به گزارش مشرق، عبدالرحیم انصاری، فعال فضای مجازی در تلگرام نوشت:

به نظر می‌رسد آمریکای ترامپ دو گزینه بیشتر پیش روی خود نمی‌بیند. یکی تلاش برای حفظ نظام تک قطبی از طریق بکارگیری زور و نیز ورود به جنگ های گسترده تا حصول نتیجه دلخواه که همانا شکست تمام قدرت ها و ابرقدرت های رقیب ایالات متحده است، و دیگری مماشات و سازش با کشورهایی نظیر چین، روسیه و ایران و تن دادن به تقسیم کیک قدرت! کدامیک برای آمریکا به صرفه تر است؟ این را می‌شود بررسی کرد: شما فرض کنید ایالات متحده به درگیری با قدرت های رقیب خود ورود کرد و نهایتا نیز موفق به شکست آنها نشد؛ چه اتفاقی خواهد افتاد جز تحمل یک شکست و خفت ادامه دار؟ چطور می‌تواند با فروپاشی یک هیمنه پرطمطراق که ناتوانی اش منبعد زبانزد خاص و عام می‌شود به راحتی کنار بیاید؟ چگونه قادر خواهد بود ببیند بخش اعظمی از کیک قدرت را به زور و با خفت از چنگش خارج کرده اند؟

اما تصور کنید به این باور رسیده باشد که دیگر دوران قلدری به پایان رسیده و نمی‌تواند با عربده کشی بر دنیا حکومت کند؛ لذا هوشمندانه، بجای درگیری راه تعامل در پیش بگیرد و قدرت دیگر رقبا را به رسمیت بشناسد. آیا این برای ایالات متحده بهتر نیست؟ من فکر می‌کنم آمریکا امروز بر سر دو راهی انتخاب گزینه اول و دوم است و هر دو گزینه در آمریکا طرفدار دارند؛ اما آنکه باید یکی از این دو مسیر را انتخاب کند دونالد ترامپی است که حالا نقش ریاست جمهوری در ایالت متحده به او واگذار شده است. دلایل گوناگونی وجود دارد که بواسطه آن ترامپ بخواهد از جنگ پرهیز کند و به سوی آرام کردن دنیا برود؛ این به آن معنا نیست که ترامپ آدم خوبی است، بلکه بدان معنا است که جنگ طلبی خصوصا از نوع سخت جواب نمی‌دهد و آمریکا نیز در میدان بر خلاف تصویری که سالها هالیوود و رسانه ها از او ساخته اند شکننده تر است. از طرفی خودش هم مایل به جنگ مستقیم نیست، حال آنکه اثبات شد جنگ نیابتی هم او را به مقصود نمی‌رساند!

باتلاق غزه از یک سو، جهنم اوکراین از سوی دیگر نفس آمریکا را گرفته، حال آنکه او رقیب اصلی اش را جمهوری خلق چین می‌داند و نمی‌خواهد بیش از این انرژی اش را در این دو جبهه هدر بدهد. از طرف دیگر حضور ناموفق اش در دریای سرخ نشان داد که با آن همه دبدبه و کبکبه، اگر حریفی استوار در مقابلش باشد، حتی از عهده یمن هم بر نخواهد آمد، چه برسد به قدرتی مانند ایران که درگیری با آن می‌تواند اقتصاد و امنیت دنیا و خصوصا غرب را با چالش های عدیده ای مواجه کند.

از این رو به نظر می‌رسد ترامپ بر خلاف آنچه تصور می‌شد مایل به پیروی از خواست نتانیاهو و درگیر شدن در غرب آسیا نیست، که اگر بود شاید کلیپی از سخنرانی جفری ساکس تحلیلگر برجسته و ضد جنگ آمریکایی که در آن به نتانیاهو فحش داده بود و گفته بود «آمریکا سالها است بی دلیل برای نتانیاهو می‌جنگد» را در اکانت خود منتشر نمی‌کرد و سبب گمانه زنی های گسترده در محافل سیاسی و رسانه ای جهان نمی‌شد، یا اینکه او بعنوان رئیس جمهور منتخب آمریکا در پاسخ به سوال یک خبرنگار برای رهبر ایران آرزوی موفقیت نمی‌کرد؛ ما قرار نیست ساده لوحانه به تحولات نگاه کنیم و این مواضع را به راحتی باور کنیم، لیکن امکان اینکه چنین رویدادهایی بعنوان تغییر جبری رویکرد سیاسی آمریکا برابر رقبا در دستور کار ترامپ بعنوان رئیس جمهور آتی این کشور قرار گرفته باشد وجود دارد.

به هر حال شرایط دنیا تغییر کرده و همانطور که بارها نوشته ام، امروز با دهه های گذشته که کشورها سنگین ترین سلاحشان چند توپ و آر پی جی بود فرق کرده است. کوچکترین دشمن آمریکا هم امروز مسلح به پیشرفته ترین تسلیحات است و می‌تواند خسارات سنگینی را به او تحمیل کند. حال آنکه امروز قدرت های بزرگ می‌کوشند از درگیری های مستقیم پرهیز نموده و نفوذ خود در جهان را از طریق سیاست و اقتصاد عمق ببخشند. خلاصه اینکه یمن، غزه، روسیه و اخیرا نیز آتش سوزی و طوفان در کالیفرنیا مشت آمریکا را بیش از پیش باز کرده اند، و حالا دنیا می‌داند آن آمریکای هالیوودی با آن آمریکایی که آتش نشانانش با کیف زنانه به استقبال حریق می‌روند خیلی فرق دارد! شاید به دلیل همین موانع هم هست که حالا بسیاری معتقدند ترامپ به سوی تعامل با رقبا گام خواهد برداشت!

*بازنشر مطالب شبکه های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.