امانت های خدا ( قرآن )
امانت های خدا (قرآن)
بر طبق آیات قرآن خداوند امانت هایش را بر آسمان ها و زمین و کوه ها عرضه کرد ولی آنها از حمل آن سر برتافتند.
فهرست مندرجات
۱ - آسمان ها و امانات خدا
۲ - زمین و امانات خدا
۳ - کوه ها و امانات خدا
۴ - مشرکان و امانات خدا
۵ - منافقان و امانات خدا
۶ - مؤمنان و امانات خدا
۷ - مصادیق امانت های خدا
۷.۱ - امامت
۷.۲ - رسالت
۷.۳ - فرایض
۷.۴ - قرآن
۸ - پانویس
۹ - منبع
۱ - آسمان ها و امانات خدا
[ویرایش]
۱. عرضه امانت الهی بر آسمان ها از سوی خداوند و خودداری آن ها از پذیرش آن: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد ، تکلیف ، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۱] در این که مقصود از عرضه امانت بر آسمان ها، زمین و کوه ها چیست، چند احتمال وجود دارد: احتمال اول این که مضافی در تقدیر است و در اصل «انا عرضنا الامانة علی اهل السمـوات و...» باشد؛ بنابراین، منظور، عرضه امانت بر اهل آسمان ها، زمین و کوه ها است. احتمال دوم با توجه به معنای «عرضنا» است که معنای مقابله کردن دارد؛ یعنی اگر امانت عرضه شده به بندگان از نظر ارزش و اهمیت با آسمان و... سنجیده شود، باز این امانت ارزشمندتر و مهم تر است. طبق احتمال سوم، آیه مبتنی بر فرض است به این معنا که اگر آسمان ها، زمین و کوه ها عاقل بودند و امانت (تکالیف دینی) بر آن ها عرضه می شد، بر آن ها سنگینی می کرد و از پذیرش آن ترس داشتند. [۲]
۲. ناتوانی آسمان ها از تحمل امانت الهی: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۳] مقصود از «فابین...»، ناتوانی و فقدان استعداد است، نه امتناع ورزیدن که از ظاهر لفظ فهمیده می شود. [۴]
۳. ترس آسمان از عواقب پذیرش امانت الهی: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۵]
۲ - زمین و امانات خدا
[ویرایش]
۱. عرضه امانت الهی بر زمین و سرباز زدن زمین از پذیرش آن: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۶]
۲. قابلیت نداشتن زمین برای تحمل امانت الهی: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۷]
۳. ترس زمین از پذیرش امانت الهی: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۸]
۳ - کوه ها و امانات خدا
[ویرایش]
۱. عرضه امانت الهی بر کوه ها و سرباز زدن آن ها از پذیرش آن: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد ، تکلیف ، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۹]
۲. قابلیت نداشتن کوه ها برای تحمل امانت الهی: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۱۰]
۳. ترس کوه ها از پذیرش امانت خدا: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۱۱]
به اعتقاد امام خمینی مراد از امانت عرضه شده بر زمین و آسمان ها و کوه ها که از پذیرفتن آن سرباز زدند و انسان بار پذیرش آن ها را بر دوش گرفت، مقام اطلاقی می باشد؛ زیرا آسمان ها و کوه ها و همه آنچه در آنهاست موجودات محدود و مقیدند. ازاین رو مقید از پذیرش حقیقت اطلاقی امتناع می ورزد و امانت ظل خداوند مطلق است و ظل مطلق خود نیز مطلق است. [۱۲] به اعتقاد امام خمینی، امانت در مشرب اهل عرفان ولایت مطلقه است که غیر از انسان هیچ موجودی لایق آن نیست و این ولایت مطلقه همان فیض مقدس است که در قرآن به آن اشاره شده (کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ اِلَّا وَجْهَهُ) [۱۳] یعنی وجه الهی. امام خمینی با استناد به روایتی این وجه را به انسان کامل تفسیر می کند و معتقد است در حدیث شریف کافی از امام باقر (علیه السلام) آمده: نحن وجه الله. و در دعای ندبه نیز آمده: این وجه الله الذی الیه یتوجه الاولیاء. بنابراین انسان کامل، که آدم ابوالبشر یکی از مصادیق آن است، بزرگ ترین آیات و مظاهر اسما و صفات حق و مثل و آیت حق تعالی است. [۱۴] به اعتقاد امام خمینی نخستین کسی که به این رسول غیبی و ولی حقیقی ایمان آورد، ساکنین عالم جبروت، یعنی انوار قاهره نوری و قلم های عالی الهی است و این نخستین ظهور بساط فیض و مد ظل بود. اما عدم قبول آسمان ها و کوه ها، ناشی از نقصان قابلیت آن ها بود و استعداد پذیرش کمال را نداشتند و به عبارت دیگر کوه ها و آسمان ها و زمین مقام رحمانیت را پذیرفتند؛ اما مقام رحیمیت را نپذیرفتند. پس هر موجودی به اندازه سعه ی وجودی اش و قابلیتش این امانت و ولایت و خلافت باطنی را پذیرفته است. [۱۵] به باور امام خمینی در آیه (اِنَّا عَرَضْنَا الْاَمَانَةَ) [۱۶] که صیغه جمع آمده، شاید اشاره به این باشد که امانت به حسب باطن، حقیقت ولایت و به حسب ظاهر شریعت یا دین اسلام یا قرآن نماز است. [۱۷]
۴ - مشرکان و امانات خدا
[ویرایش]
۱. رعایت نشدن امانت الهی از سوی مشرکان: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۱۸] «لیعذب اللـه المنافقین والمنافقات والمشر کین والمشر کات ویتوب اللـه علی المؤمنین والمؤمنات وکان اللـه غفور ا ر حیما: هدف این بود که خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را (از مؤمنان جدا سازد و آنان را) عذاب کند، و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان باایمان بفرستد؛ خداوند همواره آمرزنده و رحیم است! » [۱۹]
۲. مشرکان، مستحق کیفر الهی به جهت رعایت نکردن امانت خدا: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۲۰] «لیعذب اللـه المنافقین والمنافقات والمشر کین والمشر کات ویتوب اللـه علی المؤمنین والمؤمنات وکان اللـه غفور ا ر حیما: هدف این بود که خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را (از مؤمنان جدا سازد و آنان را) عذاب کند، و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان باایمان بفرستد؛ خداوند همواره آمرزنده و رحیم است! » [۲۱]
۵ - منافقان و امانات خدا
[ویرایش]
۱. پایبند نبودن منافقان به امانت الهی: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۲۲] «لیعذب اللـه المنافقین والمنافقات والمشر کین والمشر کات ویتوب اللـه علی المؤمنین والمؤمنات وکان اللـه غفور ا ر حیما: هدف این بود که خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را (از مؤمنان جدا سازد و آنان را) عذاب کند، و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان باایمان بفرستد؛ خداوند همواره آمرزنده و رحیم است! » [۲۳]
۲. منافقان، مستحق کیفر الهی به سبب عدم پایبندی به امانت خدا: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۲۴] «لیعذب اللـه المنافقین والمنافقات والمشر کین والمشر کات ویتوب اللـه علی المؤمنین والمؤمنات وکان اللـه غفور ا ر حیما: هدف این بود که خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را (از مؤمنان جدا سازد و آنان را) عذاب کند، و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان باایمان بفرستد؛ خداوند همواره آمرزنده و رحیم است! » [۲۵]
۶ - مؤمنان و امانات خدا
[ویرایش]
۱. رعایت امانت الهی به وسیله مؤمنان: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۲۶] «لیعذب اللـه المنافقین والمنافقات والمشر کین والمشر کات ویتوب اللـه علی المؤمنین والمؤمنات وکان اللـه غفور ا ر حیما: هدف این بود که خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را (از مؤمنان جدا سازد و آنان را) عذاب کند، و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان باایمان بفرستد؛ خداوند همواره آمرزنده و رحیم است! » [۲۷]
۲. برخورداری مؤمنان از غفران و رحمت الهی در اثر رعایت امانت الهی: «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۲۸] «لیعذب اللـه المنافقین والمنافقات والمشر کین والمشر کات ویتوب اللـه علی المؤمنین والمؤمنات وکان اللـه غفور ا ر حیما: هدف این بود که خداوند مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را (از مؤمنان جدا سازد و آنان را) عذاب کند، و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان باایمان بفرستد؛ خداوند همواره آمرزنده و رحیم است! » [۲۹]
۷ - مصادیق امانت های خدا
[ویرایش]
۷.۱ - امامت
امامت و ولایت، از امانت های الهی می باشند:
۱. «ان اللـه یامر کم ان تؤدوا الامانات الی اهلها واذا حکمتم بین الناس ان تحکموا بالعدل ان اللـه نعما یعظکم به ان اللـه کان سمیعا بصیر ا: خداوند به شما فرمان می دهد که امانتها را به صاحبانش بدهید! و هنگامی که میان مردم داوری می کنید، به عدالت داوری کنید! خداوند، اندرزهای خوبی به شما می دهد! خداوند، شنوا و بیناست.» [۳۰] در روایات آمده است که «الامانات» مقام امامت است. [۳۱]
۲. «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۳۲] در روایات، امانت عرضه شده بر آسمان ها و... مقام امامت و ولایت ذکر شده است. [۳۳] هر یک از نعمتهاى الهى امانتى از امانات او هستند پستهاى اجتماعى و مخصوصا مقام حکومت از مهمترین امانات است ، و لذا در حدیث معروف امام باقر (علیه السلام ) و امام صادق (علیه السلام ) در تفسیر آیه ((ان الله یامرکم ان تؤ دوا الامانات الى اهلها)) صریحا آمده است که ولایت و حکومت را به اهلش واگذارید. [۳۴]
۷.۲ - رسالت
رسالت الهی، امانتی در دست انبیا است:
۱. «ابلغکم ر سالات ر بی وانا لکم ناصح امین: رسالتهای پروردگارم را به شما ابلاغ می کنم؛ و من خیرخواه امینی برای شما هستم.» [۳۵]
۲. «انی لکم ر سول امین: مسلما من برای شما پیامبری امین هستم! » [۳۶]
۳. «انی لکم ر سول امین: مسلما من برای شما پیامبری امین هستم.» [۳۷]
۴. «انی لکم ر سول امین: من برای شما پیامبری امین هستم! » [۳۸]
۵. «انی لکم ر سول امین: من برای شما پیامبری امین هستم! » [۳۹]
۶. «انی لکم ر سول امین: مسلما من برای شما پیامبری امین هستم! » [۴۰]
۷. «ان ادوا الی عباد اللـه انی لکم ر سول امین: (و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذارید که من فرستاده امینی برای شما هستم! » [۴۱]
۷.۳ - فرایض
فرایض ، از امانت های الهی هستند:
۱. «یا ایها الذین آمنوا لا تخونوا اللـه والر سول وتخونوا اماناتکم وانتم تعلمون: ای کسانی که ایمان آورده اید! به خدا و پیامبر خیانت نکنید! و (نیز) در امانات خود خیانت روا مدارید، در حالی که میدانید (این کار، گناه بزرگی است)! » [۴۲] در روایتی از امام باقر علیه السّلام به این مضمون آمده است که خیانت به خدا و رسول صلی الله علیه و آله وسلّم ، مخالفت با آنان، و خیانت به امانت، مخالفت با فرایض است. [۴۳]
۲. «انا عر ضنا الامانة علی السماوات والار ض والجبال فابین ان یحملنها واشفقن منها وحملها الانسان انه کان ظلوما جهولا: ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوه ها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند؛ اما انسان آن را بر دوش کشید؛ او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! » [۴۴] برخی احتمال داده اند که مقصود از امانت عرضه شده، اوامر و نواهی خداوند است. در این آیه مساءله تکلیف و مسئولیت به عنوان یک امانت بزرگ الهى معرفى شده است : انا عرضنا الامانة على السموات و الارض و از همه مهمتر دین و آئین خدا و کتاب او قرآن امانت بزرگ او است ، که باید در حفظش کوشید. [۴۵]
۷.۴ - قرآن
قرآن، امانتی الهی در دست جبرئیل بوده است:
۱. «نزل به الر وح الامین: روح الامین آن را نازل کرده است...» [۴۶] ذکر صفت «امین» برای جبرئیل (آورنده قرآن)، این نکته را نشان می دهد که قرآن، امانتی در دست وی بوده است.
۲. «انه لقول ر سول کر یم: که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است(جبرئیل امین)» [۴۷] «مطاع ثم امین: در آسمانها مورد اطاعت (فرشتگان) و امین است! » [۴۸]
۸ - پانویس
[ویرایش]
| ۱. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
---|---
۲. | ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۱۸۶.
۳. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۴. | ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۶، ص۶۵.
۵. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۶. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۷. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۸. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۹. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۱۰. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۱۱. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۱۲. | ↑ خمینی، روح الله، مصباح الهدایه، ص۵۶، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۶.
۱۳. | ↑ قصص/سوره۲۸، آیه ۸۸.
۱۴. | ↑ خمینی، روح الله، شرح چهل حدیث، ص۶۳۵-۶۳۶، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.
۱۵. | ↑ خمینی، روح الله، مصباح الهدایه، ص۵۵، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۶.
۱۶. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه ۷۲.
۱۷. | ↑ خمینی، روح الله، آداب الصلاة، ص۳۲۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸.
۱۸. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۱۹. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۳.
۲۰. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۲۱. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۳.
۲۲. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۲۳. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۳.
۲۴. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۲۵. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۳.
۲۶. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۲۷. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۳.
۲۸. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۲۹. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۳.
۳۰. | ↑ نساء/سوره۴، آیه۵۸.
۳۱. | ↑ عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، نور الثقلین، ج۱، ص۴۹۶.
۳۲. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۳۳. | ↑ عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، نور الثقلین، ج۴، ص۳۱۴.
۳۴. | ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۸.
۳۵. | ↑ اعراف/سوره۷، آیه۶۸.
۳۶. | ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۱۰۷.
۳۷. | ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۱۲۵.
۳۸. | ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۱۴۳.
۳۹. | ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۱۶۲.
۴۰. | ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۱۷۸.
۴۱. | ↑ دخان/سوره۴۴، آیه۱۸.
۴۲. | ↑ انفال/سوره۸، آیه۲۷.
۴۳. | ↑ عروسی حویزی، عبدعلی بن جمعه، نور الثقلین، ج۲، ص۱۴۳.
۴۴. | ↑ احزاب/سوره۳۳، آیه۷۲.
۴۵. | ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۸.
۴۶. | ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۱۹۳.
۴۷. | ↑ تکویر/سوره۸۱، آیه۱۹.
۴۸. | ↑ تکویر/سوره۸۱، آیه۲۱.
۹ - منبع
[ویرایش]
• مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۲۳۵، برگرفته از مقاله «امانت های خدا».
• دانشنامه امام خمینی، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰ شمسی.
رده های این صفحه : امانت | خداشناسی | دیدگاه های تفسیری امام خمینی | موضوعات قرآنی
- نمایش تاریخچه
- ویرایش
- درج مطلب
- آخرین مطالب اضافه شده
- اشتراک گذاری
جعبه ابزار
- صفحه تصادفی
- فهرست الفبایی
- راهنمای ویکی فقه
سیاست و ضوابط: تلاش ویکی فقه تدوین دانشنامه ایی در حوزه علوم اسلامی است. یکی از سیاست های اصلی آن رعایت احترام به صاحبان نظریه است. اتقان و مستند بودن مطالب یکی دیگر از سیاست هاست که در نگارش مطالب باید رعایت شود. تدوین مطالب توسط طلاب قم، مشهد، نجف و سایر حوزه های علمیه با رعایت اتقان و استناد، انجام می شود.
*
- https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AA%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%AE%D8%AF%D8%A7_(%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86)
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «امانت های خدا ( قرآن )» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.