حجت الاسلام سیدعلی حسینی، کارشناس صحیفه سجادیه در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم در شرح برخی فرازهای صحیفه گفت: فرازهایی از ادعیه صحیفه نموداری از ضرورت نصب امام را نشان می دهند. امام سجاد علیه السلام در دعای ۴۷ معروف به دعای عرفه می فرماید «اللهم إنک أیدت دینک فی کل أوان بإمام أقمته علما لعبادک و منارا فی بلادک بعد أن وصلت حبله بحبلک و جعلته الذریعة إلی رضوانک»؛ یعنی بار خدایا تو دین خود (اسلام) را در هر زمان و روزگاری به وسیله امام و پیشوایی (یکی از ائمه معصومین(ع)) که او را برای بندگانت علامت و در شهرهایت نشانه (راه حق) بر پا داشته ای، تأیید و کمک کرده ای پس از آنکه پیمان (دوستی) آن امام را به پیمان (به دوستی) خود پیوسته و او را سبب خوشنودی (افاضه رحمت) خویش کرده ای.

وی افزود: بر اساس این فراز، امام در جامعه باید واسطه حبل الهی با مردم و واجب الطالعه باشد. چنین امامی باید معصوم باشد؛ اولا خدا او را علما لعبادک قرار داد؛ معلوم است که پرچم عبادت دست اوست و امام چراغ هدایت الهی برای تمام بلاد و او وسیله رسیدن به رضوان الهی است. اگر این امام، معصوم نباشد، چه اعتمادی است که در اطاعت او به مقام رضوان الهی برسیم و اگر جایی پیدا کنیم که ایشان اهل معصیت است، آیا اطاعت از معصیت او واجب می شود؟ قضاوت این امر برای عقلا کفایت می کند.

حجت الاسلام حسینی ادامه داد: خداوند در قرآن می فرماید «یا أیها الذین آمنوا أطیعوا الله و أطیعوا الرسول و أولی الأمر منکم»؛ بر این اساس، ما از امامی که طبق صریح قرآن ولایت او همان ولایت الهی است، باید اطاعت کنیم و اطاعت از او بر ما واجب است. اگر اینچنین امامی معصوم نباشد، چرا باید اطاعت او را پذیرفت؟ اما کسی که تحت ولایت امام از جانب خداوند برود، سرنوشت او بهشت است. امیرالمومنین فرمود با من دست بدهید تا شما را به بهشت ببرم. اگر امامی معصوم نباشد، چه تضمینی برای بهشت است؟

انتهای پیام/