یک پژوهشگر مسائل بین الملل می گوید: با آمدن بایدن و شروع عصر تصمیم سازی و تصمیم گیری جمعی در آمریکا، بی شک فرصتی طلایی در باب تشریح خواسته های مشروع ایران در بستر برجام و البته با بازگشت ایالات متحده به نهادها و تصمیم سازی جمعی مستتر است که نادیده گرفتن آن می تواند به بار کردن هزینه های نامرتبط دیگر بر دوش دولت و ملت ایران منجر شود.

به گزارش ایسنا، حمیدرضا اکبرپور، دکترای حقوق بین الملل عمومی و پژوهشگر مهمان پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه در یادداشتی با عنوان «دوره انتقالی تصمیم سازی در نظام سیاسی ایالات متحده» نوشته است: دوران ترامپ را باید از استثناهای زمامداری در حیات سیاسی ایالات متحده به ویژه پس از جنگ جهانی دوم دانست که به طور عملی، مدیریت جهانی و نقش ابرقدرتی از بریتانیا به ایالات متحده منتقل شد. این وضعیت نوپدید و قاعدتا واکنش هایی که ابرقدرت جدید باید به موقعیت های متنوع و متعدد پیشرو می داد، نقش نهادها و گروه های تصمیم ساز را در ابرقدرت جدید یعنی ایالات متحده آمریکا، بیش از پیش تثبیت و در امتداد آن توسعه داد.

اما دوران ترامپ به یکباره به مانند بسیاری از زمینه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، تصمیم سازی در آمریکا را از یک حرکت جمعی و نهادی به یک کنش فردی تقلیل داد. سیاست های یکجانبه در سطح ملی و بین المللی در همین راستا بود. خروج از بسیاری از سازمان های بین المللی تاثیرگذار هم در راستای فرار از تصمیم سازی چندجانبه بود.

با آمدن بایدن و شروع دوران ریاست جمهوری او، به نظر می رسد دوران یکجانبه گرایی در سطح ملی و بین المللی فروکش کند. با توجه به اشاراتی که از افراد و نهادهای حزبی نزدیک به بایدن صادر می شود، می توان قریب به یقین گفت که دوران طلایی تصمیم سازی و حتی تصمیم گیری جمعی در بعد ملی و بین المللی در ایالات متحده آغاز خواهد شد. کهولت سن بایدن، دامنه وسیع حامیان بایدن از جمهوری خواهان میانهرو تا چپ های دموکرات های و تیم فراجنسیتی و فرانژادی بایدن از مهم ترین محرک هایی است که به نظر می رسد دوره انتقال تصمیم سازی فردی را به تصمیم سازی جمعی و نهادی تسریع کند.

با توجه به اهمیتی که در فرایند تصمیم سازی جمعی به نهادهای بین المللی و البته ماحصل توافقات جمعی داده می شود که در قالب معاهده، کنوانسیون، موافقت نامه، توافق و … منعقد و نشر می یابد، ایران می تواند با داشته های خود نقشی اساسی را ایفا کند و در بستر برجام که چارچوبی معلق اما هنوز موجه در بعد بین المللی است به بیان و مطالبه خواستههای مشروع متعلق به خویش در برجام بپردازد. بی شک فرصتی طلایی در باب تشریح خواسته های مشروع ایران در بستر برجام و البته با بازگشت ایالات متحده به نهادها و تصمیم سازی جمعی مستتر است که نادیده گرفتن آن می تواند به بار کردن هزینه های نامرتبط دیگر بر دوش دولت و ملت ایران منجر شود.

انتهای پیام