به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، نگاشته های تاریخی حاکی از آن است که حضرت زینب سلام الله علیها هر بار نگرانی خویش را نسبت به وقایع پیش روی ماجرای قیام امام حسین (ع) ابراز می داشت و کاروانیان هرچه به روز عاشورا نزدیک تر می شدند، این نگرانی شدیدتر می شد. عمده نگرانی این بانوی بزرگوار نه به خاطر خود بلکه به خاطر برادرش حسین علیه السلام و ترس از تنها گزاردن او توسط یاران بود.

حداقل دو گزارش در این باره وارد شده است. نقل است حضرت زینب سلام الله علیها چندین بار به خارج خیمه می رفتند تا در جریان امور قرار گیرند. در یکی از این خروج ها به پشت خیمه اصحاب رفتند و شنیدند اصحاب امام حسین یک به یک نسبت به ایشان ابراز وفاداری می کنند و حاضرند تا پای جان در رکاب امام خویش مبارزه کنند؛ لذا آسوده خاطر شد و به خیمه گاه خویش بازگشت.

در مسیر بازگشت با امام حسین مواجه شد و حضرت خطاب به خواهر فرمود: «ای خواهرم، از زمانی که از مدینه سفر کردیم، تو را اینگونه متبسم ندیدم، به من خبر بده سبب خنده تو چیست؟؛ یا اختاه منذ رحلنا من المدینة ما رأیتک متبسمة، أخبرینی ما سبب تبسمک». زینب ماجرا را به ایشان توضیح داد. امام حسین علیه السلام برای اطمینان خاطر بیشتر حضرت زینب سلام الله علیها فرمود: «ای خواهرم، بدان که اینها از عالم ذر (روز ألست) جزو اصحابم بودند و جدم رسول خدا نسبت به آنها به من وعده داده بود. آیا دوست داری ثبات قدم آنها را ببینی؟» یا أختاه إعلمی، إن هؤلاء أصحابی من عالم الذر و بهم وعدنی جدی رسول الله هل تحبین أن تنظری إلی ثبات أقدامهم. امام علیه اسلام به زینب سلام الله علها فرمود علیک بظهر الخیمة؛ به پشت خیمهها برو و شاهد باش».

بعد امام فریاد زدند خویشان من کجایند؟ بنی هاشم از خیمه ها برخاستند و عباس (ع) پیش از همه شتافت و با اشتیاق و هولی عجیب فرمود بله آقاجانم؟ در خدتم؛ چه می فرمایید؟ امام فرمود می خواهم بیعت تازه کنم. بعد باقی خویشاوندان نزد حضرت آمدند

سپس ندا داد حبیب و زهیر و هلال و دیگر یارانم کجایند؟ آنها هم سراسیمه و شمشمیر به دست از خیمه ها بیرون آمدند و در بین آنها حبیب از همه پیشتازتر بود.

سپس امام سخنانی درباره برداشتن بیعت از آنان گفت و فرمود هرکه می خواهد از تاریکی شب استفاده کند و برود. بعد که یک یک اصحاب به جلوداری ابوا الفضل علیه السلام ابراز وفاداری کردند.

امام حسین(ع) به پاس این تجدید عهد و میثاق فرمودند: حالا که اینچنین میگویید، سرهایتان را بلند کنید و جایگاه خودتان در بهشت را مشاهده کنید؛ فارفعوا رؤوسکم و أنظروا إلی منازلکم فی الجنة». زینب(س) که شاهد این ماجرا بود با آسوده دلی شب را به عبادت پرداخت.

انتهای پیام/