علی اکبر دهخدا در یادداشت های پراکنده خود برای مقدمه لغت نامه می نویسد: آن چه خواننده این کتاب می بیند، تنها نتیجه یک عمر نیست، بلکه نتیجه بسی عمرهاست.

به گزارش ایسنا، گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی همزمان با سالروز درگذشت علی اکبر دهخدا بخشی از یادداشت های پراکنده او بر مقدمه لغت نامه اش را به اشتراک گذاشته که چنین است: «نخست دانسته های خویش را از لغت گرد کردم و شواهدی را که از بر داشتم بدان ملحق ساختم و آن گاه که گمان بردم محفوظات من به پایان آمده است، به خواندن کتب نظم و نثر فارسی و عربی از ادب و علم پرداختم، و چون فراهم ساختن مجموع لغات متداول محاورتی و کتبی می خواستم، چنان که نظم و نثر خواص نویسندگان و شعرای دسترس را خواندم، از منظوم و منثور عامیانه و مبتذل نیز چشم نپوشیدم؛ یعنی، بدان سان که شاهنامه فردوسی و ترجمه طبری بلعمی و تاریخ ابوالفضل بیهقی را مطالعه کردم، شبیه نامه تکیه ها و چهل طوطی و حسین کرد را نیز دیدم و شواهد و امثال جمله آن ها بیرون کردم و این کار فحص و تتبع کتب بیش از بیست و اند سال بکشید، پیوسته و بی هیچ فصل و قطعی، حتی نوروز و عیدین و عاشورا، بیرون از بیماری صعب چندروزه و دو روز هنگام رحلت مادرم رحمة الله علیها که این شغل تعطیل شد … در این کار بودم … .

پس آن چه خواننده این کتاب می بیند، تنها نتیجه یک عمر نیست، بلکه نتیجه بسی عمرهاست.»

انتهای پیام