به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره واقعه پنجاه و ششمین سوره قرآن است و در جزء بیست و هفتم آن قرار دارد.

«واقعه» از نام های قیامت است و در آیه اول این سوره آمده است. سوره واقعه درباره روز قیامت و وقایع آن سخن می گوید و مردم را در روز قیامت به سه گروه اصحاب یمین، اصحاب شمال و سابقون دسته بندی می کند و درباره جایگاه و پاداش یا عذاب هر گروه سخن می گوید.

در تفاسیر آمده است: مراد از السابقون امام علی (ع) است که در ایمان آوردن به پیامبر (ص) بر دیگران سبقت گرفت.

پیامبر (ص) در تفسیر مجمع البیان درباره فضیلت سوره واقعه فرمودند: اگر کسی سوره واقعه را بخواند، نوشته می شود که از غافلان نیست. همچنین در روایات آمده اگر کسی سوره واقعه را بخواند، هرگز گرفتار تنگدستی نمی شود.

امام صادق (ع) درباره فضیلت تلاوت این سوره می فرماید: سوره واقعه سوره امیرالمؤمنین (ع) است و هرکس آن را بخواند، از دوستان ایشان خواهد بود.

فایل صوتی تلاوت سوره واقعه با صدای عباس امام جمعه

متن سوره واقعه همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

إذا وقعت الواقعة ﴿١﴾

آن واقعه چون وقوع یابد (۱)

لیس لوقعتها کاذبة ﴿٢﴾

که در وقوع آن دروغی نیست (۲)

خافضة ر افعة ﴿٣﴾

پست کننده و بالابرنده است (۳)

إذا ر جت الأر ض ر جا ﴿٤﴾

چون زمین با تکان سختی لرزانده شود (۴)

و بست الجبال بسا ﴿٥﴾

و کوه ها جمله ریزه ریزه شوند (۵)

فکانت هباء منبثا ﴿٦﴾

و غباری پراکنده گردند (۶)

و کنتم أزواجا ثلاثة ﴿٧﴾

و شما سه دسته شوید (۷)

فأصحاب المیمنة ما أصحاب المیمنة ﴿٨﴾

یاران دست راست کدامند یاران دست راست؟ (۸)

و أصحاب المشأمة ما أصحاب المشأمة ﴿٩﴾

و یاران چپ کدامند یاران چپ؟ (۹)

و السابقون السابقون ﴿١٠﴾

و سبقت گیرندگان مقدمند (۱۰)

أولٰئک المقر بون ﴿١١﴾

آنانند همان مقربان خدا (۱۱)

فی جنات النعیم ﴿١٢﴾

در باغستانهای پر نعمت (۱۲)

ثلة من الأولین ﴿١٣﴾

گروهی از پیشینیان (۱۳)

و قلیل من الآخر ین ﴿١٤﴾

و اندکی از متاخران (۱۴)

علیٰ سر ر موضونة ﴿١٥﴾

بر تختهایی جواهرنشان (۱۵)

متکئین علیها متقابلین ﴿١٦﴾

که روبروی هم بر آن ها تکیه داده اند (۱۶)

یطوف علیهم ولدان مخلدون ﴿١٧﴾

بر گردشان پسرانی جاودان به خدمت می گردند (۱۷)

بأکواب و أبار یق و کأس من معین ﴿١٨﴾

با جام ها و آبریز ها و پیاله هایی از باده ناب روان (۱۸)

لا یصدعون عنها و لا ینزفون ﴿١٩﴾

که نه از آن دردسر گیرند و نه بی خرد گردند (۱۹)

و فاکهة مما یتخیر ون ﴿٢٠﴾

و میوه از هر چه اختیار کنند (۲۰)

و لحم طیر مما یشتهون ﴿٢١﴾

و از گوشت پرنده هر چه بخواهند (۲۱)

و حور عین ﴿٢٢﴾

و حوران چشم درشت (۲۲)

کأمثال اللؤلؤ المکنون ﴿٢٣﴾

مثل لؤلؤ نهان میان صدف (۲۳)

جزاء بما کانوا یعملون ﴿٢٤﴾

اینها پاداشی است برای آنچه می کردند (۲۴)

لا یسمعون فیها لغوا و لا تأثیما ﴿٢٥﴾

در آنجا نه بیهوده ای می شنوند و نه سخنی گناه آلود (۲۵)

إلا قیلا سلاما سلاما ﴿٢٦﴾

سخنی جز سلام و درود نیست (۲۶)

و أصحاب الیمین ما أصحاب الیمین ﴿٢٧﴾

و یاران راست یاران راست کدامند؟ (۲۷)

فی سدر مخضود ﴿٢٨﴾

در زیر درختان کنار بی خار (۲۸)

و طلح منضود ﴿٢٩﴾

و درختهای موز که میوه اش خوشه خوشه روی هم چیده است (۲۹)

و ظل ممدود ﴿٣٠﴾

و سایه ای پایدار (۳۰)

و ماء مسکوب ﴿٣١﴾

و آبی ریزان (۳۱)

و فاکهة کثیر ة ﴿٣٢﴾

و میوه ای فراوان (۳۲)

لا مقطوعة و لا ممنوعة ﴿٣٣﴾

نه بریده و نه ممنوع (۳۳)

و فر ش مر فوعة ﴿٣٤﴾

و همخوابگانی بالا بلند (۳۴)

إنا أنشأناهن إنشاء ﴿٣٥﴾

ما آنان را پدید آورده ایم پدید آوردنی (۳۵)

فجعلناهن أبکار ا ﴿٣٦﴾

و ایشان را دوشیزه گردانیده ایم (۳۶)

عر با أتر ابا ﴿٣٧﴾

شوی دوست همسال (۳۷)

لأصحاب الیمین ﴿٣٨﴾

برای یاران راست (۳۸)

ثلة من الأولین ﴿٣٩﴾

که گروهی از پیشینیانند (۳۹)

و ثلة من الآخر ین ﴿٤٠﴾

و گروهی از متاخران (۴۰)

و أصحاب الشمال ما أصحاب الشمال ﴿٤١﴾

و یاران چپ کدامند یاران چپ؟ (۴۱)

فی سموم و حمیم ﴿٤٢﴾

در میان باد گرم و آب داغ (۴۲)

و ظل من یحموم ﴿٤٣﴾

و سایه ای از دود تار (۴۳)

لا بار د و لا کر یم ﴿٤٤﴾

نه خنک و نه خوش (۴۴)

إنهم کانوا قبل ذٰلک متر فین ﴿٤٥﴾

اینان بودند که پیش از این ناز پروردگان بودند (۴۵)

و کانوا یصر ون علی الحنث العظیم ﴿٤٦﴾

و بر گناه بزرگ پافشاری می کردند (۴۶)

و کانوا یقولون أئذا متنا و کنا تر ابا و عظاما أإنا لمبعوثون ﴿٤٧﴾

و می گفتند: آیا چون مردیم و خاک واستخوان شدیم واقعا باز زنده می گردیم؟ (۴۷)

أوآباؤنا الأولون ﴿٤٨﴾

یا پدران گذشته ما نیز؟ (۴۸)

قل إن الأولین و الآخر ین ﴿٤٩﴾

بگو: در حقیقت اولین و آخرین (۴۹)

لمجموعون إلیٰ میقات یوم معلوم ﴿٥٠﴾

قطعا همه در موعد روزی معلوم گرد آورده شوند (۵۰)

ثم إنکم أیها الضالون المکذبون ﴿٥١﴾

آنگاه شما ای گمراهان دروغپرداز (۵۱)

لآکلون من شجر من زقوم ﴿٥٢﴾

قطعا از درختی که از زقوم است خواهید خورد (۵۲)

فمالئون منها البطون ﴿٥٣﴾

و از آن شکمهایتان را خواهید آکند (۵۳)

فشار بون علیه من الحمیم ﴿٥٤﴾

و روی آن از آب جوش می نوشید (۵۴)

فشار بون شر ب الهیم ﴿٥٥﴾

مانند نوشیدن اشتران تشنه (۵۵)

هٰذا نزلهم یوم الدین ﴿٥٦﴾

این است پذیرایی آنان در روز جزا (۵۶)

نحن خلقناکم فلولا تصدقون ﴿٥٧﴾

ماییم که شما را آفریده ایم پس چرا تصدیق نمی کنید؟ (۵۷)

أفر أیتم ما تمنون ﴿٥٨﴾

آیا آنچه را که به صورت نطفه فرو می ریزید دیده اید؟ (۵۸)

أأنتم تخلقونه أم نحن الخالقون ﴿٥٩﴾

آیا شما آن را خلق می کنید یا ما آفریننده ایم؟ (۵۹)

نحن قدر نا بینکم الموت و ما نحن بمسبوقین ﴿٦٠﴾

ماییم که میان شما مرگ را مقدر کرده ایم و بر ما سبقت نتوانید جست (۶۰)

علیٰ أن نبدل أمثالکم و ننشئکم فی ما لا تعلمون ﴿٦١﴾

و می توانیم امثال شما را به جای شما قرار دهیم و شما را به صورت آنچه نمی دانید پدیدار گردانیم (۶۱)

و لقد علمتم النشأة الأولیٰ فلولا تذکر ون ﴿٦٢﴾

و قطعا پدیدار شدن نخستین خود را شناختید پس چرا سر عبرت گرفتن ندارید؟ (۶۲)

أفر أیتم ما تحر ثون ﴿٦٣﴾

آیا آنچه را کشت می کنید ملاحظه کرده اید؟ (۶۳)

أأنتم تزر عونه أم نحن الزار عون ﴿٦٤﴾

آیا شما آن را بی یاری ما زراعت می کنید یا ماییم که زراعت می کنیم؟ (۶۴)

لو نشاء لجعلناه حطاما فظلتم تفکهون ﴿٦٥﴾

اگر بخواهیم قطعا خاشاکش می گردانیم پس در افسوس و تعجب می افتید (۶۵)

إنا لمغر مون ﴿٦٦﴾

و می گویید: واقعا ما زیان زده ایم (۶۶)

بل نحن محر ومون ﴿٦٧﴾

بلکه ما محروم شدگانیم (۶۷)

أفر أیتم الماء الذی تشر بون ﴿٦٨﴾

آیا آبی را که می نوشید دیده اید؟ (۶۸)

أأنتم أنزلتموه من المزن أم نحن المنزلون ﴿٦٩﴾

آیا شما آن را از دل ابر سپید فرود آورده اید یا ما فرودآورنده ایم؟ (۶۹)

لو نشاء جعلناه أجاجا فلولا تشکر ون ﴿٧٠﴾

اگر بخواهیم آن را تلخ می گردانیم پس چرا سپاس نمی دارید؟ (۷۰)

أفر أیتم النار التی تور ون ﴿٧١﴾

آیا آن آتشی را که برمی افروزید ملاحظه کرده اید؟ (۷۱)

أأنتم أنشأتم شجر تها أم نحن المنشئون ﴿٧٢﴾

آیا شما چوب درخت آن را پدیدار کرده اید یا ما پدیدآورنده ایم؟ (۷۲)

نحن جعلناها تذکر ة و متاعا للمقوین ﴿٧٣﴾

ما آن را مایه عبرت و وسیله استفاده برای بیابانگردان قرار داده ایم (۷۳)

فسبح باسم ر بک العظیم ﴿٧٤﴾

پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی (۷۴)

فلا أقسم بمواقع النجوم ﴿٧٥﴾

نه چنین است که می پندارید سوگند به جایگاه های ویژه و فواصل معین ستارگان (۷۵)

و إنه لقسم لو تعلمون عظیم ﴿٧٦﴾

اگر بدانید آن سوگندی سخت بزرگ است! (۷۶)

إنه لقر آن کر یم ﴿٧٧﴾

که این پیام قطعا قرآنی است ارجمند (۷۷)

فی کتاب مکنون ﴿٧٨﴾

در کتابی نهفته (۷۸)

لا یمسه إلا المطهر ون ﴿٧٩﴾

که جز پاک شدگان بر آن دست ندارند (۷۹)

تنزیل من ر ب العالمین ﴿٨٠﴾

وحیی است از جانب پروردگار جهانیان (۸۰)

أفبهٰذا الحدیث أنتم مدهنون ﴿٨١﴾

آیا شما این سخن را سبک و سست می گیرید؟ (۸۱)

و تجعلون ر زقکم أنکم تکذبون ﴿٨٢﴾

و تنها نصیب خود را در تکذیب آن قرار می دهید؟ (۸۲)

فلولا إذا بلغت الحلقوم ﴿٨٣﴾

پس چرا آنگاه که جان شما به گلو می رسد (۸۳)

و أنتم حینئذ تنظر ون ﴿٨٤﴾

و در آن هنگام خود نظاره گرید (۸۴)

و نحن أقر ب إلیه منکم ولٰکن لا تبصر ون ﴿٨٥﴾

و ما به آن محتضر از شما نزدیکتریم ولی نمی بینید (۸۵)

فلولا إن کنتم غیر مدینین ﴿٨٦﴾

پس چرا اگر شما بی جزا می مانید و حساب و کتابی در کار نیست(۸۶)

تر جعونها إن کنتم صادقین ﴿٨٧﴾

اگر راست می گویید روح را برنمی گردانید؟ (۸۷)

فأما إن کان من المقر بین ﴿٨٨﴾

و اما اگر او از مقربان باشد (۸۸)

فر وح و ر یحان و جنت نعیم ﴿٨٩﴾

در آسایش و راحت و بهشت پر نعمت خواهد بود (۸۹)

و أما إن کان من أصحاب الیمین ﴿٩٠﴾

و اما اگر از یاران راست باشد (۹۰)

فسلام لک من أصحاب الیمین ﴿٩١﴾

از یاران راست بر تو سلام باد (۹۱)

و أما إن کان من المکذبین الضالین ﴿٩٢﴾

و اما اگر از دروغزنان گمراه است (۹۲)

فنزل من حمیم ﴿٩٣﴾

پس با آبی جوشان پذیرایی خواهد شد (۹۳)

و تصلیة جحیم ﴿٩٤﴾

و فرجامش درافتادن به جهنم است (۹۴)

إن هٰذا لهو حق الیقین ﴿٩٥﴾

این است همان حقیقت راست و یقین (۹۵)

فسبح باسم ر بک العظیم ﴿٩٦﴾

پس به نام پروردگار بزرگ خود تسبیح گوی (۹۶)

انتهای پیام/