بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند رحمتگر مهربان

1. نظریات و رهنمودهای آیات اول تا پنجم سوره نباء کتاب قرآن در عبارتهایِ" عَمَّ يَتَسَاءَلُونَ ﴿۱﴾ درباره چه چیز از یکدیگر می پرسند؟ (1) عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿۲﴾ از آن خبر بزرگ [قیامت کبری] (۲) الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿۳﴾ که همواره درباره آن با یکدیگر اختلاف دارند [که واقع می شود یا نه؟] (۳ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿۴﴾ نه چنین است [که می پندارند] به زودی [به حتمی بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. (۴) ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿۵﴾ باز هم نه چنین است [که می پندارند] به زودی [به حتمی بودن وقوع آن] آگاه خواهند شد. (۵ )، دلالت دارد بر اینکه: 1- انسانها در رابطه با واقعۀ بزرگ قیامت از هم پرسش می نمودند و یا پرسش می نمایند. 2- انسانها در مورد واقع شدن و نشدن واقعۀ عظیم قیامت با هم اختلاف نظر داشته اند و یا دارند؟ 3- از نظر خداوند زمان وقوع قیامت، نزدیک اعلام شده است، (بطوری که بعضی بعد از بلند شدن از قبر احساس می کنند فقط نیم روز در قبر به سر بده اند.) 4- از نظر خداوند و کتاب آسمانی قرآن واقعۀ قیامت به وقوع خواهد پیوست. ( قیامت به معنی جمع شدن انسانها بعد از مرگ برای پاسخگوئی اعمالشان بر اساس معیارهای دین خداوند که در این زمان دین اسلام، که دین خاتم الانبیاء و خاتم المرسلین حضرت محمد سلام الله علیه می باشد، که همان دین دوازده امام معصوم حضرت علی و حضرت امام حسن و حضرت امام حسین و حضرت سجاد و حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادق و حضرت امام موسی کاظم و حضرت امام رضا و حضرت امام محمد جواد و حضرت امام علی النقی و حضرت امام حسن سراج و حضرت امام مهدی محمد بن حسن سراج " عسکری" قائم آل محمد سلام الله علیهم و مادرشان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می باشد. ) 5- آیات اول تا پنجم سوره نباء در رابطه با معاد و قیامت است که از اصول و مبانی اعتقادی اسلام می باشد.
2. نظریات و رهنمودهای آیات ششم تا شانزدهم سوره نباء کتاب قرآن در عبارتهایِ" أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿۶﴾ آیا ما زمین را مهد آسایش خلق نگردانیدیم؟ (۶ وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿۷﴾ و کوهها را عماد و نگهبان آن نساختیم؟ (۷ وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿۸﴾ و شما را جفت (زن و مرد) آفریدیم. (۸ وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿۹﴾ و خواب را برای شما مایه ( قوام حیات و ) استراحت قرار دادیم. (۹ وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿۱۰﴾ و (پرده سیاه) شب را ساتر (احوال خلق) گردانیدیم. (۱۰ وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿۱۱﴾ و روز روشن را برای تحصیل معاش آنان مقرر داشتیم. (۱۱ وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿۱۲﴾ و بر فراز شما هفت آسمان محکم بنا کردیم. (۱۲ وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿۱۳﴾ و چراغی (چون خورشید) رخشان بر افروختیم. (۱۳ وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿۱۴﴾ و از فشار و تراکم ابرها آب باران فرو ریختیم. (۱۴ لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿۱۵﴾ تا بدان آب، دانه و گیاه رویانیم. (۱۵ وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿۱۶﴾ و باغهای پر درخت (و انواع میوه ها) پدید آوریم. (۱۶)"، دلالت دارد بر اینکه 1- خداوند به دلیل اینکه برای انسانها نعمتهای زیادی آفریده است، به صورت پرسش نعمتهای خود را یادآوری می نماید تا انسانها بدانند که خالق یکتای بی همتا آفریننده آسمانها و زمینها و جهان و هستی می باشد و حق دارد که از انسانها بخواهد طبق صراط مستقیم دینِ خالق هستی بخش، عمل نمایند. خداوند قیامتی به پا می نماید تا ببیند هر کس مرتبه اش چیست و چه اندازه بر اساس معیارهای صراط مستقیم دینش عمل نموده است و به همین سبب قیامت را به پا می نمایند تا براساس میزان عمل به دستورات و رهنمودها خالقِ انسانها و حجتهای معصوم خداوند مجوز ورود به بهشت و جهنم را صادر نماید، بدین معنی که اگر انسانها خوب رفتار نموده اند به بهشت می روند و اگر بد رفتار نموده اند و مورد شفاعت هم قرار نمی گیرند به جهنم می روند. 4- از جمله نعمتهای خداوند عبارت است از: 1- خداوند زمین را مهد آسایش خلایق قرار داده است. 2- خداوند کوهها را عماد و نگهبان زمین قرار داده است. 3- خداوند انسانها ( و مخلوقات ) را زوج ( مؤنث و مذکّر)، آفریده است. 4- خداوند خواب را برای انسانها مایۀ ( قوام حیات و ) استراحت قرار داده است. 5- خداوند شب را که مردم می خواهند بخوابند را تاریک قرار داده است تا برای وقت استراحت پوشش دهی نموده باشد. 6- خداوند روز را برای تحصیل و کسب علم و معرفت و معیشت زندگی قرار داده است. 7- خداوند بر فراز زمین هفت آسمان محکم برافراشته است. 8- خداوند خورشید را چون چراغی درخشان قرار داده است. 9- خداوند از انسجام و تراکم ابرها آنها را برای بارندگی تاثیرآفرین قرار داده است و بارش باران را، ممکن نموده است.10- خداوند بوسیله آبِ باران از دانه ها گیاه رویانده است. 11- خداوند باغهای پر دانه و درخت و انواع میوهها پدید آورده است.

5- موضوع آیات ششم تا پانزدهم قرآن در رابطه با مخلوقات و خلقتها و نعمتهای خداوند و فلسفه آفرینش خلقت می باشد.

3. نظریات و رهنمودهای آیات هفدهم تا بیستم سوره نباء کتاب قرآن در عبارتهایِ" إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿۱۷﴾ همانا روز فصل (یعنی روز قیامت که در آن فصل خصومتها شود) وعده گاه خلق است. (۱۷)، يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿۱۸﴾ آن روزی که در صور بدمند (تا مردگان زنده شوند) و فوج فوج (به محشر) در آیید. (۱۸ وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿۱۹﴾ و درهای آسمان به ابواب مختلف گشوده شود (تا هر فوجی از دری شتابند). (۱۹ وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿۲۰﴾ و کوهها را به گردش آرند تا به مانند سراب گردد."، دلالت دارد بر اینکه 1- آیه هفدهم سوره نباء کتاب قرآن در عبارت" إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿۱۷﴾ همانا روز فصل وعده گاه خلق است. (۱۷ "، گواه نظریه فوق است که یک روز یا یک بخش از مراحل زندگی انسانها به وعده گاه قیامت و معاد برای پاسخگوئی اعمال انسانها و مخلوقات بر اساس معیار صراط مستقیم دینِ خداوند و حجتهای معصوم خداوند می باشد. 2- از جمله علائم و نشانه های شروع روز قیامت عبارت است از: 1- در صور بدمند (تا انسانها مطلع شوند و مردگان زنده شوند و همه جمع شوند) و فوج فوج (به محشر) در آیند. 2- درهای آسمان به ابواب مختلف گشوده شود (تا هر فوجی از دری وارد شود). 3- کوهها به گردش آید تا به مانند سراب گردد. 4- آیات هفدهم تا بیستم سوره نباء در رابطه با علائم و حوادث و اتفاقات روز قیامت و برپائی رستاخیز انسانها می باشد، و آیات فوق در رابطه با قیامت از اصول اعتقادی اسلام است.
4. نظریات و رهنمودهای آیات بیست و یکم تا سی ام سوره نباء کتاب قرآن در عبارتهایِ إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿۲۱﴾ همانا دوزخ کمینگاه (کافران و بد کاران) است. (۲۱ لِلطَّاغِينَ مَآبًا ﴿۲۲﴾ آن دوزخ جایگاه مردم سرکش ستمکار است. (۲۲ لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿۲۳﴾ که در آن قرنها بمانند (و عذاب کشند). (۲۳ لَا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿۲۴﴾ هرگز در آنجا هیچ هوای خنک و شراب (طهور) نیاشامند. (۲۴ إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿۲۵﴾ مگر آبی پلید و سوزان که حمیم و غسّاق جهنم است به آنها دهند. (۲۵ جَزَاءً وِفَاقًا ﴿۲۶﴾ کیفری که با اعمال آنها موافق است. (۲۶ إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿۲۷﴾ زیرا آنها به حقیقت امید به روز حساب نداشتند. (۲۷ وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿۲۸﴾ و آیات ما را سخت تکذیب کردند. (۲۸) وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿۲۹﴾ و حال آنکه حساب هر چیزی را ما در کتابی (به احصاء و شماره) رقم کرده ایم. (۲۹ فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿۳۰﴾ پس بچشید (کیفر تکذیب و بدکاری را) که هرگز بر شما چیزی جز رنج و عذاب دوزخ نیفزاییم. (۳۰)، دلالت دارد بر اینکه 1- در قیامت دوزخ نتیجه کار انسانهای ظالم و جاهل و رُشد نیافته و رذیلت پیشه و کافر و مُشرک و منافقِ بدکاریست که به نظریات و رهنمودها و انتظارات صراط مستقیمِ دینِ خداوند اهمیّت ندادند و عمل ننمودند. 2- دوزخ در حکم کمینگاه ستمکاران و بدکاران می باشد. 3- دوزخ دارای مشخصات و ویژگیها و نشانه های فوق می باشد: 1- در دوزخ ستمکاران و بدکاران قرنها زندگی می نمایند. 2- هرگز در آنجا هیچ هوای خنک و شراب (طهور) نیاشامند، مگر آبی پلید و سوزان که حمیم و غسّاق جهنم است به آنها دهند،کیفری که با اعمال آنها موافق است. و به آنها گویند پس بچشید (کیفر تکذیب و بدکاری را) که هرگز بر شما چیزی جز رنج و عذاب دوزخ نیفزاییم.

3- علت گرفتار شدن به دوزخ عبارت است از: 1- انسانهائی که جهنمی می شوند به دلیل آنست که به حقیقت، امید به روز حساب و قیامت بر اساس معیاهای دین اسلام نداشتند. 2- انسانهائی که جهنمی می شوند به دلیل آنست که به آیات خداوند را سخت تکذیب کردند و حال آنکه حساب هر چیزی را خداوند در کتابی (به احصاء و شماره) رقم کرده است. 3- بعضی انسانها بر اثر تکذیب آیات خداوند که بر اثر جهل و نا آگاهی و نادانی و رذالت و رُشد نیافتگی به تعالی صراط مستقیم دینِ خداوند و حجتهای معصومش ایجاد می شود، متاسفانه باید عذاب دوزخ را بچشند.

5. موضوع آیات بیستم تا سی ام سوره نباء در رابطه با قیامت و علل و ویژگیها و نشانه های دوزخ می باشد و از آیات هُشدار و انذار و پیشگیرانه از جهنمی شدن است. 6- خداوند به دلیل دوستدار انسان بودن با نزول آیات انذار با آگاهی بخشی، اراده نموده است که انسانها را از جهنمی شدن بازدارد تا نیّات و گفتار و اعمال و نظریاتشان را مطابق با صراط مستقیم دینِ خداوند و حجتهای معصوم خداوند سلام الله علیهم میزان نمایند. 7- موضوع آیات بیستم و سی ام سوره نباء در رابطه با اصل معاد و قیامت از اصول و مبانی اعتقادی دینِ اسلام می باشد.

6. نظریات و رهنمودهای آیات سی و یکم تا سی و ششم سوره نباء کتاب قرآن در عبارتهایِ" إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿۳۱﴾ متقیان را در آن جهان مقام گشایش و هر گونه آسایش است. (۳۱) حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿۳۲﴾ باغها و تاکستانهاست. (۳۲) وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿۳۳﴾ و دختران زیبای دلربا که همه در خوبی و جوانی مانند یکدیگرند. (۳۳ وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿۳۴﴾ و جامهای پر از شراب (طهور و انواع نوشابه های شیرین و خوش). (۳۴) لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿۳۵﴾ هرگز در آنجا سخن بیهوده و دروغ نشنوند. (۳۵ جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿۳۶﴾ این (نعمتهای ابدی) مزدی به عطاء و حساب پروردگار توست. (۳۶)"، دلالت دارد بر اینکه آیات سی و یکم تا سی و ششم سوره نباء در کتاب قرآن گواه نظریات فوق می باشد: 1- وضعیت متقیان را در آن جهان مقام گشایش و هر گونه آسایش است. 2- بهشت محل زندگی برای متقیان است ( متقیان آنها هستند که به رضایتمندی صراطِ مستقیمِ دینِ خداوند، خالقِ یکتایِ بی همتا و چهارده معصوم ، به تقوا ی الهی رفتار نموده اند. )، دارای ویژگیهای فوق می باشد: 1- بهشتیان در بهشت دارای مقام گشایش در کارهایشان می باشند. 2- بهشتیان در بهشت دارای هر گونه آسایش می باشند. 3- بهشت دارای باغها و تاکستانها می باشد. 4- بهشت دارای دختران زیبای دلربا که همه در خوبی و جوانی مانند یکدیگرند، می باشد. 5- بهشت دارای جامهای پر از شراب (طهور و انواع نوشابه های شیرین و خوش)، می باشد. 6- بهشتیان در بهشت هرگز سخن بیهوده و دروغ نشنوند. 7- بهشت عطاء و پاداش خداوند در ازای محاسبهِ بندگیِ خداوند نمودن و اطاعت از صراط مستقیم دین خداوند و چهارده معصوم سلام الله علیه می باشد، این (نعمتهای ابدی) مزدی به عطاء و حساب پروردگار خالق نیکوی مخلوقات است. 8- موضوع آیات سی و یکم تا سی و ششم سوره نباء در رابطه با موضوع بهشت پاداش انسانهای متقی و ویژگیهای بهشت می باشد و از نظر اصول و مبانی اعتقادی در رابطه با معاد و قیامت است و از آیات بشارت و ترغیب کننده اعمال و نیّات و گفتار و کردار انسانها به رضایتمندی خداوند و حجتهای معصوم خداوند سلام الله علیهم می باشد.

7. نظریات و رهنمودهای آیات سی و هفتم تا سی و هشتم سوره نباء کتاب قرآن در عبارتهایِ" رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿۳۷﴾ خدایی که آسمانها و زمین و همه مخلوقاتی که در بین آسمان و زمین است بیافریده همان خدای مهربان که (در عین مهربانی) کسی (از قهر و سطوتش) با او به گفتگو نتواند لب گشود. (۳۷ يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿۳۸﴾ روزی که آن فرشته بزرگ روح القدس با همه فرشتگان صف زده و به نظم برخیزند و هیچ کس سخن نگوید جز آن کسی که خدای مهربانش به سخن اذن دهد و او سخن به صواب گوید (و به اذن خدا شفاعت گنهکاران کند). (۳۸ ) دلالت دارد بر اینکه آیه سی و هفتم سوره نباء در عبارت" رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿۳۷﴾ خدایی که آسمانها و زمین و همه مخلوقاتی که در بین آسمان و زمین است بیافریده همان خدای مهربان که (در عین مهربانی) کسی (از قهر و سطوتش) با او به گفتگو نتواند لب گشود. (۳۷ "، گواه نظریات فوق می باشد: 1- پروردگار آسمانها و زمین و هر آنچه در بین آسمانها و زمین آفریده است و هر آنچه بر روی زمین و در آسمانهاست با علم و حکمت و توانمندی بی نظیر آفریده است.2- خداوند خالق یکتای هستی بخش در عین حالی که مهربان است، در عین حال هیچ احدی قادر به آفرینش ملکی که مالکش خودش باشد نیست و نمی تواند ادعا نماید و خطابه نماید که ملکی از آفرینش، آفریننده اش من هستم. 3- انسانها باید بدانند خداوند در عین حال که مهربان است ولی گفتار و خطابه واهی و پوچ و غیر قابل قبول را نمی توان خطاب به خداوند بیان نمود و یا حتی در قیامت در محضر خداوند ادعا و عرضه داشت. ( ادعای خالقیت آسمان و زمین و ملک و آنچه ما بین آن است، فقط برای خداوند می باشد و خداوند مالک و خالق همه است و همه مملوک و مخلوق خداوند هستند.). 4- آیه سی و هشتم سوره نباء در عبارت"(۳۷ يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿۳۸﴾ روزی که آن فرشته بزرگ روح القدس با همه فرشتگان صف زده و به نظم برخیزند و هیچ کس سخن نگوید جز آن کسی که خدای مهربانش به سخن اذن دهد و او سخن به صواب گوید (و به اذن خدا شفاعت گنهکاران کند). (۳۸ )"، دارای نظریات فوق می باشد: 1- در قیامت حسابرسی به اعمال انسانها و گرفتن مجوز اعمال بر اساس معیار بودن صراط مستقیم دین اسلام می باشد و روح القدس و ملائکه در قیامت به صف می ایستند و برای انجام اوامر خداوند آمادهِ نقش آفرینی هستند. 2- همه انسانها در محضر خداوند حاضر می شوند. 3- همه حجتهای معصوم خداوند برای شفاعت مردم در محضر خداوند حاضر می شوند. 4- در قیامت وقتی که همه انسانها در محضر خداوند حاضر می شوند هرگز احدی نمی تواند مگر به صحّت و سلامت و شفاعت و تعالی سخن گوید. 5- خداوند و نیروهای دستگاهش با درایت و تدبیر و مدیریت بسیار متعالی و ادب و معرفت بی نظیر رفتار می نمایند. 6- موضوع آیات سی و هفتم و سی و هشتم سوره نباء کتاب قرآن خالق یکتای هستی بخش مخلوقات، در رابطه با چگونگی اجرای برنامه های قیامت می باشد و نشان دهنده این است که خداوند به تعالی برای حتی قیامت و برای مراحل مختلف زندگی انسانها برنامه دارد. 7- موضوع آیات سی هفتم و سی و هشتم سوره نباء کتاب قرآن از نظر اصول و مبانی اعتقادی در رابطه با معاد است و از نتیجه گیری از غایت برنامه هائیست که خداوند در استمرار برنامه های متعالی انسانها برای نجات امّتها تدبیر نموده است و دارای هیمنۀ شکوه تعالیِ توانمندی و اقتدارِ حکیمانۀ قدر الهی می باشد.

8. نظریات و رهنمودهای آیات سی و نهم و چهلم سوره نباء کتاب قرآن در عبارتهایِ" ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿۳۹﴾ چنین روز حتمی و محقق خواهد بود، پس هر که می خواهد نزد خدای خود (در آن روز) مقام و منزلتی یابد (امروز در راه ایمان و طاعت بکوشد). (۳۹ )"، إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا ﴿۴۰﴾ ما شما را از روز عذاب که نزدیک است ترسانیده و آگاه ساختیم، روزی که هر کس هر چه کرده در پیش روی خود حاضر بیند و کافر در آن روز گوید که ای کاش خاک بودم (تا چنین به آتش کفر خود نمی سوختیم). (۴۰ )،" دلالت دارد بر اینکه 1- روز قیامت حتما محقق می شود. 2- انسانها برای منزلت یافتن در روز قیامت باید در این دنیا به صراط مستقیم دین خداوند و چهارده معصوم سلام الله علیهم عمل نمایند. 3- نزول آیات قیامت برای بازدارندگی از غفلت از صراط مستقیمِ فرامین و رهنمودهای دین اسلام می باشد. قیامت دارای دو ویژگی می باشد: 1- انسانها در روز قیامت کتاب اعمال خود و آنچه که انجام داده اند را، می بینند. 2- قیامت به حق و عدل تصمیم گرفته می شود و حق است. 3- هر کس می خواهد در روز قیامت مجوز ورود به بهشت را بگیرد باید به دستورات و رهنمودهای صراط مستقیم دین خداوند عمل نماید و اگر از دستورات و رهنمودهای خداوند غفلت نماید و شرایط شفاعت چهارده معصوم سلام الله علیهم را نداشته باشد، جهنمی می شود، پس در قیامت مهلت برای نجات بسیار کم می باشد و باید در این دنیا تلاش بر ای شفاعت نمود. 4- آیات سی و نهم و چهلم سوره نباء در رابطه با معاد از اصول و مبانی اعتقادی اسلام می باشد. 5- آیات سوره نباء جنبۀ آیات بشیر و نذیر دارد و برای امر به معروف و انجام کارها بر اساس رضایتمندی خداوند و چهارده معصوم سلام الله علیهم ( که در این زمان امامت با امام دوازدهم حضرت حجه بن الحسن قائم آل محمد سلام الله علیهم است)، می باشد و آیات نذیر، آیاتِ نهی از منکر و پرهیز از انجام کارهائیست که خداوند از انجام آن راضی نیست. در واقع کارها و نیّات و گفتار و اعمال و عادات انسانها، باید بر اساس معیارهای اصول و احکام صراط مستقیم دین خداوند و چهارده معصوم سلام الله علیهم که همانا اسلام ناب محمدیست، میزان باشد. گل افشان گل محمدی