بالاخره با لحن خاصی می گوید: «مطب دکتر فلانی بفرمایید!» با دلخوری تقاضای وقت معاینه کرده و به اورژانسی بودن شرایط بیمارم اشاره می کنم. با سردی پاسخ می دهد که دکتر تا ماه آینده زمان ندارد و اگر می خواهم ماه دیگر تماس بگیرم و بی خداحافظی قطع می کند.

به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، خیابان ۱۷ شهریور تبریز و مجتمع هایی که صدها پزشک متخصص را در خود جای داده است. پزشکانی که نه تنها به مردم تبریز بلکه به مراجعان سایر استان های همجوار و حتی کشورهای همسایه نیز خدمات درمانی ارائه می کنند. برخی ها که خیلی معروف هستند، نوبت چندین ماهه و گاهی بیشتر از یک ساله می دهند. البته اگر کمی سرکیسه را شل کنید و به قولی سیبیل برخی آقای منشی را حسابی چرب کنید، می توانید چند روزه و حتی چند ساعته هم وقت بگیرید.

ممکن نیست با این عبارت ها و جملات کوتاه آشنا نباشید. بارها و بارها این جملات را از پشت خط تلفن شنیده اید. «بفرمائید؛ بله، مطب دکتر …، مشکلاتان چیست؟ برای چه روزی وقت می خواهید؟ متأسفانه وقت ها پر است. فقط روز شنبه هشتم اسفند ماه ساعت ۸ شب یک نوبت خالی داریم. دوباره منشی تکرار می کند؛ متأسفانه وقت ها پر است. کمی تأمل بفرمائید».

این منشیان، حاکمان بلامنازع مطب پزشکان هستند، از نحوه برخوردشان گرفته تا نوبت دهی به بیماران، مسائلی هستند که در مراجعه به مطب ها کم و بیش دیده می شوند. البته هستند کسانی که هم خوش برخوردند و هم اینکه حال بیماران را درک کرده و نوبت دهی عادلانه انجام می دهند.

اکنون سوال اینجاست که آیا پزشکان محترم از این رفتار منشیان خود با خبرند؟ برای پاسخ به این سوال، باید از خودمان بپرسیم که آیا تا به حال به پزشکی مراجعه داشته ایم که از ما درباره رفتار منشیش سوالی بپرسد؟ و یا در مقابل انتقاد ما از منشی، ایشان را بازخواست کند؟

حال اگر از این هفت خوان نوبت گیری هم که بگذریم، نوبت به پرداخت هزینه ویزیت می رسد. در حالی که بیشتر پرداخت ها هم اکنون به صورت الکترونیک و از طریق کارتخوان ها انجام می گیرد، اما شاهد این هستیم که ویزیت برخی از پزشکان به صورت نقدی دریافت می شود و در صورتی که بیمار اعتراض کند، پاسخ هایی همچون خرابی کارتخوان، قطع ارتباط و … دریافت می کند.

به نظر می رسد این کار نوعی از شیوه های فرار مالیاتی باشد.هیچکس نمی خواهد اهمیت کار پزشکان در جامعه را نفی کند و زحمات شبانه روزی آنان را نادیده بگیرد. اما در حالی که اقشار کم درآمد جامعه همچون کارمندان و کارگران مالیات خود را به صورت کامل و حتی قبل از دریافت حقوق ماهانه خود می پردازند، این کار مصداق بارزی از بی عدالتی در جامعه است.

به خوبی می دانیم که درآمد حاصل از مالیات صرف عمران و آبادانی کشور شده و هزینه بخشی از خدمات ارائه شده به مردم از طریق همین مالیات، تامین می شود، ولی در حالی که اینگونه پزشکان نیز از خدمات جامعه بهره می برند، سهم خود را از این هزینه ها نمی پردازند.

به نظر می رسد برخی پزشکان در حاشیه امنی جای گرفته اند که به سختی می توان وارد آن شد، در سال های گذشته نیز هر گونه انتقاد از وضعیت درمان در کشور، با واکنش های تندی از سوی جامعه پزشکان مواجه شده، اما این موضوع چیزی از اهمیت واقعیت اوضاع درمانی و نگرش مردم به آن نمی کاهد.

قدر مسلم، پزشکان از اقشار پردرآمد جامعه هستند و با وجود اینکه عده ای از آنان لباس طبابت را مقدس شمرده و همچون شهروندی وظیفه شناس سهم مالیاتی خود را پرداخت می کنند، اما در مقابل عده ای نیز هستند که به روش های مختلف سعی در دور زدن سیستم مالیاتی کشور دارند.

به نظر می رسد که در ابتدا باید جامعه پزشکی کشور و نظام پزشکی به این مسئله واکنش نشان دهند و اهرم های نظارتی خود را در این زمینه قوی تر کنند و در وهله دوم نهادهای نظارتی دیگر همچون سازمان تعزیرات، امور مالیاتی و سایر نهادهای مرتبط، به طور جدی به این موضوع ورود پیدا کنند، چرا که ظهور چنین مسائلی، اگر با واکنش مناسب همراه نباشد، موجب بی اعتمادی مردم به دولت و نهادهای نظارتی خواهد شد.

نگارنده: مهدی زنده رزم

انتهای پیام/۶۰۰۰۱/ر