مهر | دین و اندیشه | سه شنبه، 27 آذر 1403 - 12:16

آیت الله مفتح ضمن نقدی که به تمدن غربی وارد می کند و با بیان اینکه روند مدرنیزاسیون که در جوامع غربی دنبال می شود نه تنها مشکل بشر را حل نکرده است بلکه تضادهای اجتماعی را تشدید کرده است.

به گزارش خبرنگار مهر، امروز ۲۷ آذرماه سالروز شهادت آیت الله دکتر محمد مفتح یار صدیق امام و انقلاب و منادی وحدت حوزه و دانشگاه است.
آیت الله دکتر مفتح در اختناق خطرناک رژیم شاهنشاهی چه در برنامه های علمی و پژوهشی و چه جلسات سخنرانی و تلاش های تبلیغی، اصرار و ابرام داشت که نام امام خمینی مطرح شود و در مسجد قبای تهران صریحاً و بدون هیچ گونه واهمه ای در سال های قبل از انقلاب نام آن بزرگوار را بر زبان جاری می ساخت.
به همین مناسبت خالی از لطف نیست که به بازخوانی گزارشی پیرامون دیدگاه دکتر مفتح در خصوص آزادی و عدالت بپردازیم که پیشتر در مهر ذیل عنوان عدالت و آزادی در کلام متفکران انقلاب اسلامی به قلم ریحانه فراهانی منتشر شده بود:
معمولاً در یک مقطع زمانی کوتاه کمتر پیش می آید چند چهره درخشان، پر تلاش و مؤثر فکری و اندیشه ای همزمان با یکدیگر در عرصه اجتماع به ظهور و بروز برسند، اما این استثنا در مقاطعی اتفاق افتاده است.
دهه چهل تا شصت شمسی یکی از این مقاطع استثنایی است.چهره هایی که هر کدام از آنها می توانستند دهه ها، راهبر فکر و اندیشه در کشور باشند.
یکی از این شخصیت ها، شهید آیت الله محمد مفتح بود که به عنوان شاگرد برجسته امام خمینی آشنایی نزدیکی با افکار و دیدگاه ایشان داشت.
شهید مفتح به نقش معجزه آسای حضور مردم در صحنه انقلاب اسلامی به طور کامل واقف بود و علی رغم برخی تحلیل های شبه انقلابی آن زمان که نقش قابل توجهی به حرکت های مردمی برای پیروزی انقلاب نمی دادند و با تقلید از نظریات چپ گرایانه و مارکسیستی و جنبش های انقلابی در کشورهای مختلف، به دنبال مبارزه مسلحانه و… بودند، شهید مفتح همواره برای به صحنه کشاندن مردم در برابر رژیم ستمشاهی تلاش می کرد.
محمد مفتح در سال ۱۳۰۷، در خانواده ای روحانی در همدان متولد شد.
پس از فراگیری مقدمات، راهی قم شد و در محضر بزرگانی چون امام خمینی، علامه طباطبایی و..
استفاده نموده و خود مدرسی بزرگ در حوزه گردید.
ایشان در حالی که استادی بزرگ در قم بودند، پا به عرصه دانشگاه گذاشته و تا درجه دکترا ادامه تحصیل دادند.
دکتر مفتح که توطئه استعمار در جدا نگاه داشتن دو قشر دانشگاهی و روحانی، از هم را با تمام وجود احساس کرده بود، ایجاد وحدت میان این دو قشر مهم جامعه را وجهه همت خود قرار داد و در کنار آموزش و تدریس و تربیت نیروهای جوان به مبارزه با رژیم پهلوی پرداخت.
در سال های ابتدایی دهه چهل شمسی، سخنرانی های او در شهرهای مختلف در روشن ساختن مواضع نهضت اسلامی و افشای چهره رژیم پهلوی بسیار مؤثر بود که با آگاهی ساواک این جلسات تعطیل و ایشان دستگیر و مورد آزار و اذیت ساواک قرار گرفت.
یکی از مراکز فعالیت دکتر مفتح مسجد قبا تهران بود.
آیت الله مفتح سعی می کرد در دوران خفقان شاهنشاهی در مناسبت های مختلف برنامه های مذهبی و سخنرانی در این مسجد برگزار کند، تا زمینه حضور جوانان را در این مسجد رونق ببخشد.
از طرفی یکی از رویکردهای شهید مفتح در این مسجد این بود که تلاش کرد که مسجد قبا را از نمازخانه صرف و یا محلی برای برگزاری مناسک مذهبی به پایگاه خدمات اجتماعی مردم تبدیل کند.
آیت الله مفتح در حالی که در قم استادی بزرگ در حوزه علمیه بود، پا به عرصه دانشگاه گذاشت.
وی که در حوزه علمیه قم به درجه اجتهاد رسیده بود، در دانشگاه نیز موفق به اخذ درجه دکتری گردید.
دکتر مفتح، پس از گذراندن دوره دانشگاه، علاوه بر تدریس در حوزه، به تدریس در دبیرستان های قم پرداخت.
شهید مفتح به لحاظ رسالتی که بر دوش خویش حس می کرد، ضمن مبارزه با جهل و غفلت، در دو سنگر مدرسه و حوزه علمیه از همان آغاز سعی در روشنگری دانش پژوهان داشت و کلاس های خویش را مرکزی برای تشکل آنان در جهت مبارزه با رژیم پهلوی قرار داده بود.