احوال حج_۲۶/ اولین نظر به کعبه

۰۵ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۴:۳۱

شمشیرگرزاده نویسنده «برهوت زیبا»:

جاذبه مکه و مدینه بیشتر به واسطه تقدسی بود که داشتند. وقتی برای اولین بار وارد مکه شدیم بهت زده شدم. همه احکام، آداب و نیت ها و آرزوهای پیش از دیدن کعبه که ۶ماه حفظ کرده بودم، فراموش کردم و اگر روحانی کاروان نبود دیگر چیزی بلد نبودم.

مبهوت و شگفت زده کعبه را می دیدم؛ همه افکارم، زندگی ا م و فرزندانم را فراموش کرده بودم؛ برایشان دعا می کردم ولی به اینکه در چه حالی هستند، فکر نمی کردم.

جاذبه کعبه تمام حجاج را سرگشته کرده بود؛ در مدینه هم همینطور بود، به مسجدالنبی و مقابل خانه حضرت زهرا(س) هم که می رفتیم همین احوال بود، هرچند «چفیه قرمزها» اجازه توقف نمی دادند.

خیلی رفتم بقیع؛ بیشتر هم تلاش می کردم از سمت ائمه(ع) بروم اما آنجا هم که می رسیدیم کلی مأمور ما را هدایت می کردند به جلو.

کلا شرطه های عربستان از پس ما برمی آمدند اما جلوی عراقی ها نمی توانستند مقاومت کنند. حتی زائران عراقی کنار مزار حضرت ام البنین (س) می رفتند و با یاحسین(ع) و یا ابوالفضل(ع) یزله می کردند و ما هم قاطی آنها می شدیم.