به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام رفیعی در مراسم شب عاشورای حسینی که در حسینیه امام خمینی (ره) و در حضور رهبر معظم انقلاب و جمعی از عزاداران برگزار شد، گفت: یکی از راه های شناخت امام حسین از جهت هدف و انگیزۀ قیام، مراجعه به سخنان، کلمات و مکتوبات ایشان است. امام حسین علیه السلام قبل از قیامشان فریاد زد «ان من لحق بی منکم استشهد، و من تخلف لم یبلغ الفتح.» یعنی هرکه از شما به من ملحق شود، شهید می شود و هرکه جا بماند، به فتح و رستگاری نمی رسد. این جملۀ اباعبدالله گویای آن است که امام کاملا به ماجرای شهادتشان علم و اشراف داشتند و ماجرای کربلا از قبل رقم خورده بود. بلکه خیلی ها غیر از امام معصوم هم علم به کربلا داشتند که از جملۀ آنها ام سلمه و عبدالله بن مطیع بودند.

وی افزود: یکی از افرادی که دربارۀ امام حسین علیه السلام مطلب نوشته، محمود عقاد است. یک کتاب دربارۀ امیرالمؤمنین علیه السلام و یک کتاب دربارۀ حضرت زهرا دارد. یک کتاب با عنوان «ابوالشهداء» نوشته است. او در این کتاب یک عبارتی دارد که می گوید من در شگفتم بعضی ها می گویند چرا امام حسین با یزید بیعت نکرد. سه دلیل می آورد: ۱- بیعت ابی عبدالله با یزید یعنی تأیید تمام مظالم و ستم های او که بدترین آنها سب امیرالمومنین بود. ۲- بیعت با یزید یعنی پا گذاشتن بر تمام ارزش هایی که امام حسین به آن معتقد است که شامل قرآن و سنت پیامبر و سیره عترت است. ۳- بیعت با یزید چراغ سبزی برای آیندۀ آن ملعون می شود تا هر کاری خواست انجام دهد. او ادامه می دهد من عقاد، حسین را در کربلا نشناختم بلکه او را در جوانی اش و در کلماتی شناختم که در بدرقۀ ابوذر به ربذه به وی گفت. این را اضافه کنم که مردم را از بدرقۀ ابوذر منع کرده بودند، اما پنج نفر این تحریم را شکستند که شامل امیرالمؤمنین، امام حسن، امام حسین، عمار و عقیل بود. هر کدام نکاتی به ابوذر گفتند.

رفیعی ادامه داد: اما چهار نکته ای که امام حسین به ابوذر گفت: ۱- یا عماه، إن الله قادر علی أن یغیر ما قد تری؛ عموجان خدا قادر است شرایط را تغییر دهد. شرایط ثابت نمی ماند. یعنی امید، تلاش، پویایی و هیچ گاه شرایط سخت را نگاه نکردن. مگر شبی که رسول خدا صلی الله علیه و آله از مکه با خوف خارج شد و امیرالمؤمنین علیه السلام را در جای خواب خود قرار داد، همین طور باقی ماند؟ شرایط تغییر کرد و تا فتح مکه ادامه یافت. مگر امام ما تبعید نشد. اما زمانی که بازگشت، سراسر شهر قم را جمعیت گرفته بود و خودم شاهد ماجرا بودم. یا زمانی که موسی علیه السلام با حالت خوف یا به تعبیر قرآن «خائفا یترقب» از دست فرعونیان گریخت، تا جایی پیش رفت که سال ها بعد عصا را به دریا زد و دریا شکافته شد و از نیل عبور کردند و فرعونیان در آن غرق شدند.

وی افزود: دومین نکته ای که امام حسین علیه السلام به ابوذر فرمود این بودکه «و الله کل یوم هو فی شأن»؛ یعنی خدا هر روز در کاری است. این جمله در آیۀ۲۹ الرحمن است. برخی یهودی ها معقتد بودند خداوند شنبه کار را تعطیل می کنند. برخی از آنها می گفتند ید الله مغلولة. خدا مثل ساعت ساز است؛ عالم را کوک کرده تا زمانی که کوک تمام شود. این آیه در پاسخ به آنهاست. در روایات ذیل این آیه آمده است یعنی خداوند افرادی را رفعت می دهد و عده ای را به زیر می کشاند. زنده می کند و می میراند و یا روزی می دهد.در هر صورت در این جمل دوم هم امید نهفته است و اینکه خداوند هیچ گاه انسان را رها نمی کند.

رفیعی ادامه داد: سومین نکته این بود که به ابوذر فرمود «و قد منعک القوم دنیاهم، ومنعتهم دینک، فما أغناک عما منعوک، وأحوجهم إلی ما منعتهم؛ و این قوم تو را از دنیاشان محروم ساختند، تو هم دینت را از آنها حفظ کردی، تو از آنچه که آنها تو را از آن محرومت ساختند چقدر بینیازی! ولی آنان به دین تو چقدر محتاجند!» پیام این جمله این است که خیلی مراقب دینتان باشید. هیچ وقت به عبادتتان مغرور نشوید. امام کاظم به یکی از اصحابش فرمود خیلی این دعا را بخوان «اللهم لا تجعلنی من المعارین»؛ مرا از کسانی که ایمان آنها عاریتی است قرار نده؛ دین باید عمیق و استوار باشد و فصلی نباشد. شب عاشورا باشد، بعد از عاشورا نباشد. آخرین نکتۀ امام حسین علیه السلام به ابوذر این بود که «فاسأل الله الصبر والنصر، واستعذ به من الجشع والجزع فإن الصبر من الدین والکرم، وإن الجشع لا یقدم رزقا، والجزع لا یؤخر أجلا»؛ پس از خدا صبر و پیروزی بطلب و از حرص و بیقراری به او پناه ببر، پس به درستی که صبر از ارکان دین و بزرگواری است و به راستی حرص نه روزی را جلو می اندازد و نه اجلی را تأخیر می اندازد»!.

انتهای پیام/