشد.

۲- مراقبت از شوهر و پرستاری از وی تا اگر لغزشی از او سر زند به مهربانی با او برخورد کند.

۳- اظهار عشق به شوهر با عشوه و دلربایی و خود را به آراستن به زیبایی که مورد نظر شوهرش است. (تحف العقول ، ص ۳۲۳)

انتهای پیام/