به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، ماجرای عاشورا از جهت تاریخی، ریشه در جریان سقیفه دارد، همان هنگام که حق امامت و ولایت را از صاحب اصلی آن یعنی امیرالمؤمنین منع کرده و کار را به افرادی سپردند که نتیجه آن، بازگشت امت اسلام به عصر جاهلیت و سنت های جاهلی بود. از جهت نظامات اجتماعی، نهادینه شدن نظام طبقاتی، بی عدالتی، تبعیض، ویژه خواری، سهم خواهی و از جهت اعتقادی، رویش فراوان فرقه های انحرافی و مکاتب فکری در اسلام که برخی آن را تا ۷۰ مکتب برشمرده اند.

از دیگر سو آنچه در اولویت قرار داشت، تضعیف جایگاه امامت و ولایت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بود تا جایی که امویان به سرکردگی معاویه (لعنةالله علیه) احادیث زیادی در مذمت امیرالمؤمنین جعل کرد. به عنوان نمونه «إبن أبی الحدید» معتزلی از استادش ابوجعفر اسکافی تنها یک نمونه از اینگونه جعلیات را اینگونه نقل می کند: معاویه ۱۰۰ هزار درهم به سمرة بن جندب داد تا روایت کند آیه درباره علی بن ابی طالب است: «و من الناس من یعجبک قوله فی الحیاة الدنیا ویشهد الله علیٰ ما فی قلبه وهو ألد الخصام؛ از مردم کس هست که تو را از گفتار دلفریب خود به شگفت آرد (تا از دروغ به متاع دنیا رسد) و خدا را به راستی نیت خود گواه گیرد حال آنکه این کس بدترین دشمن (اسلام) است …»؛ و آیه «و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله ۗ والله رءوف بالعباد؛ و بعضی از مردم از جان خود در راه رضای خدا درگذرند؛ و خدا با چنین بندگان رئوف است» درباره ابن ملجم نازل شده است. معاویه به این اکتفا نکرد بلکه سیاست سب بر امیرالمؤمنین علیه السلام در منابر را پیش گرفت به گونه ای که حکمرانان و پیروان بنی امیه در منابر رسمی حکومتی به لعن و ناسزا گفتن به این امام بزرگوار می پرداختند. این عمل حدود ۶۰ سال رواج داشت و در نهایت توسط عمر بن عبدالعزیز ممنوع شد.

بخشی از حکمت خطبه امام سجاد علیه السلام برگرفته از این فضا است، آنجا که به معرفی جایگاه و شأن اهل بیت به ویژه امیرالمؤمنین (ع) می پردازند. حال با این مقدمه، به این ویژگی ها برگرفته از خطبه امام سجاد (ع) در کاخ یزید اشاره می شود.

در بخشی از این خطبه می خوانیم:

أنا ابن علی المرتضی أنا ابن من ضرب خراطیم الخلق حتی قالوا لا إله إلا الله أنا ابن من ضرب بین یدی رسول الله بسیفین و طعن برمحین و هاجر الهجرتین و بایع البیعتین و قاتل ببدر و حنین و لم یکفر بالله طرفة عین أنا ابن صالح المؤمنین و وارث النبیین و قامع الملحدین و یعسوب المسلمین و نور المجاهدین و زین العابدین و تاج البکائین و أصبر الصابرین و أفضل القائمین من آل یاسین رسول رب العالمین أنا ابن المؤید بجبرئیل المنصور بمیکائیل أنا ابن المحامی عن حرم المسلمین و قاتل المارقین و الناکثین و القاسطین و المجاهد أعداءه الناصبین و أفخر من مشی من قریش أجمعین و أول من أجاب و استجاب لله و لرسوله منالمؤمنین و أول السابقین و قاصم المعتدین و مبید المشرکین و سهم من مرامی الله علی المنافقین و لسان حکمة العابدین و ناصر دین الله و ولی أمر الله و بستان حکمة الله و عیبة علمه

من پسر آن کسی هستم که برابر پیامبر با دو شمشیر و با دو نیزه می رزمید، و دو بار هجرت و دو بار بیعت کرد، و در بدر و حنین با کافران جنگید، و به اندازه چشم بر هم زدنی به خدا کفر نورزید، من فرزند صالح مؤمنان و وارث انبیا و از بین برنده مشرکان و امیر مسلمانان و فروغ جهادگران و زینت عبادت کنندگان و افتخار گریه کنندگانم، من فرزند بردبارترین بردباران و افضل نمازگزاران از اهل بیت پیامبر هستم، من پسر آنم که جبرئیل او را تأیید و میکائیل او را یاری کرد، من فرزند آنم که از حرم مسلمانان حمایت فرمود و با مارقین و ناکثین و قاسطین جنگید و با دشمنانش مبارزه کرد، من فرزند بهترین قریشم، من پسر اولین کسی هستم از مؤمنین که دعوت خدا و پیامبر را پذیرفت، من پسر اول سبقت گیرنده ای در ایمان و شکننده کمر متجاوزان و از میان برنده مشرکانم، من فرزند آنم که به مثابه تیری از تیرهای خدا برای منافقان و زبان حکمت عباد خداوند و یاری کننده دین خدا و ولی امر او، و بوستان حکمت خدا و حامل علم الهی بود.

سمح سخی بهی بهلول زکی أبطحی رضی مقدام همام صابر صوام مهذب قوام قاطع الأصلاب و مفرق الأحزاب أربطهم عنانا و أثبتهم جنانا و أمضاهم عزیمة و أشدهم شکیمة أسد باسل یطحنهم فی الحروب إذا ازدلفت الأسنة و قربت الأعنة طحن الرحی و یذروهم فیها ذرو الریح الهشیم لیث الحجاز و کبش العراق مکی مدنی خیفی عقبی بدری أحدی شجری مهاجری من العرب سیدها و من الوغی لیثها وارث المشعرین و أبو السبطین الحسن و الحسین ذاک جدی علی بن أبی طالب

او جوانمرد، سخاوتمند، نیکوچهره، جامع خیرها، سید، بزرگوار، ابطحی، راضی به خواست خدا، پیشگام در مشکلات، شکیبا، دائما روزه دار، پاکیزه از هر آلودگی و بسیار نمازگزار بود. او رشته اصلاب دشمنان خود را از هم گسیخت و شیرازه احزاب کفر را از هم پاشید. او دارای قلبی ثابت و قوی و اراده ای محکم و استوار و عزمی راسخ بود وهمانند شیری شجاع که وقتی نیزه ها در جنگ به هم در می آمیخت آنها را همانند آسیا خرد و نرم و بسان باد آنها را پراکنده می کرد. او شیر حجاز و آقا و بزرگ عراق است که مکی و مدنی و خیفی و عقبی و بدری و احدی و شجری و مهاجری است، که در همه این صحنه ها حضور داشت.او سید عرب است و شیر میدان نبرد و وارث دو مشعر، و پدر دو فرزند: حسن و حسین. آری او، همان او [که این صفات و ویژگی های ارزنده مختص اوست] جدم علی بن ابی طالب است.

انتهای پیام/