به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اینکه تو را دوست دارم و خوبان و خوبی ها را دوست ندارم، برایم سؤال شده است، اینکه آلودگی به گناه و معصیت برایم سهل شده و لذتبخش گیجم کرده است، اینکه تو را فریاد می زنم و تو را یاری گر خود می دانم و باز به سمت بدی ها و نافرمانی ها می روم، حیرانم کرده است.

اینکه در این ماه عزیز، پر نور و رحمت، دهان از آب و غذا برگیریم و چشم بر گناه و زبان از عصیان و عمل از حرام برنگیریم، ملتهبم کرده است، کامم خشکیده و جانم خشکیده تر، دریغ از قطره آبی از این دریای بی کران لطف و رحمت که جانم را تر و قلبم را احیا کند و صد افسوس بر این شوره زار دل که باران بهاری هم در او اثر نکند.

باران که در لطافت طبعش حلال نیست

در دشت لاله روید و در شوره زار خس

اما تو دعوتم کرده ای و امیدم بخشیده ای، تو فرموده ای که به فکر شوره زار دلم باشیم؛ شوره زاری که فقط یک دانه در آن می شکفد و تنها یک دانه سر بر می آورد و می روید

در شوره زار، تخم ندامت ثمر دهد

و من پشیمان و نادم از ترک احسان و انجام گناه و می ترسم از عذاب، خشم و آتشت

دارم امید عاطفتی از جناب دوست

کردم جنایتی و امیدم به عفو اوست

پس تو را در این روز یازدهم ماه مهربانت اینطور می خوانم:

«اللهم حبب الی فیه الاحسان وکره الی فیه الفسوق والعصیان وحرم علی فیه السخط والنیران بعونک یا غیاث المستغیثین؛ خدایا در این ماه نیکی را پسندیده من گردان، و نادرستی ها و نافرمانی ها را مورد کراهت من قرار ده، و خشم و آتش برافروخته را بر من حرام گردان، به یاری ات ای فریادرس دادخواهان.»

* حجت الاسلام احمد صادقی، استاد حوزه و دانشگاه

انتهای پیام/