ایسنا/قزوین صنعتی که مایه توسعه و پیشرفت کشور نباشد، مفید نیست؛ علمی هم که به تولید منتج نشود، فایده ای ندارد و نافع نیست. باید علم را به فناوری و فناوری را هم با صنعت گره بزنیم تا در نهایت صنعت را به توسعه کشور وصل کنیم.

دهه ۴۰ سنگ بنای اولین شهر صنعتی در قزوین بنا نهاده شد و دهه ۶۰ صنایع مختلف در این استان شروع به کار کردند، در دهه اخیر شهرک های صنعتی یکی پس از دیگری احداث و واحدهای صنعتی در آن مشغول به تولید شدند و چرخ صنعت استان را به حرکت درآوردند اکنون قزوین را به عنوان یکی از قطب های صنعتی کشور می شناسند.

بیش از ۶۵ هزار دانشجو در ۲۸ مرکز علمی و دانشگاهی قزوین مشغول به تحصیل هستند؛ در این مراکز بیش از ۲۰۰۰ استاد و عضو هیئت علمی فعالیت داشته و به آموزش دانشجویان مشغولند.

دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) به عنوان دانشگاه مادر استان قزوین دارای دانشکده ها و رشته های مختلف از فنی و مهندسی گرفته تا رشته های انسانی را داراست؛ دانشگاه آزاد اسلامی قزوین هم در بین ایرانیان کاملا شناخته شده است و یک سوم دانشجویان قزوین را تربیت می کند و در عرصه رباتیک حرف های بسیاری برای گفتن دارد.



اما آنچه در استان قزوین مغفول مانده پیوند صنعت و دانشگاه است؛ صنعت و دانشگاه ظرفیت های بسیاری دارند ولی هیچیک برای ارتباط مؤثر پیش قدم نمی شوند و هر کدام انتظار دارند بخش مقابل پا پیش بگذارد؛ در این گزارش مدیران شرکت های دانش بنیان از این راه حل پیوند صنعت و دانشگاه سخن می گویند.

پیوند صنعت و دانشگاه شعار قشنگی است

محمد عبابافها، مدیرعامل شرکت دانش بنیان البرز میکروسیستم با اشاره به اینکه پیوند صنعت و دانشگاه در حد شعار باقی مانده است، عنوان می کند: هیچ جای دنیا را مشاهده نمی کنید که مسئولین در سخنان خود از تولید حمایت کنند، در ایران مسئولین در سخن حمایت می کنند ولی در عمل خروجی محسوسی وجود ندارد.

وی ادامه می دهد: در خصوص پیوند صنعت و دانشگاه مهم این است که دانشجو را درست تربیت کنیم تا صنعت از او استفاده کند؛ دانشجویان مطالب را درست نمی آموزند و یا اینکه درست آموزش نمی بینند و انگیزه ای برای ورود به صنعت ندارند.

به گزاش ایسنا، رهبر معظم انقلاب در دهه اخیر همواره به دانشگاه ها در خصوص مسائل علمی، تحقیق، پژوهش، نوآوری، جنبش نرم افزاری و ارتباط صنعت و دانشگاه تأکید کرده اند چراکه علم یکی از ارکان امنیت بلندمدت کشور است.

ابراهیم مظفری، دکترای مهندسی مکانیک مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره شرکت فن آوران ابزارسازآریا اظهار می کند: مبحث پیوند صنعت و دانشگاه یک مقاله کارشناسی و مفصل است؛ در ابتدا باید تعریف کنیم وظیفه دانشگاه و صنعت چیست که می خواهیم این دو را به هم پیوند دهیم؛ آیا می خواهیم بخش تحقیقات صنعت را به دانشگاه ها محول کنیم؟ آیا این اقدام با ساختار موجود دانشگاه ها متناسب است و سازگاری دارد؟

وی خاطرنشان می کند: اگر دانشگاه را تنها یک مرکز آموزشی در نظر بگیریم وظیفه آن آموزش نیروی متخصص است اما اگر دانشگاه را این گونه در نظر بگیریم که در کنار آموزش، کارهای پژوهشی صنعتی نیز انجام دهد شاهد پیوند صنعت و دانشگاه خواهیم بود ولی متاسفانه دانشگاه های کشور در این مقوله ضعیف هستند، در کشورهای پیشرفته دنیا برای حل این مسئله بین دانشگاه ها و صنایع تولیدی، پژوهشگاه هایی را ایجاد کردند تا به عنوان حلقه وصل عمل کند.

این دکترای مهندسی مکانیک که خود آستین همت را بالا زده و هر وقت که نیاز باشد لباس کار بر تن می کند، در ادامه سخنان خود می گوید: از اعضای هیئت علمی آموزشی یک دانشگاه نباید توقع داشته باشیم که کارهای پژوهشی صنعتی را انجام دهند مگر اینکه این فرد از ابتدا برای کار پژوهشی تربیت شده باشد.

عبابافها مدیرعامل شرکت دانش بنیان البرز میکروسیستم نیز به سال های دور اشاره و عنوان می کند: سال ۶۷ با جهاد دانشگاهی علم و صنعت همکاری داشتم در حال حاضر باید به دانشجویان و دانشگاهیان انگیزه داد تا بتوانند از مطالب آموخته شده استفاده کنند، به همین واسطه صنعت راحت تر از آن ها استفاده خواهد کرد در شرکت خود از دانشجویان در صنعت استفاده کردیم و در حقیقت پیوند صنعت و دانشگاه برقرار شد.

دانشجویان را باید خلاق تربیت کنیم

وی که معتقد است دانشجویان باید درست تربیت شوند، اضافه می کند: در حال حاضر مدیر واحد تحقیق و توسعه شرکت ما کسی است که پیش از فارغ التحصیلی همراه ما مشغول به کار شد و عضو انجمن نخبگان ایران است که با ایده های خود واحد تحقیق و توسعه ما را متحول کرد.

مدیرعامل شرکت دانش بنیان البرز میکروسیستم ابراز کرد: برخی دانشجویان جوان ایده های خوبی دارند، باید تعداد این دانشجویان را افزایش داد ما می خواهیم واحد تحقیق و توسعه خود را با حضور دانشجویان تقویت کنیم ولی دانشجویان توانایی و انگیزه لازم را ندارند.

لزوم ایجاد پژوهشگاه بین صنعت و دانشگاه

رئیس هیئت مدیره شرکت شرکت فن آوران ابزارسازآریا اشاره می کند: در سال های اخیر در خصوص پیوند صنعت و دانشگاه بسیار سخن گفته می شود؛ اشکال این است که دانشگاه ها برای آموزش پایه گذاری شده اند و اعضای هیئت علمی متخصص به ندرت می توانند کار تحقیقاتی و صنعتی انجام دهند لذا باید پژوهشگاه هایی واسط بین صنعت و دانشگاه داشته باشیم که افراد متخصص صنعتی در دانشگاه ها در این پژوهشگاه ها به کار گرفته شوند.

وی تصریح می کند: در حال حاضر به دلیل عدم فعال سازی پژوهشگاه ها و پژوهشکده ها در دانشگاه ها شاهد آن هستیم که بسیاری از پتانسیل دانشگاه های ما به صورت راکد باقی مانده و بسیاری از دانشگاه ها دارای تجهیزات و ماشین آلات بسیار خوبی هستند که بلااستفاده مانده است.

مظفری تشریح می کند: در این سال ها که دانشگاه ها با مشکل افت دانشجو مواجه شده اند و امکانات علمی با راندمان پایین مورد استفاده قرار می گیرد این امکانات می تواند در دل این پژوهشکده ها و پژوهشگاه ها جهت ارائه راه حل های مناسب برای صنایع به کارگیری شود بارها این موضوع را مطرح کرده ایم و چندین بار داوطلب آن شده ایم تا در کنار دانشگاه های استان قرار بگیریم و برای انجام این پیوند کمک کنیم ولی تا این لحظه استقبالی از سوی دانشگاه ها شاهد نبودیم.

قوانین دانشگاه ها اصلاح شود

وی یادآور می شود: به دانشگاه ها پیشنهاد دادیم امکانات راکدی که در اختیار دارند را در قالب پژوهشکده هایی فعال کرده و ساختار پژوهشکده ها را از نظام آموزشی دانشگاه جدا کنند ولی قوانین داخلی دانشگاه ها تا این لحظه اجازه نداده است که دانشگاه های استان این گام را بردارند.

مدیرعامل شرکت فن آوران ابزارسازآریا تشریح می کند: تفاوت پژوهشکده ها با مراکز رشد در آن خواهد بود که در مراکز رشد دانشجویان و افراد معمولی شرکتی را ایجاد کرده و شروع به کار می کنند ولی پژوهشکده در اختیار دانشگاه است و اعضای هیئت علمی دانشگاه ها در آن به کار گرفته می شوند و دانشجویان می توانند به عنوان کمک یار برای انجام پروژه ها و پایان نامه های خود در اختیار اعضای هیئت علمی قرار گیرند؛ در این روش نظام آموزشی مستقل از پژوهشکده عمل خواهد کرد و دریافتی هیئت علمی هم مشخص می شود البته قوانین باید به گونه ای باشد که اعضای هیئت علمی برای فعالیت در این پژوهشکده ها راغب شوند.

مظفری بیان می کند: از اساتید دعوت می کنم که پای در عرصه بگذارند چراکه الان وقت کنار گود نشستن نیست و فایده ای ندارد، اکنون باید وارد گود شوند و هر کس که دل در گرو این مملکت و آب و خاک دارد باید کت و شلوار خود را در آورد و لباس کار بپوشد اگر این اتفاق بیفتد ایران یکی از بهترین های کشورهای جهان خواهد بود.

به گزارش ایسنا، با شیوع کرونا مشاهده کردیم ظرفیت های دانشگاهی برای تولید انواع ضدعفونی کننده پای کار آمدند و واحدهای صنعتی با توان خود در این میدان حاضر شدند؛ این سوال به اذهان خطور می کند که اگر در سال های گذشته پیوند صنعت و دانشگاه برقرار می شد چه بسا اکنون در بخش صنعت شاهد تولید چندبرابری و حتی به روز محصولات بودیم.

برای هر دو طرف دانشگاه و صنعت باید مشوق گذاشت، صنایع برای پژوهش هزینه می کنند پس بهتر است این پژوهش ها هدفدار باشد تا به نتیجه برسد، برای تحقق پیوند صنعت و دانشگاه باید هر دو این بخش ها مورد تشویق مسئولین قرار گیرند که این تشویق می تواند به صورت قانون تعریف شود.

«ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است»، اکنون در برهه مقابله با کرونا بسیاری از پتانسیل ها شناسایی و توانایی سنجی شدند، به نظر می رسد باید در سال جهش تولید گام بلندی برای پیوند صنعت و دانشگاه برداریم تا با ادغام این دو بخش شاهد رشد و شکوفایی هر چه بیشتر در بخش تولید باشیم.

انتهای پیام