مشرق- مجالس مفید: بسندش تا ابو سعید خدری آورده است که در زمان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) کشته ای یافته شد و آن حضرت خشمگین بدر آمد تا بالای منبر شد و خدا را ستود و سپاس گفت و آنگه فرمود:

یک مسلمانی کشته شده و کشنده دانسته نشده و معلوم نمی شود چه کسی او را کشته است. قسم به آن که جانم به دست او است اگر همه اهل آسمان ها و زمین بر کشتن مؤمنی شریک شوند و یا بدان رضایت داشته باشند خداوند همه را به آتش دوزخ وارد می کند.

سوگند به آن که جانم به دست او است، کسی از روی ستم به کسی تازیانه نزند مگر اینکه فردا در دوزخ بمانند آن تازیانه را خواهد خورد.

قسم به آن که جانم به دست او است کسی با ما اهل بیت دشمنی نمی کند، مگر آن که خدایش با صورت او را به آتش دوزخ سرازیر کند.

متن حدیث:

المراغی عن علی بن سلیمان عن محمد بن الحسن النهاوندی عن أبی الخزرج الأسدی عن محمد بن الفضیل عن أبان بن أبی عیاش عن جعفر بن إیاس عن أبی سعید الخدری قال: وجد قتیل علی عهد رسول الله صلی الله علیه و آله فخرج مغضبا حتی رقی المنبر فحمد الله و أثنی علیه ثم قال یقتل رجل من المسلمین لا یدری من قتله و الذی نفسی بیده لو أن أهل السماوات و الأرض اجتمعوا علی قتل مؤمن أو رضوا به لأدخلهم الله فی النار و الذی نفسی بیده - لا یجلد أحد أحدا ظلما إلا جلد غدا فی نار جهنم مثله و الذی نفسی بیده لا یبغضنا أهل البیت أحد إلا أکبه الله علی وجهه فی نار جهنم.

«امالی مفید، مجلس بیست و پنجم، صفحه ۲۶۱»