چرا مرگ بر آمریکا؟
« والذین کفروا فتعسا لهم وأضل أعمالهم » (و کسانی که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد!
به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، استکبار در هر لباسی که ظهور کند باید با آن مقابله کرد … و لو لا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الأرض …
( و اگر خداوند بعضی از مردم را به وسیله بعضی دیگر دفع نکند زمین را فساد میگیرد.) سوره بقره آیه ۲۵۱
اگر این رویا رویی نباشد و از سلطه مستکبران جلوگیری نشود و انسان های الهی با آنان مقابله نکنند، آنها همه شرافت ها و ارزش ها را دفن کرده، تلاش می کنند که یادخدا را محو سازند.
خداوند در آیه ۴۰ سوره حج در تاکید آیه فوق می فرماید:
… و لو لا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بیع و صلوات و مساجد یذکر فیها اسم الله کثیرا و لینصرن الله من ینصره إن الله لقوی عزیز
( و اگر خداوند بعضی از مردم را به وسیله بعضی دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه ها و معابد یهود و نصارا و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می شود ویران می گردد و خداوند کسانی را که او را یاری کنند (و از آیین ش دفاع کنند) یاری می کند، خداوند قوی و شکست ناپذیر است.) سوره حج آیه ۴۰
اگر اهل ایمان و انسان های آزاده تماشاگر تباه گری طاغوت ها و مستکبران باشند و از منافع حیاتی خود دفاع نکنند و آنها در مقابل خود مانعی نبینند اثری از معابد و مراکز عبادت الهی باقی نخواهند گذاشت زیرا دیرها و صومعه ها و معابد و مساجد در حقیقت پایگاه های بیداری انسان ها و دعوت به خدا پرستی هستند و لازمه خداپرستی مقابله با جبارانی است که منافع شان در اسارت انسان هاست و خواهان آنند که مردمان چون بت ایشان را بپرستند.
همیشه گروه های حق طلبی هستند که در مقابل گروه های دیگری که در جهت استثمار و استعمار و استحمار انسان ها عمل می کنند، به پا خیزند و همه پیام آوران الهی رسالت آگاه کردن مردم و به پا شدن آنها علیه ستم و برپاداشتن عدالت را داشته اند.
چرا سوره برائت ( توبه ) فاقد «بسم الله» است؟
در میان سوره های قرآن یک سوره داریم که اول آن فاقد «بسم الله» است و آن سوره برائت است. راجع به اینکه چرا این سوره بسم الله ندارد دو وجه است: یک وجه این است که اساسا برائت یک سوره مستقل نیست تتمه سوره انفال است.( با توجه به روایات، که این سوره به نام های «برائت» و «توبه» آمده است، می فهمیم که جزء سوره ی انفال نیست، بلکه سوره ای مستقل است.) ولی قول دیگر این است که سوره برائت یک سوره مستقل است. اگر بگوییم سوره مستقل چرا بسم الله ندارد، می گویند علتش این است که این سوره، سوره غضب است. چون این سوره سوره اعلام خشم است و بسم الله آیه رحمت است، از این جهت بسم الله در اول این سوره نیامده است.
این سوره با کلمه برائت شروع می شود
براءة من الله ورسوله إلی الذین عاهدتم من المشرکین
( این اعلام بیزاری خدا و رسول اوست به مشرکانی که شما مسلمین با آنان عهد بسته اید (و آنان عهد شکستند)) سوره توبه آیه ۱
اعلام عدم تعهد از طرف خدا و از طرف پیغمبر خدا در مقابل مردم مشرک … همان مردمی که با مسلمین پیمان بستند و نقض پیمان کردند.
با توجه به آیه فوق میتوان نتیجه گرفت که:
آغازگر برائت، خدا و پیام آور اوست و تنها یک امر سیاسی و مقطعی نیست بلکه برگرفته از مصدر ربوبی است و برای مؤمنان باید به عنوان یک حقیقت ایمانی همواره و در هر عصر سرمشق باشد.
لغو اعتبار پیمان با مشرکان، از اختیارات رهبر است.
وفا به پیمان آری، تسلیم توطئه شدن، هرگز.
گرچه از نظر حقوقی، موظفیم به پیمان وفادار باشیم، ولی برائت قلبی از مشرکان و منحرفان، یک اصل دینی است.
برائت، نشانه ی قاطعیت و اقتدار است، همچنان که سکوت در برابر توطئه ها و پیمان شکنی ها نشانه ی ضعف است.
آغازگر برائت، خدا و پیام آور اوست و تنها یک امر سیاسی و مقطعی نیست بلکه برگرفته از مصدر ربوبی است و برای مؤمنان باید به عنوان یک حقیقت ایمانی همواره و در هر عصر سرمشق باشد.
شعار مرگ بر کفار، ریشه قرآنی دارد
آیه ۸ سوره محمد:
« والذین کفروا فتعسا لهم وأضل أعمالهم »
(و کسانی که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد!)
_ نفرین بر کفار لجوج رواست.
_ کفر، مایه ی تباهی و نابودی است
برخی افراد با ایراد گرفتن از شعارهای پس از نماز، می گویندکه: این شعارها، روح معنوی آنها را پس از نماز از بین می برد، و دیگر اینکه؛ فقط دو قلم از این مرگ ها(ضد ولایت فقیه و کفار)، چیزی نزدیک به همه ی مردم جهان را در بر می گیرد! در مورد این شبهه، به نکاتی اشاره می کنیم.
۱) اگر این کار، کار ناپسندی بود، هیچ گاه از خدای متعال صادر نمی شد و با این چنین بیانی از کفار یاد نمی کرد، در واقع این چنین بیانی در خصوص کفار یک نوع روشنگری و بصیرت افزایی برای سایر انسانها است، که قبح و زشتی کفر و عصیان را متوجه شوند
۲) شعار مرگ بر کفار و مرگ بر ضد ولایت فقیه، متوجه کسانی است که با نظام اسلامی و اصل ولایت فقیه، عناد و دشمنی دارند.
شعار مرگ بر ضد ولایت فقیه و مرگ بر کفار، به معنی آرزوی مرگ برای تمام انسان ها نیست، بلکه مربوط به کسانی است که با عناد و دشمنی در صدد ضربه زدن به اصل ولایت فقیه و کیان اسلامی هستند. چه بسا کسانی کافر هستند و نظام ولایت فقیه را قبول ندارند، ولی مخالفتی نیز با نظام اسلامی ندارند. این افراد و کشورها در دایره شعار قرار نمی گیرند، و حتی باید با نیکی و عدالت با آنها برخورد شود.
خداوند در سوره ممتحنه آیه ۸ می فرماید:
(خداوند شما را از نیکی و عدل نسبت به کسانی که با شما به خاطر دین جنگ نکرده و شما را از خانه هایتان بیرون ننموده اند منع نمی کند همانا خداوند عدالت پیشگان را دوست دارد.)
از همین رو علیه آمریکا که سردمدار کفار و مخالف سرسخت نظام اسلامی و ولایت فقیه است، شعار داده می شود.
از آنجا که ولایت فقیه، در راستای حکومت و ولایت اهل بیت(ع) است؛ بنابراین کسانی که با ولایت فقیه مخالف هستند و با آن دشمنی می کنند، در حقیقت با اهلبیت(ع) ستیز می کنند.
۳) باید توجه داشت که خدای سبحان، همانگونه که اهل ایمان را به نماز و عبادت، امر می کند:
« یا أیها الذین آمنوا إذا قمتم إلی الصلاة … «
(ای اهل ایمان! هنگامی که به قصد نماز بر می خیزید …) سوره مائده آیه۶
همانگونه هم اهل ایمان را به عدم دوستی با کفار دعوت می کند:
» یا أیها الذین آمنوا لا تتخذوا الیهود و النصاری أولیاء «
( ای اهل ایمان! یهود و نصاری را سرپرستان و دوستان خود مگیرید.) سوره مائده آیه ۵۱
برآیند این دو آیه این است که جامعه اسلامی باید در عین حال که به معنویات اهتمام می ورزند، به دشمن شناسی(مرگ بر آمریکا و …) هم اهتمام بورزند، و بدانند که این دو موضوع علاوه بر اینکه منافاتی با هم ندارند بلکه لازم و ملزوم و مکمل یکدیگرند.
تولی و تبری
اساسا دوست داشتن یک چیز، دشمنی و نفرت از بعضی چیزهای دیگر را به دنبال می آورد. انسان وقتی حقیقتا چیزی را دوست داشته باشد، از تمام چیزهای دیگری که به نوعی به محبوب او آسیب می رسانند، نفرت خواهد داشت. دوستی و دشمنی همراه هم اند. حتی خداوند متعال هم که از احساسات و عواطف انسانی منزه است، در قرآن کریم از حب و بغض خودش سخن به میان آورده و مثلا می فرماید: «خداوند متجاوزین را دوست نمی دارد ،» «خداوند توبه کنندگان را دوست دارد » و …
تولی و تبری به معنی دوست داشتن و بیزاری جستن است. این مفهوم دینی معنایش این است که هر انسان دینداری، طبیعتا هر آنچه منسوب به پروردگار عالم است را دوست می دارد و هر آنچه که با خدا و دوستان خدا دشمنی بورزد، دشمن می دارد.
تولی و تبری در دین، مقدمه ی بندگی است. یعنی انسان تا خدا و رسول و اولیائش را دوست نداشته باشد ودشمنان آنان را دشمن ندارد، اساسا دیندار واقعی محسوب نمی شویم.
ما در اسلام دو اصل به نام «تولی» و «تبری» داریم؛ یا به تعبیر دیگر: «حب فی الله» و «بغض فی الله» یا تولای اولیاء الله و تبرا از اعداء الله؛ که هر دو در واقع اشاره به یک حقیقت است. طبق این دو اصل ما موظفیم دوستان خدارا دوست داریم و دشمنان خدارا دشمن، و پیشوایان بزرگ دین یعنی پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(ع) را در همه چیز اسوه و الگوی خود قرار دهیم.
با این اشاره به سراغ آیه یک سوره ممتحنه می رویم و مساله تولی و تبری را در قرآن مجید مورد بررسی قرار می دهیم: « یا ایها الذین آمنوا لا تتخذوا عدوی و عدوکم اولیاء تلقون الیهم بالموده و قد کفروا بما جائکم من الحق یخرجون الرسول و ایاکم ان تومنوا بالله ربکم … »
( ای کسانی که ایمان آورده اید دشمن من و دشمن خود را دوست خویش قرار ندهید، شما نسبت به آنها اظهار محبت می کنید در حالی که آنها نسبت به آنچه بر شما نازل شده است کفر می ورزند و رسول خدا(ص) و شما را به خاطر ایمان آوردن به پروردگارتان، از شهر و دیارتان بیرون می کنند. … )
تولی و تبری از دیدگاه قرآن و فرازهایی از زیارت عاشورا
تولی یعنی دوست داشتن و ابراز آن و تبری یعنی نفرت داشتن و اظهار آن. ما با مراجعه به قرآن، می خواهیم بدانیم باید چه کسانی را دوست داشت و چه کسانی را باید دشمن دانست؟
آیه ۲۳ سوره شوری در این باب خطاب به پیامبر اکرم(ص) می فرماید:
«قل لا أسئلکم علیه أجرا إلا الموده فی القربی»
علمای شیعه و اهل تسنن در کتب معتبر خود از وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) نقل کرده اند که منظور از «القربی» در این آیه امیرالمومنین(ع) حضرت فاطمه زهرا(س) و فرزندان معصوم آن دو بزرگوار هستند. به استناد این آیه قرآن، باید آنان را دوست داشت. تولی، دوستی اهل بیت(ع) است که به عنوان اجر و مزد رسالت رسول اکرم(ص) بیان شده است و چون تولی از فروع دین است باید اظهار شود.
اما در خصوص تبری خداوند متعال در سوره توبه آیات اولیه می فرماید:
«براءه من الله و رسوله … »
( این برائت و بیزاری از جانب خدا و رسول اوست که از دشمنان دین دارند.)
قرآن در سوره هود آیه ۱۸ فرموده است:
«ألا لعنه الله علی الظالمین».
بنابراین برائت ریشه در قرآن دارد. ملاک و معیار تبری از دشمنان خدا و رسول او، آیه ایست که در ضمن آن خداوند متعال در سوره مبارکه احزاب آیه ۵۷ می فرماید:
«إن الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الآخره و أعد لهم عذابا مهینا»
( هر کس که خدا و رسولش را اذیت کند، خداوند او را در دنیا و آخرت لعن می کند و در آخرت برایش عذابی خوار کننده قرار خواهد داد).
در احادیث گران قدر پیامبر اکرم(ص) مکرر نقل شده که آزار و اذیت اهل بیت(ع) را مساوی با آزار و اذیت خود می دانند.
زیارت عاشورا، جلوه بارز تولی و تبری:
زیارت عاشورا، عالی ترین و والاترین جلوه ی اظهار تولی و تبری در عمل است.
در قسمتی از زیارت عاشورا آمده است:
یا اباعبدالله انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم الی یوم القیامة …
بابی انت و امی لقد عظم مصابی بک فاسئل الله الذی اکرم مقامک.
و اکرمنی بک ان یرزقنی طلب ثارک مع امام منصور من اهل بیت محمد صلی الله علیه و آله.
اللهم اجعلنی عندک وجیها بالحسین علیه السلام فی الدنیا و الاخرة …
( یا ابا عبدالله بی شک تا روز رستاخیز بر این عقیده استوار می مانم که در کنار یاران شما بوده و در جبهه هم رزمان شما باشم. پدر و مادرم فدای تو باد، تحمل مصیبت تو بسیار سخت است، از خدایی که منزلت کریمانه ای به تو بخشید و من را در سایه آشنایی با تو گرامی داشت، مشتاقانه خواستارم در رکاب پیشوای پیروزی از خاندان پیامبر که به هدف خون خواهی تو برمی خیزد، توفیق حضور داشته باشم. بار خدایا من را در پرتو الطاف سالار شهیدان در دنیا و آخرت جزو رو سفیدان و آبرومندان درگاهت قرار ده).
انتهای پیام/۶۰۰۰۱
به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، استکبار در هر لباسی که ظهور کند باید با آن مقابله کرد … و لو لا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الأرض …
( و اگر خداوند بعضی از مردم را به وسیله بعضی دیگر دفع نکند زمین را فساد میگیرد.) سوره بقره آیه ۲۵۱
اگر این رویا رویی نباشد و از سلطه مستکبران جلوگیری نشود و انسان های الهی با آنان مقابله نکنند، آنها همه شرافت ها و ارزش ها را دفن کرده، تلاش می کنند که یادخدا را محو سازند.
خداوند در آیه ۴۰ سوره حج در تاکید آیه فوق می فرماید:
… و لو لا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بیع و صلوات و مساجد یذکر فیها اسم الله کثیرا و لینصرن الله من ینصره إن الله لقوی عزیز
( و اگر خداوند بعضی از مردم را به وسیله بعضی دیگر دفع نکند، دیرها و صومعه ها و معابد یهود و نصارا و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده می شود ویران می گردد و خداوند کسانی را که او را یاری کنند (و از آیین ش دفاع کنند) یاری می کند، خداوند قوی و شکست ناپذیر است.) سوره حج آیه ۴۰
اگر اهل ایمان و انسان های آزاده تماشاگر تباه گری طاغوت ها و مستکبران باشند و از منافع حیاتی خود دفاع نکنند و آنها در مقابل خود مانعی نبینند اثری از معابد و مراکز عبادت الهی باقی نخواهند گذاشت زیرا دیرها و صومعه ها و معابد و مساجد در حقیقت پایگاه های بیداری انسان ها و دعوت به خدا پرستی هستند و لازمه خداپرستی مقابله با جبارانی است که منافع شان در اسارت انسان هاست و خواهان آنند که مردمان چون بت ایشان را بپرستند.
همیشه گروه های حق طلبی هستند که در مقابل گروه های دیگری که در جهت استثمار و استعمار و استحمار انسان ها عمل می کنند، به پا خیزند و همه پیام آوران الهی رسالت آگاه کردن مردم و به پا شدن آنها علیه ستم و برپاداشتن عدالت را داشته اند.
چرا سوره برائت ( توبه ) فاقد «بسم الله» است؟
در میان سوره های قرآن یک سوره داریم که اول آن فاقد «بسم الله» است و آن سوره برائت است. راجع به اینکه چرا این سوره بسم الله ندارد دو وجه است: یک وجه این است که اساسا برائت یک سوره مستقل نیست تتمه سوره انفال است.( با توجه به روایات، که این سوره به نام های «برائت» و «توبه» آمده است، می فهمیم که جزء سوره ی انفال نیست، بلکه سوره ای مستقل است.) ولی قول دیگر این است که سوره برائت یک سوره مستقل است. اگر بگوییم سوره مستقل چرا بسم الله ندارد، می گویند علتش این است که این سوره، سوره غضب است. چون این سوره سوره اعلام خشم است و بسم الله آیه رحمت است، از این جهت بسم الله در اول این سوره نیامده است.
این سوره با کلمه برائت شروع می شود
براءة من الله ورسوله إلی الذین عاهدتم من المشرکین
( این اعلام بیزاری خدا و رسول اوست به مشرکانی که شما مسلمین با آنان عهد بسته اید (و آنان عهد شکستند)) سوره توبه آیه ۱
اعلام عدم تعهد از طرف خدا و از طرف پیغمبر خدا در مقابل مردم مشرک … همان مردمی که با مسلمین پیمان بستند و نقض پیمان کردند.
با توجه به آیه فوق میتوان نتیجه گرفت که:
آغازگر برائت، خدا و پیام آور اوست و تنها یک امر سیاسی و مقطعی نیست بلکه برگرفته از مصدر ربوبی است و برای مؤمنان باید به عنوان یک حقیقت ایمانی همواره و در هر عصر سرمشق باشد.
لغو اعتبار پیمان با مشرکان، از اختیارات رهبر است.
وفا به پیمان آری، تسلیم توطئه شدن، هرگز.
گرچه از نظر حقوقی، موظفیم به پیمان وفادار باشیم، ولی برائت قلبی از مشرکان و منحرفان، یک اصل دینی است.
برائت، نشانه ی قاطعیت و اقتدار است، همچنان که سکوت در برابر توطئه ها و پیمان شکنی ها نشانه ی ضعف است.
آغازگر برائت، خدا و پیام آور اوست و تنها یک امر سیاسی و مقطعی نیست بلکه برگرفته از مصدر ربوبی است و برای مؤمنان باید به عنوان یک حقیقت ایمانی همواره و در هر عصر سرمشق باشد.
شعار مرگ بر کفار، ریشه قرآنی دارد
آیه ۸ سوره محمد:
« والذین کفروا فتعسا لهم وأضل أعمالهم »
(و کسانی که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد!)
_ نفرین بر کفار لجوج رواست.
_ کفر، مایه ی تباهی و نابودی است
برخی افراد با ایراد گرفتن از شعارهای پس از نماز، می گویندکه: این شعارها، روح معنوی آنها را پس از نماز از بین می برد، و دیگر اینکه؛ فقط دو قلم از این مرگ ها(ضد ولایت فقیه و کفار)، چیزی نزدیک به همه ی مردم جهان را در بر می گیرد! در مورد این شبهه، به نکاتی اشاره می کنیم.
۱) اگر این کار، کار ناپسندی بود، هیچ گاه از خدای متعال صادر نمی شد و با این چنین بیانی از کفار یاد نمی کرد، در واقع این چنین بیانی در خصوص کفار یک نوع روشنگری و بصیرت افزایی برای سایر انسانها است، که قبح و زشتی کفر و عصیان را متوجه شوند
۲) شعار مرگ بر کفار و مرگ بر ضد ولایت فقیه، متوجه کسانی است که با نظام اسلامی و اصل ولایت فقیه، عناد و دشمنی دارند.
شعار مرگ بر ضد ولایت فقیه و مرگ بر کفار، به معنی آرزوی مرگ برای تمام انسان ها نیست، بلکه مربوط به کسانی است که با عناد و دشمنی در صدد ضربه زدن به اصل ولایت فقیه و کیان اسلامی هستند. چه بسا کسانی کافر هستند و نظام ولایت فقیه را قبول ندارند، ولی مخالفتی نیز با نظام اسلامی ندارند. این افراد و کشورها در دایره شعار قرار نمی گیرند، و حتی باید با نیکی و عدالت با آنها برخورد شود.
خداوند در سوره ممتحنه آیه ۸ می فرماید:
(خداوند شما را از نیکی و عدل نسبت به کسانی که با شما به خاطر دین جنگ نکرده و شما را از خانه هایتان بیرون ننموده اند منع نمی کند همانا خداوند عدالت پیشگان را دوست دارد.)
از همین رو علیه آمریکا که سردمدار کفار و مخالف سرسخت نظام اسلامی و ولایت فقیه است، شعار داده می شود.
از آنجا که ولایت فقیه، در راستای حکومت و ولایت اهل بیت(ع) است؛ بنابراین کسانی که با ولایت فقیه مخالف هستند و با آن دشمنی می کنند، در حقیقت با اهلبیت(ع) ستیز می کنند.
۳) باید توجه داشت که خدای سبحان، همانگونه که اهل ایمان را به نماز و عبادت، امر می کند:
« یا أیها الذین آمنوا إذا قمتم إلی الصلاة … «
(ای اهل ایمان! هنگامی که به قصد نماز بر می خیزید …) سوره مائده آیه۶
همانگونه هم اهل ایمان را به عدم دوستی با کفار دعوت می کند:
» یا أیها الذین آمنوا لا تتخذوا الیهود و النصاری أولیاء «
( ای اهل ایمان! یهود و نصاری را سرپرستان و دوستان خود مگیرید.) سوره مائده آیه ۵۱
برآیند این دو آیه این است که جامعه اسلامی باید در عین حال که به معنویات اهتمام می ورزند، به دشمن شناسی(مرگ بر آمریکا و …) هم اهتمام بورزند، و بدانند که این دو موضوع علاوه بر اینکه منافاتی با هم ندارند بلکه لازم و ملزوم و مکمل یکدیگرند.
تولی و تبری
اساسا دوست داشتن یک چیز، دشمنی و نفرت از بعضی چیزهای دیگر را به دنبال می آورد. انسان وقتی حقیقتا چیزی را دوست داشته باشد، از تمام چیزهای دیگری که به نوعی به محبوب او آسیب می رسانند، نفرت خواهد داشت. دوستی و دشمنی همراه هم اند. حتی خداوند متعال هم که از احساسات و عواطف انسانی منزه است، در قرآن کریم از حب و بغض خودش سخن به میان آورده و مثلا می فرماید: «خداوند متجاوزین را دوست نمی دارد ،» «خداوند توبه کنندگان را دوست دارد » و …
تولی و تبری به معنی دوست داشتن و بیزاری جستن است. این مفهوم دینی معنایش این است که هر انسان دینداری، طبیعتا هر آنچه منسوب به پروردگار عالم است را دوست می دارد و هر آنچه که با خدا و دوستان خدا دشمنی بورزد، دشمن می دارد.
تولی و تبری در دین، مقدمه ی بندگی است. یعنی انسان تا خدا و رسول و اولیائش را دوست نداشته باشد ودشمنان آنان را دشمن ندارد، اساسا دیندار واقعی محسوب نمی شویم.
ما در اسلام دو اصل به نام «تولی» و «تبری» داریم؛ یا به تعبیر دیگر: «حب فی الله» و «بغض فی الله» یا تولای اولیاء الله و تبرا از اعداء الله؛ که هر دو در واقع اشاره به یک حقیقت است. طبق این دو اصل ما موظفیم دوستان خدارا دوست داریم و دشمنان خدارا دشمن، و پیشوایان بزرگ دین یعنی پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(ع) را در همه چیز اسوه و الگوی خود قرار دهیم.
با این اشاره به سراغ آیه یک سوره ممتحنه می رویم و مساله تولی و تبری را در قرآن مجید مورد بررسی قرار می دهیم: « یا ایها الذین آمنوا لا تتخذوا عدوی و عدوکم اولیاء تلقون الیهم بالموده و قد کفروا بما جائکم من الحق یخرجون الرسول و ایاکم ان تومنوا بالله ربکم … »
( ای کسانی که ایمان آورده اید دشمن من و دشمن خود را دوست خویش قرار ندهید، شما نسبت به آنها اظهار محبت می کنید در حالی که آنها نسبت به آنچه بر شما نازل شده است کفر می ورزند و رسول خدا(ص) و شما را به خاطر ایمان آوردن به پروردگارتان، از شهر و دیارتان بیرون می کنند. … )
تولی و تبری از دیدگاه قرآن و فرازهایی از زیارت عاشورا
تولی یعنی دوست داشتن و ابراز آن و تبری یعنی نفرت داشتن و اظهار آن. ما با مراجعه به قرآن، می خواهیم بدانیم باید چه کسانی را دوست داشت و چه کسانی را باید دشمن دانست؟
آیه ۲۳ سوره شوری در این باب خطاب به پیامبر اکرم(ص) می فرماید:
«قل لا أسئلکم علیه أجرا إلا الموده فی القربی»
علمای شیعه و اهل تسنن در کتب معتبر خود از وجود مبارک پیامبر اکرم(ص) نقل کرده اند که منظور از «القربی» در این آیه امیرالمومنین(ع) حضرت فاطمه زهرا(س) و فرزندان معصوم آن دو بزرگوار هستند. به استناد این آیه قرآن، باید آنان را دوست داشت. تولی، دوستی اهل بیت(ع) است که به عنوان اجر و مزد رسالت رسول اکرم(ص) بیان شده است و چون تولی از فروع دین است باید اظهار شود.
اما در خصوص تبری خداوند متعال در سوره توبه آیات اولیه می فرماید:
«براءه من الله و رسوله … »
( این برائت و بیزاری از جانب خدا و رسول اوست که از دشمنان دین دارند.)
قرآن در سوره هود آیه ۱۸ فرموده است:
«ألا لعنه الله علی الظالمین».
بنابراین برائت ریشه در قرآن دارد. ملاک و معیار تبری از دشمنان خدا و رسول او، آیه ایست که در ضمن آن خداوند متعال در سوره مبارکه احزاب آیه ۵۷ می فرماید:
«إن الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الآخره و أعد لهم عذابا مهینا»
( هر کس که خدا و رسولش را اذیت کند، خداوند او را در دنیا و آخرت لعن می کند و در آخرت برایش عذابی خوار کننده قرار خواهد داد).
در احادیث گران قدر پیامبر اکرم(ص) مکرر نقل شده که آزار و اذیت اهل بیت(ع) را مساوی با آزار و اذیت خود می دانند.
زیارت عاشورا، جلوه بارز تولی و تبری:
زیارت عاشورا، عالی ترین و والاترین جلوه ی اظهار تولی و تبری در عمل است.
در قسمتی از زیارت عاشورا آمده است:
یا اباعبدالله انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم الی یوم القیامة …
بابی انت و امی لقد عظم مصابی بک فاسئل الله الذی اکرم مقامک.
و اکرمنی بک ان یرزقنی طلب ثارک مع امام منصور من اهل بیت محمد صلی الله علیه و آله.
اللهم اجعلنی عندک وجیها بالحسین علیه السلام فی الدنیا و الاخرة …
( یا ابا عبدالله بی شک تا روز رستاخیز بر این عقیده استوار می مانم که در کنار یاران شما بوده و در جبهه هم رزمان شما باشم. پدر و مادرم فدای تو باد، تحمل مصیبت تو بسیار سخت است، از خدایی که منزلت کریمانه ای به تو بخشید و من را در سایه آشنایی با تو گرامی داشت، مشتاقانه خواستارم در رکاب پیشوای پیروزی از خاندان پیامبر که به هدف خون خواهی تو برمی خیزد، توفیق حضور داشته باشم. بار خدایا من را در پرتو الطاف سالار شهیدان در دنیا و آخرت جزو رو سفیدان و آبرومندان درگاهت قرار ده).
انتهای پیام/۶۰۰۰۱
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «چرا مرگ بر آمریکا؟» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.