ایسنا/کردستان رئیس شورای استانی سازمان نظام روانشناسی و مشاوره استان کردستان، با اشاره به ضرورت سرنخ های کلامی مستقیم و غیرمستقیم در راستای ابراز خودکشی افراد، گفت: در بعضی از موارد افرادی که خودکشی می کنند این سرنخ ها را ندارند اما رفتار و گفتارشان نسبت به گذشته تغییر کرده، خانواده، مدارس و دانشگاه باید به این تغییر و عدم تعادل افراد توجه کنند.

فریبا طیری در گفت وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه خودکشی جزء ۱۰ عامل اصلی مربوط به مرگ ومیر در جهان است، اظهار کرد: خودکشی، بدون در نظر گرفتن سن، جنس یا پیشینه می تواند افراد همه ملل، فرهنگ ها، مذاهب و طبقات را تحت تأثیر قرار دهد، سالانه یک میلیون نفر در دنیا براثر خودکشی می میرند.

وی با اشاره به اینکه خودکشی اغلب به علت یأس و ناامیدی صورت می گیرد، افزود: علت خودکشی به دلیل اختلالات روانی نظیر افسردگی، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی، شکست عشقی یا سوءمصرف مواد نسبت داده می شود همچنین عوامل استرس زا مانند مشکلات مالی و یا مشکلات بین فردی در این میان نقش دارند.

به گفته رئیس شورای استانی سازمان نظام روانشناسی و مشاوره استان کردستان، یکی از آسیب هایی که ممکن است در دوره نوجوانی و جوانی، تحت تأثیر بیماری های روان پزشکی یا سایر شرایط محیطی برای افراد رخ دهد خودکشی است.

طیری ذکر کرد: بعضی از افراد خودکشی کننده، بیماری جدی روان پزشکی ندارند بلکه به علت یک اقدام تکانشی و یا در نتیجه مشکلات انضباطی و وجود سلاح گرم یا سرد در دسترسشان، دست به این عمل می زنند.

وی با اشاره به اینکه پیشگیری از خودکشی یک چالش جهانی است و همه افراد جامعه در پیشگیری از آن نقش اساسی دارند، بیان کرد: هر فردی در جامعه به عنوان پدر و مادر، فرزند، یک دوست و یا یک همکار می توانند با آگاهی در نجات یک زندگی سهیم باشند.

مدیرمسئول و روانشناس بالینی مرکز مشاوره تخصصی ازدواج و خانواده، عنوان کرد: در صورتی که فردی دچار علائم انزوا و گوشه گیری، داشتن روحیه و خلق افسرده یا بی قراری، خواب و خوراک آشفته، رفتارهای مشکوک و پنهان کاری، افت تحصیلی، مشکوک به مصرف مواد، وجود مشکلات در روابط خانوادگی که طی آن ها فرد در فشار روانی شدیدی قرار دارد، نیاز به بررسی روان پزشکی و درمان و پیشگیری از خودکشی دارد و باید پیگیر آن شد.

طیری با اشاره به اینکه بسیاری از خودکشی ها قابل پیشگیری بودند، گفت: اگر اطرافیان فردی که اقدام به خودکشی کرده به حرف ها و رفتارهای هشداردهنده او (سرنخ های خودکشی) دقت می کردند و آن ها را جدی می گرفتند به احتمال خیلی زیاد خودکشی اتفاق نمی افتاد.

وی با اشاره به ضرورت سرنخ های کلامی مستقیم و غیرمستقیم در راستای ابراز خودکشی افراد، تصریح کرد: در بعضی از موارد افرادی که خودکشی می کنند این سرنخ ها را ندارند اما رفتار و گفتارشان نسبت به گذشته تغییر کرده، خانواده، مدارس و دانشگاه باید به این تغییر و عدم تعادل افراد توجه کنند.

طیری ذکر کرد: در بعضی از افراد افسردگی خندان شیوع دارد به ظاهر شاد هستند اما درون آنان خشمی ناشی از ناخشنودی و ناکامی وجود دارد و احتمال خودکشی در آن ها وجود دارد.

در اختلالی به نام سندرم اردک احتمال خودکشی نوجوانان و جوانان بالاست

وی ادامه داد: اگر به شنا کردن اردک در آب توجه کنیم ما تنها قسمتی از بدن او را می بینیم که به آرامی بر روی آب در حال حرکت است، درحالی که متوجه تقلای این اردک که با تلاش پاهای خود را تکان می دهد تا حرکت کند، نمی شویم.

طیری ادامه داد: افرادی که خودکشی می کنند تصاویری شاد یا نقل قول هایی امیدبخش از خود منتشر کرده که به ظاهر نشان می دهند آنان بسیار شاد و خوشبخت هستند، درصورتی که خارج از شبکه های مجازی و در دنیای واقعی با مشکلات روحی زیاد دست وپنجه نرم می کنند. درواقع مبتلایان به «سندرم اردک» کسانی هستند که تلاش می کنند همواره تصویری شاد و خوشبخت از خود در فضای مجازی نشان دهند درصورتی که در دنیای واقعی با مشکلات زیادی مواجه هستند.

علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد

طیری ذکر کرد: در بعضی موارد وجود باورهای نادرست در مورد خودکشی باعث ساده انگاری و بی اهمیت قرار دادن موضوع خودکشی می شود و بعدازاینکه خودکشی صورت گرفت اطرافیان فرد خودکشی کننده به غفلت خود پی می برند.

وی به باورهای نادرست در مورد افرادی که قصد خودکشی دارند اشاره کرد و افزود: اگر فردی به خاطر جلب توجه بخواهد خودکشی کند نشان از دردی است که دارد و می خواهد به او رسیدگی و کمک شود.

طیری گفت: این باور که افراد ضعیف خودکشی می کنند درست نیست چراکه تحقیقات نشان می دهد برخی از افراد در اوج قدرت و بالندگی اقدام به خودکشی کرده اند لذا برای هر فردی که حتی در اوج موفقیت و محبوبیت هم باشد احتمال خودکشی وجود دارد و در مردان و زنان، نوجوان و جوانان و حتی سالمندان چه در رفاه چه در فقر این اتفاق می افتد.

مدیرمسئول و روانشناس بالینی مرکز مشاوره تخصصی ازدواج و خانواده، تصریح کرد: همچنین این باور که نمی توان جلوی خودکشی را بگیریم اشتباه است چراکه با مداخلات پیشگیرانه آموزشی و درمان موارد آسیب زایی و اختلالات می توان از شیوع و بروز خودکشی پیشگیری کرد.

طیری با اشاره به اینکه نتایج مطالعات انجام شده دال بر این است که بیش از سه چهارم کسانی که به زندگی خود پایان می دهند، قبل از ارتکاب به این عمل، در خصوص برنامه یا نقشه خود چه به عنوان فریاد کمک خواهی و چه با گوشه و کنایه، گفت وگو کرده اند، ذکر کرد: در این زمینه، هشدارها ممکن است با گفتن جملاتی مانند، «جهان بدون من بهتر خواهد بود»، یا «زندگی ارزش زیستن ندارد» بروز داده شود. لذا لازم است به تمام کسانی که تهدید به خودکشی می کنند و یا ادای خودکشی دارند، توجه بسیار شود و دقیقا مشابه سایر افراد خودکشی گرای واقعی، به دنبال کمک های بهداشت روانی برای آن ها بود.

وی خاطرنشان کرد: اگر شرایط به گونه ای است که گمان می رود ممکن است فرد هرلحظه دست به خودکشی بزند، نباید او را تنها گذاشت و صحبت از خودکشی را باید همیشه جدی گرفت و تا آنجا که می شود باید شنونده بود و نه گوینده. به هیچ وجه با او جروبحث و دعوا و خصوصا راه حل ارائه داده نشود. مطمئنا در چنین موقعیتی سکوت و شنیدن حرف های آن فرد از گفتن هر حرف و سخنی مؤثرتر است نباید او را قضاوت کرد و نباید این طور فکر کرد که او صرفا ژست خودکشی گرفته و ادای آن کار را درمی آورد یا صرفا درصدد جلب توجه است.

طیری در پایان سخنان خود یادآور شد: در چنین وضعیتی فرد تنها درصدد دریافت توجهی از جنس همدلی و کمک است چراکه خود از کمک کردن به خود کاملا عاجز و درمانده است و نیاز به کمک دیگران دارد و مهم ترین اقدام بعد از کنترل وضعیت اورژانسی و آرام کردن فرد، ارجاع به روان پزشک و شروع درمان های اورژانسی(دارویی و غیر دارویی) است.

انتهای پیام