به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم ، اصطلاح عادی سازی روابط برای اولین بار در فرهنگ لغت رژیم صهیونیستی و با هدف ادغام شخصیت های ناهنجار یهودی مانند کلاهبرداران و روسپیگرها و .. با جوامع یهودی در سراسر جهان مطرح شد.

با تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی در فلسطین،و پس از امضای توافق شوم «کمپ دیوید» میان انور سادات رئیس جمهور وقت مصر و مناخیم بگین، نخست وزیر وقت اسرائیل در تاریخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۷۸اصطلاح عادی سازی بار دیگر مطرح شد. رژیم اشغالگر صهیونیستی از بدو تأسیس تاکنون از طریق سناریوهای مختلف به دنبال عادی سازی روابط با کشورهای عربی بوده است. در کنار آن رژیم های خودکامه عربی و حتی برخی کشورهای بزرگ و حامی اسرائیل اقدامات مختلفی برای تحقیر و به زانو درآوردن مردم کشورهای عربی و اسلامی انجام دادند. آنها برای تحمیل برنامه ها و دستورات ننگین و موجه ساختن راهکارهای سیاسی خود به همه نوع ذلت و جنایتی متوسل شدند. هدف اصلی رژیم صهیونیستی این بود که مردم را به دست کشیدن از اعتقادات، میهن پرستی، اخلاق و ارزش های خود وادار کند. رژیم های عربی نیز در این میان برای مجبور کردن مردم به تبعیت از راهبردها و سیاست های ننگین و خبیثانه اربابان خود تلاش می کردند.

بعد از توافق اسرائیل با مصر،این قرارداد از سوی تمامی کشور های اسلامی و عربی محکوم شد و بسیاری از این کشورها، روابط سیاسی خود را با مصر قطع کردند.

در آن زمان برای اعراب مشخص نبود که کشورهای عربی عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر را مبارک می دانند و به آن اهتمام می ورزند تا این که در تاریخ ۱۰/۰۸/۱۹۷۸ سفارت آمریکا در عربستان یک تلگراف برای وزارت خارجه ایالات متحده ارسال کرد که در آن نوشته شده بود وزیرخارجه سعودی در دیدار با «جان سی وست» سفیر وقت آمریکا و «آلفرد آتترون» ، معاون وزیر امور خارجه آمریکا در آن زمان اعلام کرده که عربستان از این قبیل مذاکرات و روندهای سازش با صهیونیست ها از جمله کنفرانس صلح مادرید، امضای توافق صلح با کشور اردن و تاسیس دفاتر بازرگانی اسرائیل در برخی کشورهای عربی و توافق نامه اسلو حمایت می کند.

این اقدامات شوک بزرگی به افکار عمومی عربی و به ویژه پس از عدم تعهد رژیم صهیونیستی به اجرای بندهای توافقات مذکور و ادامه شهرک سازی در مناطق فلسطینی، وارد کرد.

در نتیجه شکست کشورهای عربی در توافق با رژیم صهیونیستی، حاکمان این کشورها به منظور کنترل خشم و سرکوب شورش های مردم خود به فکر استفاده از روش های دیگر افتادند که ذهنشان به سمت عادی سازی روابط با صهیونیست ها رفت.

در ابتدا عادی سازی روابط میان حاکمان عرب و اسرائیل از زمان جنگ ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۳ بسیار پنهانی بود و پس از آن نیز توافق نامه هایی موسوم به «صلح» با مصر امضا شد. پس از آن نیز توافق صلح با اردن و بعد کنفرانس صلح مادرید و سپس توافق های اسلو گام های بعدی در زمینه عادی سازی روابط اعراب با رژیم اشغالگر صهیونیستی بود. تل آویو با برگزاری کنفرانس های مشترک و تشویق به همکاری رسانه ای و تجاری به منظور آماده سازی خلیج فارس برای توافق با صهیونیستیها با هدف نابودی حقوق ملت فلسطین این روابط راگسترش داد.

برای اینکه مردمان کشورهای عربی رویای صهیونیست ها را بپذیرند، رژیم صهیونیستی باید محله به مرحله نقشه خود را اجرا می کرد. بنابراین اقدام به شعله ور کردن آتش درگیری های فرقه ای و مذهبی در کشورهای عربی کرد تا آنها تاریخ و تمدن خود را فراموش کرده و این ملت ها باور کنند ضعف و ناتوانی آنها واقعیتی انکارناپذیر بوده و فرصتی برای مقاومت ندارند. رژیم جعلی اسرائیل تلاش کرد تا این فکر را به اعراب تحمیل کند که تنها راه آنها برای تشکیل یک جامعه مدرن و داشتن یک آینده جدید پایان دادن به قطع روابط با صهیونیست هاست.

بنابراین رابطه اسرائیل با کشورهای عربی از مرحله پنهانی به آشکار رسید که در ابتدا بدون ایجاد روابط رسمی دیپلماتیک بود.

مراحل عادی سازی روابط رژیم های عربی با رژیم صهیونیستی به شکل زیر است:

-همکاری میان رژیم صهیونیستی و دولت های عربی حوزه خلیج فارس جهت استفاده از رسانه های آنها برای ترویج عادی سازی با اسرائیل از طریق دعوت کردن از شخصیت های صهیونیستی در برنامه هایشان.

-ترویج عادی سازی با صهیونیست ها از طریق مراکز مطالعاتی و تحقیقاتی عربی.

- مشارکت وزیر حمل و نقل اسرائیل در همایش اتحادیه بین المللی حمل و نقل زمینی در عمان و ارائه پروژه ای برای ساخت خط ریلی که فلسطین اشغالی را از طریق بندر حیفا به کشورهای خلیج فارس مرتبط می کند.

- سفر چندباره رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی به امارات و توافق با این کشور جهت انعقاد توافق های تسلیحاتی.

-سفر وزیر ارتباطات اسرائیل به دبی ، برای شرکت در یک کنفرانس بین المللی در زمینه امنیت اطلاعاتی.

- استقبال از وزیر فرهنگ و ورزش رژیم صهیونیستی در ابوظبی برای شرکت در مسابقات قهرمانی جودو و شنیده شدن سرود ملی رژیم اسرائیل و بازدید وی از مسجد شیخ زاید.

-استقبال قطر از یک هیئت ورزشی اسرائیلی.

-اعلامیه نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی پس از بازگشت از کنفرانس ورشو در سال ۲۰۱۹ مبنی بر بازدید از ۴ کشور عربی و حضور نمایندگان ۹ کشور عربی در کنفرانس مذکور.

- ایجاد غرفه صهیونیستی در نمایشگاه اکسپو ۲۰۲۰ دبی.

-صدور مجور رسمی برای سفر صهیونیست ها به عربستان سعودی.

-دریافت ۳ فروند هواپیمای بدون سرنشین ساخت رژیم صهیونیستی از سوی مراکش ضمن معامله ۴۹ میلیون دلاری تل آویو و رباط که این هواپیماها برای جاسوسی در مناطق صحرای غربی خریداری شدند.

-مشارکت دبیرکل اتحادیه جهانی مسلمانان در مراسم موسوم به «هولوکاست» و تغییر موضع رژیم های عربی در قبال یهودیان که بسیار مورد توجه «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی قرار گرفت.

-دیدار «عبدالفتاح البرهان» رئیس شورای حاکمیتی سودا با نخست وزیر رژیم صهیونیستی و صدور مجوز برای پرواز هواپیماهای رژیم اشغالگر از آسمان این کشور.

-پیوستن«مهدی شوکر» دوچرخه سوار مراکشی به یک تیم دوچرخه سواری اسرائیلی.

-سفر «احمد بن سلیم» رئیس بورس الماس دبی ، به اراضی اشغالی برای شرکت در فعالیت های هفته جهانی الماس در تل آویو.

-سفر برخی خانواده های شیوخ عربی به سرزمین های اشغالی.

-اظهارات «محمد بن سلمان» ولیعهد سعودی به مجله آمریکایی «آتلانتیک» مبنی بر عدم وجود هیچگونه اعتراض مذهبی به رژیم اسرائیل و بیان این ادعا که صهیونیست ها در کنار فلسطینیان هم زیستی مسالمت آمیزی داشته و منافع خود را با آنها تقسیم می کنند.

- مشارکت سفرای عمان و امارات و بحرین در مراسم رونمایی از طرح موسوم به «معامله قرن».

- درخواست وزارت خارجه امارات از فلسطینی ها برای پذیرش معامله قرن و انتشار مقاله ای در توییتر با این عنوان که فلسطینی ها هربار گفتند نه ضرر کردند.

به این ترتیب در سایه عدم وجود هیچگونه استراتژی و چشم انداز برای کشورهای عربی مسیر عادی سازی با رژیم اشغالگر هموار شد تا اینکه به طرح شوم معامله قرن که هدف آن پایان دادن به مسئله فلسطین و نقض کامل حقوق ملت آن است انجامید. پس از آن رژیم های عربی با این توهم که عادی سازی با صهیونیست ها آنها را در برابر هرگونه تهدید داخلی و خارجی محافظت کرده و حاکمیت اعراب را تداوم می بخشد به عادی سازی با اشغالگران روی آوردند؛ غافل از اینکه این روند با نابودی امنیت ملی اعراب و پروژه های توسعه اقتصادی و سیاسی آنها در کنار تبدیل رویای بازار مشترک عربی به واقعیت خاورمیانه در خدمت منافع اقتصادی و سیاسی اسرائیل-همان هدفی که صهیونیست ها از زمان آغاز اشغالگری خود در فلسطین به دنبال آن بودند، رژیم های عربی را از عرش به فرش می کشاند.

دستاورد ونتیجه این اقدامات کشورهای عربی و سماجت آنها در عادی سازی با رژیم اشغالگر قدس، تولد طرح شوم آمریکایی-صهیونیستی «معامله قرن» بود که «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری ایالات متحده از آن رونمایی کرد.

منبع: پایگاه خبری المیادین

انتهای پیام/