ارتش عراق در این تهاجم پایانی امیدوارانه در استان ایلام پیشروی می کرد و نوار مرزی را تا عمق چند ده کیلومتر اشغال کرده بود …

به گزارش ایسنا به نقل از تارنمای مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، جنگ در روزهای نهایی وارد مرحله ای جدید شد و در تحولی تعیین کننده، پایان آن رقم خورد. ابتدا برتری نیرو و تجهیزات ارتش عراق در وضعیت خاصی کارآمد شد و کفه ی موازنه ی قدرت به سمت دشمن سنگین شد، اما بار دیگر نیروهای انقلابی نظام جمهوری اسلامی غلبه ایمان بر ابزار را نشان دادند و ابتکار عمل را از دشمن گرفتند. از آخر خرداد تا اواخر مرداد ۱۳۶۷، حکومت عراق با به کارگیری سازمان مجاهدین خلق ایران (منافقین) و ارتش تقویت شده ی خود، به سرزمین ایران اسلامی ازجمله مهران حملات متعددی کرد. رزمندگان جمهوری اسلامی در مقابل این حملات به مقابله برخاستند و متجاوزان را به فرار واداشتند.

پس از آن که جمهوری اسلامی ایران در ۲۷ تیر ۱۳۶۷، پذیرش قطع نامه ی ۵۹۸ را اعلام کرد، حاکمان بغداد بار دیگر خوی تجاوزگری خود را آشکار کردند و همانند آغاز جنگ، به منطقه ی وسیعی از مناطق مرزی استان ایلام حمله کردند، اما مردم ایران فراتر از معیارهای کلاسیک و فارغ از قیدوبندهای سازمان های نظامی، وارد عرصه ی کارزار شدند. عراقی ها با این تصور که پذیرش قطع نامه عزم ملی ایرانیان را متلاشی و آسیب پذیری جمهوری اسلامی را تشدید کرده است، پیش بینی می کردند که با وارد آوردن یک ضربه ی نظامی مؤثر، مناطق مهمی را تصرف خواهند کرد. یگان های ارتش عراق با این پندار، اول مرداد ۱۳۶۷، هم زمان از چهار محور به استان ایلام حمله کردند:

۱- محور مندلی - سومار - تنگه کوشک - ایوان

۲- محور ترساق - میمک - صالح آباد - سه راه کمربندی (سه راهی جندالله) - ایلام

۳- محور زرباطیه - مهران - تنگه ی ترشابه

۴- محور علی غربی - چیلات - دهلران - تنگه ی تینه - زرین آباد

در محور زرباطیه - مهران - تنگه ی ترشابه، هدف اصلی دشمن بعد از اشغال شهر مهران، عبور از تنگه ی ترشابه و الحاق با نیروهای شمالی در تنگه ی کنجانچم و تأمین دو جناح منطقه ی عملیاتی بود. قوای اشغالگر، با این هدف، پس از عبور از خط پدافندی لشکر ۱۶ قزوین توانستند از طرف بهرام آباد، شهر مهران را تصرف و تا سه راهی صاحب الزمان نفوذ کنند. سپس به سوی تنگه ی ترشابه به حرکت درآمدند تا با گسترش دامنه ی مناطق اشغالی در عمق خاک ایلام، مواضع خود را تثبیت کنند.

درحالی که ارتش عراق در این تهاجم پایانی امیدوارانه در استان ایلام پیشروی می کرد و نوار مرزی را تا عمق چند ده کیلومتر اشغال کرده بود، مردم دلاور و شهادت طلب ایلام وارد عرصه شدند و با هدایت و فرماندهی لشکر ۱۱ درحالی که ارتش عراق در این تهاجم پایانی امیدوارانه در استان ایلام پیشروی می کرد و نوار مرزی را تا عمق چند ده کیلومتر اشغال کرده بود، مردم دلاور و شهادت طلب ایلام وارد عرصه شدند و با هدایت و فرماندهی لشکر ۱۱ امیرالمؤمنین (ع) در چهار محور هجوم دشمن به مقابله با متجاوزان پرداختند.

در محور سوم - یعنی مهران - اگرچه طولانی ترین درگیری رخ داد، اما این درگیری شدت چندانی نداشت. در این محور، ۳ گردان سپاه و رزمندگان غیور دو ایل ملکشاهی و شوهان زیر نظر لشکر ۱۱ امیرالمؤمنین (ع) در برابر مهاجمان صف آرایی کردند و به مقاومت پرداختند. در این محور، پس از بسته شدن مسیر پیشروی دشمن، آتش درگیری شعله ور و جنگ وگریزی آغاز شد که تا دو هفته ادامه داشت. سپس با پیوستن نیروهای تازه نفس که از محورهای دیگر آزاد شده بودند و پشتیبانی هلی کوپترهای حماسه ساز هوانیروز ارتش، خسارت سنگینی به قوای دشمن به ویژه به نیروهای زرهی اش وارد شد و دشمن به ناچار عقب نشینی کرد. اما در راه بازگشت، به دلیل مسدود شدن جاده، ناگزیر خود را از طریق دشت به تنگه ی کنجانچم و رضاآباد رساند و در مدخل سه راه کمربندی ایلام - مهران به نیروهای محور صالح آباد پیوست. در این محور نیز فشار سنگین رزمندگان اسلام - با کمک خلبانان قهرمان هوانیروز - دشمن را به عقب نشینی دیگری تا ارتفاعات غرب مهران در نزدیکی مرز واداشت.

منبع: مهران در تحولات جنگ ایران و عراق

انتهای پیام