دعای روز اول ماه مبارک رمضان + اوقات شرعی
به گزارش خبرنگار مهر، اوقات شرعی نخستین روز از ماه مبارک رمضان مصادف با پنجشنبه ۳ فروردین ماه به افق تهران بدین شرح است:
اوقات شرعی امروز تهران:
اذان صبح طلوع آفتاب اذان ظهر غروب آفتاب اذان مغرب نیمه شب شرعی ۰۴:۳۹:۵۴ ۰۶:۰۳:۵۹ ۱۲:۱۱:۰۳ ۱۸:۱۸:۰۸ ۱۸:۳۶:۱۳ ۲۳:۲۹:۰۱
دعای روز اول
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم اجعل صیامی فیه صیام الصائمین وقیامی فیه قیام القائمین ونبهنی فیه عن نومة الغافلین وهب لی جرمی فیه یا اله العالمین واعف عنی یا عافیا عن المجرمین.
خدایا! روزه مرا در این روز مانند روزه داران حقیقی که مقبول توست قرار ده، و اقامه نمازم را مانند نمازگزاران واقعی و مرا از خواب غافلان بیدار ساز و گناهم را ببخش ای معبود جهانیان و در گذر از من ای بخشنده ی گنهکاران.
تفسیر دعای روز اول ماه مبارک رمضان به این شرح است:
پیامبر اسلام (ص) فرمودند:
ای مسلمانان آگاه باشید چه بسیارند کسانی که از شب زنده داری و عبادت شبانه جز رنج بیداری در شب بهره ای دیگر ندارند و بسیارند کسانی که از روزه جز تحمل گرسنگی و تشنگی بهره دیگری ندارند.
لازم است که انسان به کیفیت روزه و عبادت خود در این ماه توجه کامل داشته باشد تا از این ماه بهره کامل ببرد.
حضرت رسول اکرم (ص) در ادعیه هر روز این ماه، از خداوند درخواست هایی دارند که موجب تعالی عبادت و بندگی در این ماه است.
در روز اول ماه مبارک رمضان از خداوند چنین درخواست می نمایند:
اللهم اجعل صیامی فیه صیام الصائمین، وقیامی فیه قیام القائمین، ونبهنی فیه عن نومة الغافلین، وهب لی جرمی فیه یا إله العالمین، واعف عنی یا عافیا عن المجرمین
خدایا، روزه ام را در این ماه، روزه روزه داران قرار بده و شب زنده داری ام را شب زنده داری شب زنده داران و بیدارم کن در آن از خواب بی خبران و ببخش گناهم را در آن، ای معبود جهانیان و از من درگذر، ای درگذرنده از گنه کاران
خواسته های روز اول ماه مبارک رمضان
۱- از روزه داران واقعی باشد؛
۲- از شب زنده داران حقیقی باشد؛
۳- از خواب غفلت بیدار شود؛
۴- گناهان بخشیده شود؛
۵- گذشت و بخشش خداوند شامل حال او شود؛
«اللهم اجعل صیامی فیه صیام الصائمین»
روزه حقیقی روزه ای است که ثمره آن فقط تحمل گرسنگی و تشنگی نباشد بلکه انسان زبان را از دروغ نگه دارد، چشم را از دیدن هر چه حرام است بپوشاند، دعوا و منازعه را ترک نماید، حسادت ننماید، غیبت نکند، غضبناک نباشد، ترک دشمنی نماید، آزار و اذیت دیگران نکند و در کارهای خیر و عبادی و نوافل سستی ننماید تا روزه اش وسیله قرب به سوی خدا باشد.
«وقیامی فیه قیام القائمین»
عبادت مرا عبادت واقعی قرار بده و شب زنده داریم را شب زنده داری حقیقی قرار بده که نتیجه اش تحمل بیداری شب نباشد بلکه رسیدن به مقام عبودیت و بندگی خدا باشد که اگر این طور شود، به هدف خلقت رسیده ایم.
سوره ذاریات آیه ۵۶ می فرماید: و ما خلقت الجن والإنس إلا لیعبدون (جن و انس را جز برای اینکه مرا بپرستند نیافریدیم)
در فرمایش امام صادق (ع) به عنوان بصری برای مقام عبودیت، ۳ علامت آمده است. یکی از آن ها این است که بنده، خود را مالک چیزی نداند. بندگانی که در مرحله عبودیت خداوند هستند، به دنیا رغبتی ندارند و دنیا را مانند زندان می دانند (الدنیا سجن المؤمن)
وقتی رغبت دنیا از قلبشان خارج شد، خداوند نوری را در قلب آن ها جایگزین می کند که از هر عمل خلاف رضای خدا تنفر داشته و از باطل گریزان باشند.
«ونبهنی فیه عن نومة الغافلین»
در منطق اهل ایمان، همه انسان ها در حال سیر و سفر به سوی حضرت حق هستند.
در سوره انشقاق آیه ۶ می فرماید: یا أیها الإنسان إنک کادح إلی ربک کدحا فملاقیه (ای انسان، یقینا تو با کوشش و تلاشی سخت به سوی پروردگارت در حرکتی، پس او را [در حالی که مقام فرمانروایی مطلق و حکومت بر همه چیز ویژه اوست و هیچ حکومتی در برابرش وجود ندارد] دیدار می کنی)
انسان در حال سفر، هرچند سفر مادی باید در حالت بیداری و توجه کامل باشد تا به طرف مقصد حرکت کند. زاد و توشه مناسب بردارد، مرکب مناسب راه را داشته باشد، موانع راه را بداند.
بدیهی است که با حالت خواب آلودگی و بی توجهی و غفلت، سفرهای مادی سرانجام ندارد، چه رسد به سفر معنوی به سوی حق. به خاطر همین اهل معرفت، اولین مقام سلوک را یقظه (بیداری و توجه) می دانند و مقابل این حالت غفلت است و بی خبری.
در قرآن کریم غفلت از منکرات شمرده شده است.
سوره اعراف آیه ۲۰۵ می فرماید: و لا تکن من الغافلین (و هرگز از غافلان مباش)
باید از غفلت دور بود. انسان غافل مانند کرم ابریشم دور خودش را در این دنیا می تند و گرفتار آن می شود و دیگر از زندان دنیا خلاص نمی شود. اگر از این پیله ای که خود درست کرده است رها نشود، از بین می رود، بدون اینکه به نتیجه ای برسد که برای آن خلق شده است.
«وهب لی جرمی فیه یا إله العالمین»
انسان سالک وقتی از غفلت و بی خبری دور شد متوجه می شود که برای رسیدن به مقصد و مقصود نیاز به یک شستشوی باطنی دارد و آن پاک شدن از گناهان است پس درخواست بخشش می کند.
«واعف عنی یا عافیا عن المجرمین»
سوره آل عمران آیه ۱۳۵ می فرماید: والذین إذا فعلوا فاحشة أو ظلموا أنفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم ومن یغفر الذنوب إلا الله (و آنان که چون کار زشتی مرتکب شوند یا بر خود ستم ورزند، خدا را یاد کنند و برای گناهانشان آمرزش خواهند؛ و چه کسی جز خدا گناهان را می آمرزد؟)
انسان نیاز به طهارت و پاکی باطن دارد و این پاکی یا از گناه است یا از ظلم به خویش است.
بر خویشتن ظلم کرده اند که چرا درون را از رذائل پاک نکردند، چرا درون را به فضائل آراسته ننموده اند، چرا نور خدا در وجودشان جلوه گر نیست.
بنابراین هم از ارتکاب معاصی طلب بخشش باید کرد و هم از ظلم بر خویش و این با دو عبارت از خداوند خواسته شده است: «یا إله العالمین و یا عافیا عن المجرمین».
اوقات شرعی امروز تهران:
اذان صبح طلوع آفتاب اذان ظهر غروب آفتاب اذان مغرب نیمه شب شرعی ۰۴:۳۹:۵۴ ۰۶:۰۳:۵۹ ۱۲:۱۱:۰۳ ۱۸:۱۸:۰۸ ۱۸:۳۶:۱۳ ۲۳:۲۹:۰۱
دعای روز اول
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم اجعل صیامی فیه صیام الصائمین وقیامی فیه قیام القائمین ونبهنی فیه عن نومة الغافلین وهب لی جرمی فیه یا اله العالمین واعف عنی یا عافیا عن المجرمین.
خدایا! روزه مرا در این روز مانند روزه داران حقیقی که مقبول توست قرار ده، و اقامه نمازم را مانند نمازگزاران واقعی و مرا از خواب غافلان بیدار ساز و گناهم را ببخش ای معبود جهانیان و در گذر از من ای بخشنده ی گنهکاران.
تفسیر دعای روز اول ماه مبارک رمضان به این شرح است:
پیامبر اسلام (ص) فرمودند:
ای مسلمانان آگاه باشید چه بسیارند کسانی که از شب زنده داری و عبادت شبانه جز رنج بیداری در شب بهره ای دیگر ندارند و بسیارند کسانی که از روزه جز تحمل گرسنگی و تشنگی بهره دیگری ندارند.
لازم است که انسان به کیفیت روزه و عبادت خود در این ماه توجه کامل داشته باشد تا از این ماه بهره کامل ببرد.
حضرت رسول اکرم (ص) در ادعیه هر روز این ماه، از خداوند درخواست هایی دارند که موجب تعالی عبادت و بندگی در این ماه است.
در روز اول ماه مبارک رمضان از خداوند چنین درخواست می نمایند:
اللهم اجعل صیامی فیه صیام الصائمین، وقیامی فیه قیام القائمین، ونبهنی فیه عن نومة الغافلین، وهب لی جرمی فیه یا إله العالمین، واعف عنی یا عافیا عن المجرمین
خدایا، روزه ام را در این ماه، روزه روزه داران قرار بده و شب زنده داری ام را شب زنده داری شب زنده داران و بیدارم کن در آن از خواب بی خبران و ببخش گناهم را در آن، ای معبود جهانیان و از من درگذر، ای درگذرنده از گنه کاران
خواسته های روز اول ماه مبارک رمضان
۱- از روزه داران واقعی باشد؛
۲- از شب زنده داران حقیقی باشد؛
۳- از خواب غفلت بیدار شود؛
۴- گناهان بخشیده شود؛
۵- گذشت و بخشش خداوند شامل حال او شود؛
«اللهم اجعل صیامی فیه صیام الصائمین»
روزه حقیقی روزه ای است که ثمره آن فقط تحمل گرسنگی و تشنگی نباشد بلکه انسان زبان را از دروغ نگه دارد، چشم را از دیدن هر چه حرام است بپوشاند، دعوا و منازعه را ترک نماید، حسادت ننماید، غیبت نکند، غضبناک نباشد، ترک دشمنی نماید، آزار و اذیت دیگران نکند و در کارهای خیر و عبادی و نوافل سستی ننماید تا روزه اش وسیله قرب به سوی خدا باشد.
«وقیامی فیه قیام القائمین»
عبادت مرا عبادت واقعی قرار بده و شب زنده داریم را شب زنده داری حقیقی قرار بده که نتیجه اش تحمل بیداری شب نباشد بلکه رسیدن به مقام عبودیت و بندگی خدا باشد که اگر این طور شود، به هدف خلقت رسیده ایم.
سوره ذاریات آیه ۵۶ می فرماید: و ما خلقت الجن والإنس إلا لیعبدون (جن و انس را جز برای اینکه مرا بپرستند نیافریدیم)
در فرمایش امام صادق (ع) به عنوان بصری برای مقام عبودیت، ۳ علامت آمده است. یکی از آن ها این است که بنده، خود را مالک چیزی نداند. بندگانی که در مرحله عبودیت خداوند هستند، به دنیا رغبتی ندارند و دنیا را مانند زندان می دانند (الدنیا سجن المؤمن)
وقتی رغبت دنیا از قلبشان خارج شد، خداوند نوری را در قلب آن ها جایگزین می کند که از هر عمل خلاف رضای خدا تنفر داشته و از باطل گریزان باشند.
«ونبهنی فیه عن نومة الغافلین»
در منطق اهل ایمان، همه انسان ها در حال سیر و سفر به سوی حضرت حق هستند.
در سوره انشقاق آیه ۶ می فرماید: یا أیها الإنسان إنک کادح إلی ربک کدحا فملاقیه (ای انسان، یقینا تو با کوشش و تلاشی سخت به سوی پروردگارت در حرکتی، پس او را [در حالی که مقام فرمانروایی مطلق و حکومت بر همه چیز ویژه اوست و هیچ حکومتی در برابرش وجود ندارد] دیدار می کنی)
انسان در حال سفر، هرچند سفر مادی باید در حالت بیداری و توجه کامل باشد تا به طرف مقصد حرکت کند. زاد و توشه مناسب بردارد، مرکب مناسب راه را داشته باشد، موانع راه را بداند.
بدیهی است که با حالت خواب آلودگی و بی توجهی و غفلت، سفرهای مادی سرانجام ندارد، چه رسد به سفر معنوی به سوی حق. به خاطر همین اهل معرفت، اولین مقام سلوک را یقظه (بیداری و توجه) می دانند و مقابل این حالت غفلت است و بی خبری.
در قرآن کریم غفلت از منکرات شمرده شده است.
سوره اعراف آیه ۲۰۵ می فرماید: و لا تکن من الغافلین (و هرگز از غافلان مباش)
باید از غفلت دور بود. انسان غافل مانند کرم ابریشم دور خودش را در این دنیا می تند و گرفتار آن می شود و دیگر از زندان دنیا خلاص نمی شود. اگر از این پیله ای که خود درست کرده است رها نشود، از بین می رود، بدون اینکه به نتیجه ای برسد که برای آن خلق شده است.
«وهب لی جرمی فیه یا إله العالمین»
انسان سالک وقتی از غفلت و بی خبری دور شد متوجه می شود که برای رسیدن به مقصد و مقصود نیاز به یک شستشوی باطنی دارد و آن پاک شدن از گناهان است پس درخواست بخشش می کند.
«واعف عنی یا عافیا عن المجرمین»
سوره آل عمران آیه ۱۳۵ می فرماید: والذین إذا فعلوا فاحشة أو ظلموا أنفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم ومن یغفر الذنوب إلا الله (و آنان که چون کار زشتی مرتکب شوند یا بر خود ستم ورزند، خدا را یاد کنند و برای گناهانشان آمرزش خواهند؛ و چه کسی جز خدا گناهان را می آمرزد؟)
انسان نیاز به طهارت و پاکی باطن دارد و این پاکی یا از گناه است یا از ظلم به خویش است.
بر خویشتن ظلم کرده اند که چرا درون را از رذائل پاک نکردند، چرا درون را به فضائل آراسته ننموده اند، چرا نور خدا در وجودشان جلوه گر نیست.
بنابراین هم از ارتکاب معاصی طلب بخشش باید کرد و هم از ظلم بر خویش و این با دو عبارت از خداوند خواسته شده است: «یا إله العالمین و یا عافیا عن المجرمین».
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «دعای روز اول ماه مبارک رمضان + اوقات شرعی» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.