سالانه ۷۰۰ هزار نفر به دلیل مقاومت آنتی بیوتیکی جان خود را از دست می دهند. متاسفانه جمعیت رو به رشد جهانی، مقاومت فزاینده ای در برابر درمان های آنتی بیوتیکی ایجاد می کند و این تهدیدی است که با بودجه ناکافی مواجه شده است، زیرا انگیزه های تجاری برای توسعه آنتی بیوتیک های جدید کاهش یافته است.

به نقل از تی ان،یک مطالعه جدید که توسط محققان بیمارستان زنان بریگام انجام شده، به این مشکل رو به رشد در توسعه آنتی بیوتیک ها با استفاده از یک رویکرد جدید پرداخته است و روش آنها ساختن یک پلتفرم قوی و برنامه کامپیوتری از آنتی بیوتیک ها و شناسایی یک آنتی بیوتیک موثر برای استفاده هدفمند در ماتریکس «سیمان استخوانی» است.

سیمان استخوانی (bone cement) ترکیبی شیمیایی است که در بدن انسان به منظور اتصال استخوان ها یا مفصل های مصنوعی به یکدیگر استفاده می شود. این ترکیبات که عموما از جنس سرامیک ها و پلیمرها می باشند به صورت فراوان در عمل های ارتوپدی و استئوتومی(Osteotomy) کاربرد دارند. این رویکرد به طور بالقوه می تواند برای درمان عفونت های استخوانی(یک عارضه رایج پس از اعمال جراحی ارتوپدی) استفاده شود.

در این گونه عمل ها مفصل یا استخوان معیوب را برداشته و با اندام جدید جایگزین می کنند، حین جایگزین کردن استخوان یا مفصل در آن حفره هایی ایجاد می کنند که سیمان را درون آن می ریزند و این سیمان بعد از مدتی مانند چسب سفت شده و باعث جوش خوردن کامل استخوان ها به هم می شود.

دکتر«هائه لین جانگ»(Hae Lin Jang) مدیر مرکز درمانی مهندسی بیمارستان زنان بریگام و محقق اصلی این مطالعه گفت: در حال حاضر، سازمان غذا و دارو(FDA) فقط سیمان های استخوانی مملو از آنتی بیوتیک هایی را تأیید کرده است که در اصل برای بافت استخوان ساخته نشده اند. علاوه بر اینکه این مواد مختص بافت استخوانی نیست، مقاومتی در برابر این آنتی بیوتیک ها پدیدار شده است و ما باید نسل جدیدی از آنتی بیوتیک ها را ایجاد کنیم که برای رفع این نیاز نوظهور بهینه شده باشند.