به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، آنچه که در ذیل می آید روایتی است از یک ناظر از سفر به دمشق و حلب بعد از زلزله اخیر در جنوب شرق ترکیه و شمال سوریه.

اول: از دمشق به حلب

وارد دمشق می شویم. خبری از زلزله نیست اما شهر کم و بیش تحت تاثیر حمله موشکی اسرائیل است. به محل اصابت موشک می رویم. درست مقابل یک ساختمان هشت طبقه، حفره بزرگی ایجاد شده و بخشی از ستون ورودی ساختمان کج شده است. مأموران امنیتی اجازه نزدیک شدن بیش تر را نمی دهند. چند نوجوان در کنار ما مشغول نگاه کردن به صورت خراشیده شده ساختمان هستند.

ماشین های پارک شده مقابل ساختمان هم آسیب دیده اند، بعضی ها در حد شکستن شیشه ها و برخی بیش تر. می گویند پشت ساختمان مورد هدف، یک مدرسه است. تنمان می لرزد. مردم در ساختمان ها و محلات اطراف زندگی را از سر گرفته اند؛ مردی نوزاد کوچکش را در پتویی قرمز گرفته و به همراه همسر و دخترش به آرامی در حال عبور از خیابان مقابل هستند. دوباره سراغ زلزله زده ها را می گیریم؛ برای دیدن مناطق زلزله زده باید به حلب برویم، شهری در شمال غربی سوریه و در۵۰ کیلومتری ترکیه. جایی که هنوز خطر مسلحین وجود دارد. دل را به دریا می زنیم و به سمت حلب راه می افتیم.

دوم: حلب؛ شهر خرابه ها!

حلب، یکی از آخرین مناطق آزاد شده از دست مسلحین است. در ورودی شهر، تصویری از یک شهر زلزله زده دیده نمی شود. زندگی در جریان است. پراید زرد آشنایی را می بینیم که تر و فرز در کنار خودروهای غول پیکر خارجی جولان می دهد. به تدریج مردمی را می بینیم که از ترس زلزله در پیاده روها و زمین های خالی چادر زده اند. اختلال در زندگی روزمره را می توان دید. هر چه به سمت محلات پایین تر و فقیرتر می رویم، خرابی ها بیش تر می شود، ساختمان های لخت و نیمه خراب با میلگردهایی که مانند موی زنان پریشان شده و از بتن بیرون زده.

تعجبمان وقتی بیش تر می شود که می فهمیم اکثر این خرابی ها متعلق به جنگ هستند نه زلزله! چمن هایی که روی برخی از خرابی ها سبز شده هم همین قصه را تکرار می کنند. به نظر می رسد بازسازی این خانه ها زمان زیادی طول بکشد.

سوم: دست های خالی و ظلم سزار

به بیمارستان حلب میرویم، جایی که ذکر لب دکتر و پرستارها فقط یک چیز است: «سوء تغذیه». سوء تغذیه همه شهروندان را تهدید می کند و کودکان را بیش تر. خطر یک بحران انسانی نزدیک است. می گویند بیمارستان حلب بعد از آزادی از مسلحین، در معرض شلیک تیر و خمپاره های گاه و بیگاه است و حالا زلزله هم اضافه شده، آن هم در شرایطی که دارو که هیچ، از مواد غذایی هم خبری نیست! چون تحریم مانع از رسیدن مواد غذایی و دارو شده است. دکتر بیمارستان که مردی جا افتاده است می گوید می خواهند به نام شعارهای انسان دوستانه ما را نابود کنند! صحبت از «تحریم سزار» می شود …

ادامه دارد …

انتهای پیام/