مافیای سینما نمیگذارند به من کار برسد
از نمایش «دلشوره» بگوئید، این نمایش چه موضوعی را دنبال می کند؟
جهانبخش سلطانی:
گفته می شود این نمایشنامه به نوعی روایت رنج های زندگی هنری شماست، این شنیده درست است؟
جهانبخش سلطانی:
به نظر می رسد در حال حاضر بیشتر هنرمندان و کارگردانان تئاتر مانند شما دغدغه فرهنگی و اینکه به سمت تئاترهای معنایی و محتوایی بروند را ندارند، به نظرتان دلیلش چیست؟ هنوز هم پس از گذر چندیدن دهه از زندگی حاضرید در این عرصه این گونه فعالیت کنید؟
جهانبخش سلطانی:
نمایش «دلشوره» بر گرفته از مکتب هنری خاصی است؟
جهانبخش سلطانی:
یعنی این چیزی که ما به عنوان تئاتر طنز می بینیم طنز نیست؟
جهانبخش سلطانی:
به نظرتان حال تئاتر کشور و استان چطور است؟
جهانبخش سلطانی:
این نمایش با هزینه شخصی اجرا می شود؟
جهانبخش سلطانی:
چقدر از نمایش شما حمایت شد؟
جهانبخش سلطانی:
چرا در زمینه تبلیغات شهری کمک خاصی به تئاتر صورت نگرفت؟
جهانبخش سلطانی:
همسر جهانبخش سلطانی:
حمیدی:
البته در سطح شهر می بینیم تئاترهای زیادی اجرا می شود. حتی بسیاری معتقدند تئاتر باید کمدی باشد تا مردم با دیدن نمایش بیایند و با تئاتر آشتی کنند. در این بین تصور برخی این است که شاید با این نگاه، کیفیت خیلی مهم نباشد بلکه آشتی مردم با تئاتر مهم است.
جهانبخش سلطانی:
در بخشی از حرف هایتان به تئاتر حماسی اشاره کردید با توجه به مشکل بحران هویت در نسل جوان و دغدغه هایی که مسئولان فرهنگی در این زمینه دارند، به نظرتان تئاتر حماسی می تواند در کشور ما الگوساز شود ؟
جهانبخش سلطانی:
پشیمان نیستید؟
جهانبخش سلطانی:
بگذارید سئوالمان را با ادبیات دیگری مطرح کنیم. پیش بینی می کردید در اصفهان کار کردن به این اندازه سخت باشد؟
جهانبخش سلطانی:
یعنی به نظرتان مردم کشور ما در تئاتر سطحی نگر شده اند؟
جهانبخش سلطانی:
چرا این کار را نمی سازید؟
جهانبخش سلطانی:
از فضای تئاتر فاصله بگیریم. حرف ها زیاد است اما مردم دوست دارند از کار شما در سینما و تلویزیون سخن بگویند. چرا کم کار شده اید؟
جهانبخش سلطانی:
پس یک بخشی از کم کاری شما به مافیا برمی گردد و بخش دیگر به سخت گیری شما به کیفیت داستان؟
جهانبخش سلطانی:
بعضی از شبکه های کشور سریال ها و فیلم های قدیمی را برای چندمین بار پخش می کنند که هنوز هم طرفدار دارد. اتفاقا نسل های امروزی هم پای آن می نشینند و این کارها را تماشا می کنند مانند قصه های مجید یا سرنخ. به نظرتان دلیل این ماندگاری چیست؟
جهانبخش سلطانی:
به نظر شما آثاری که در سینماهای ایران پخش می شود خیلی سیاه نمایی نیست؟ به عنوان یک هنرمند اعتقاد دارید که باید همه ی واقعیت های جامعه بدون کم و کاست از زبان هنر گفته شود یا گاهی از سیاه نمایی در این زمینه خودداری کرد؟
جهانبخش سلطانی:
به نظر شما در فیلم های سینما بعضی از تابوها را باید گفت باید چگونه مطرح کرد؛ صحبت کرد و با چه ادبیاتی ساخته شود که هم متهم به سیاه نمایی نشوید و هم رسالت هنر حفظ شود؟
جهانبخش سلطانی:
اجازه بدهید به عنوان سئوال پایانی در مورد همراهی همیشگی همسرتان در طول برنامه هایی که دارید بپرسیم بانویی که در طول این مدت همراه شما بوده اند و این همراهی چقدر در کار شما تاثیرگذار بود؟
جهانبخش سلطانی:
جهانبخش سلطانی:
گفته می شود این نمایشنامه به نوعی روایت رنج های زندگی هنری شماست، این شنیده درست است؟
جهانبخش سلطانی:
به نظر می رسد در حال حاضر بیشتر هنرمندان و کارگردانان تئاتر مانند شما دغدغه فرهنگی و اینکه به سمت تئاترهای معنایی و محتوایی بروند را ندارند، به نظرتان دلیلش چیست؟ هنوز هم پس از گذر چندیدن دهه از زندگی حاضرید در این عرصه این گونه فعالیت کنید؟
جهانبخش سلطانی:
نمایش «دلشوره» بر گرفته از مکتب هنری خاصی است؟
جهانبخش سلطانی:
یعنی این چیزی که ما به عنوان تئاتر طنز می بینیم طنز نیست؟
جهانبخش سلطانی:
به نظرتان حال تئاتر کشور و استان چطور است؟
جهانبخش سلطانی:
این نمایش با هزینه شخصی اجرا می شود؟
جهانبخش سلطانی:
چقدر از نمایش شما حمایت شد؟
جهانبخش سلطانی:
چرا در زمینه تبلیغات شهری کمک خاصی به تئاتر صورت نگرفت؟
جهانبخش سلطانی:
همسر جهانبخش سلطانی:
حمیدی:
البته در سطح شهر می بینیم تئاترهای زیادی اجرا می شود. حتی بسیاری معتقدند تئاتر باید کمدی باشد تا مردم با دیدن نمایش بیایند و با تئاتر آشتی کنند. در این بین تصور برخی این است که شاید با این نگاه، کیفیت خیلی مهم نباشد بلکه آشتی مردم با تئاتر مهم است.
جهانبخش سلطانی:
در بخشی از حرف هایتان به تئاتر حماسی اشاره کردید با توجه به مشکل بحران هویت در نسل جوان و دغدغه هایی که مسئولان فرهنگی در این زمینه دارند، به نظرتان تئاتر حماسی می تواند در کشور ما الگوساز شود ؟
جهانبخش سلطانی:
پشیمان نیستید؟
جهانبخش سلطانی:
بگذارید سئوالمان را با ادبیات دیگری مطرح کنیم. پیش بینی می کردید در اصفهان کار کردن به این اندازه سخت باشد؟
جهانبخش سلطانی:
یعنی به نظرتان مردم کشور ما در تئاتر سطحی نگر شده اند؟
جهانبخش سلطانی:
چرا این کار را نمی سازید؟
جهانبخش سلطانی:
از فضای تئاتر فاصله بگیریم. حرف ها زیاد است اما مردم دوست دارند از کار شما در سینما و تلویزیون سخن بگویند. چرا کم کار شده اید؟
جهانبخش سلطانی:
پس یک بخشی از کم کاری شما به مافیا برمی گردد و بخش دیگر به سخت گیری شما به کیفیت داستان؟
جهانبخش سلطانی:
بعضی از شبکه های کشور سریال ها و فیلم های قدیمی را برای چندمین بار پخش می کنند که هنوز هم طرفدار دارد. اتفاقا نسل های امروزی هم پای آن می نشینند و این کارها را تماشا می کنند مانند قصه های مجید یا سرنخ. به نظرتان دلیل این ماندگاری چیست؟
جهانبخش سلطانی:
به نظر شما آثاری که در سینماهای ایران پخش می شود خیلی سیاه نمایی نیست؟ به عنوان یک هنرمند اعتقاد دارید که باید همه ی واقعیت های جامعه بدون کم و کاست از زبان هنر گفته شود یا گاهی از سیاه نمایی در این زمینه خودداری کرد؟
جهانبخش سلطانی:
به نظر شما در فیلم های سینما بعضی از تابوها را باید گفت باید چگونه مطرح کرد؛ صحبت کرد و با چه ادبیاتی ساخته شود که هم متهم به سیاه نمایی نشوید و هم رسالت هنر حفظ شود؟
جهانبخش سلطانی:
اجازه بدهید به عنوان سئوال پایانی در مورد همراهی همیشگی همسرتان در طول برنامه هایی که دارید بپرسیم بانویی که در طول این مدت همراه شما بوده اند و این همراهی چقدر در کار شما تاثیرگذار بود؟
جهانبخش سلطانی:
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «مافیای سینما نمیگذارند به من کار برسد» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.